Maria Straszewska jest ostatnią żyjącą osobą z redakcji „Biuletynu Informacyjnego”, największego, nie tylko w Polsce ale i w całej Europie, pisma podziemnego okresu II wojny światowej. W chwili wybuchu wojny Maria Straszewska była 20-letnią studentką polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, instruktorką w Zrzeszeniu Kręgów Starszoharcerskich „Kuźnica”. We wrześniu 1939 roku brała udział w obronie Warszawy, pełniąc służbę w Pogotowiu Harcerek. W „Biuletynie Informacyjnym” pracowała jako łączniczka, sekretarka, a potem członek redakcji przez całą okupację aż do końca Powstania Warszawskiego. Była najbliższą współpracowniczką Aleksandra Kamińskiego (autora „Kamieni na szaniec”), z którym połączyła ją wielka miłość. Relacja Marii Straszewskiej jest niezwykle szczera, nie ulukrowana, pokazuje jak „Biuletyn” funkcjonował „od kuchni”. Po 1956 roku Maria Straszewska została zatrudniona na Wydziale Polonistyki UW, a w 1973 roku otrzymała tytuł profesora. W 1979 roku wyjechała wraz z mężem, Zbigniewem Siecińskim, na 6 lat do Francji, gdzie była wykładowcą i dyrektorem Centre d`Études Polonaise Uniwersytetu Paris IV Sorbone. Po przejściu na emeryturę została wybrana radną w 1990 roku w wyborach samorządowych z listy Komitetu Obywatelskiego ,,Solidarność”. Jak pisze Stanisław Maliszewski we wstępie: „w toku spotkań z Panią Profesor stale zaskakiwała mnie jej niezależność, nowoczesność poglądów, samodzielność wyborów życiowej drogi [...]. Mimo ogromnego bagażu przeżyć fascynujące były rozmowy z osobą o tak optymistycznym stosunku do życia i ciągle tak wspaniale młodą...”.
Książkę, wydaną wspólnie z Muzeum Historycznym m.st. Warszawy, uzupełniają: 3 wkładki ze zdjęciami na papierze kredowym, liczne dokumenty z epoki, bibliografia oraz indeks nazwisk i pseudonimów.