Zygmunt Haupt (1907–1975) określany jest dziś mianem „kto wie czy nie ostatniej z »wykopaliskowych« wielkości polskiej literatury emigracyjnej” (Bogumiła Kaniewska, Anna Legeżyńska, Piotr Śliwiński, Literatura polska XX wieku, Poznań 2005, s. 121) oraz „jednego z najbardziej tajemniczych i oryginalnych polskich prozaików XX wieku” (Tomasz Mizerkiewicza w recenzji wydawniczej). Zbiór Z Roksolanii gromadzi takie teksty Haupta, które, choć nie należą do głównego nurtu twórczości autora Pierścienia z papieru, to jednak w istotny sposób poszerzają i wzbogacają jego wizerunek. W porównaniu do pierwszego wydania (Księgarnia Studencka, Toruń 2009) niniejsza edycja jest bogatsza o osiem nowych fragmentów wyjętych z archiwum pisarza oraz o jedenaście nie znanych tekstów odnalezionych po 2009 roku w prasie międzywojennej; ma także zmienioną kompozycję oraz eliminuje popełnione wcześniej błędy tekstologiczne. Jak pisze jej recenzent: „Pokazuje ona Haupta jako autora mocno zanurzonego w popkulturę nowoczesności i wydobywa go z dotychczasowych ustaleń hauptologicznych, wedle których był on niemal wyłącznie pisarzem tzw. wysokiego modernizmu. Gra z gazetowym formatem i standardem wypowiedzi, upodobanie dla gustów masowego odbiorcy, fascynacja wizualną oraz aktywistyczną stroną nowoczesności powodują, że znalezione przez Madydę teksty znacznie zmienią kierunki badań nad tą twórczością. […] Bez wątpienia przedstawione do zrecenzowania Z Roksolanii nie stanowi typowego drugiego wydania […]. W przygotowanej przez Aleksandra Madydę edycji […] zdecydowanie dominuje mile zaskakujące przekonanie, że obcujemy w wydaniem pokazującym nowego, zmienionego Zygmunta Haupta”.