Wydawnictwo WAM zaangażowało się w międzynarodowy projekt, który powstał z inicjatywy Papieża Franciszka. Wzięli w nim udział ludzie z całego świata, przedstawiając historie osób niezwykłych swoją zwyczajnością i doświadczeniem, które wydaje się być zagłuszone przez natłok bodźców, informacji, życiowego biegu.

Książka jest zbiorem opowieści - krótszych bądź nieco dłuższych, wszystkie są bardzo szczere i poruszające. Opowiadane przez ludzi z różnych wykształceniem, doświadczeniem, statusem społecznym. Papież Franciszek napisał przedmowę do książki - tłumacząc zarazem czytelnikowi cel powstania tej publikacji. Było to bowiem wielkie pragnienie papieskiego serca...

Piękne wydanie zachwyca oko - sztywna okładka, masa zdjęć bohaterów opowieści - fotografii, które same w sobie wiele mówią. Wystarczy za Papieżem Franciszkiem spojrzeć na dłonie i w oczy tych, którzy dzielą się swoją historią.

Opowieści zostały podzielone na pięć kategorii: praca, walka, miłość, śmierć, nadzieja.

Wiele z tych opowieści wzbudzało we mnie głęboką refleksję - choćby taką, że mam za co dziękować żyjąc w bezpiecznym kraju, z dachem nad głową i pełną lodówką. Nie każdy z bohaterów publikacji miał tyle szczęścia. Płakałam przy opowieści Erwina Froman'a, który stracił rodzinę w Auschwitz - mówiąc:

"Do dziś czuję, jak ręka taty wyślizguje się z mojej dłoni". Str.64

Wiele z tych historii przepełnionych jest swego rodzaju smutkiem. Nie są to jednak łzawe opowieści o niesprawiedliwości, która mimo naszych odczuć, jest faktem. Jest to opowieść o życiu - walce o dobro, nadzieję, życie - pomimo wielu przeciwności i zła wokół.

Gdybym wzięła sobie do serca choć połowę mądrości, którą zawiera ta książka - stałabym się dużo bardziej dojrzała.

Bardzo głębokie refleksje ludzi mi obcych, choć zarazem bliskich. Wiele komentarzy Papieża Franciszka, które napisane są w sposób bardzo prosty, nienachalny, zwyczajnie ludzki. Czułam się częścią społeczności, która chce przekazać coś światu. Czułam, że ta książka jest lekturą, do której warto co jakiś czas wracać i czerpać z niej siłę, choćby po części taką jaką mieli jej bohaterowie.