Sięgnęłam po powieść Sary Nović po kilku wakacyjnych wizytach na Bałkanach. Uwielbiam poprzez literaturę piękną docierać do historii miejsc, które odwiedzam...
Turystyczny savoir-vivre zaleca, by nie rozmawiać z mieszkańcami o polityce, nie poruszać drażliwych tematów, a takim jest niewątpliwie wojna w byłej Jugosławii w latach dziewięćdziesiątych. Tamte, jakże nieodległe, wydarzenia są interesujące, a wakacyjny pośpiech, powierzchowność znajomości, trauma mieszkańców związana z ich przeżyciami - to wszystko nie sprzyja głębszej komunikacji. A ja jestem tylko turystą, nie dziennikarzem...
Książka autorstwa Sary Nović jest zatem swego rodzaju spotkaniem z ludźmi stamtąd.
Bohaterka powieści „Dziecko wojny", w oryginale „Girl at War", to mała dziewczynka, Ana Jurić, która w sierpniu 1991 roku kończy 10 lat. Z jej perspektywy mamy możliwość przyglądania się życiu dziecka w Zagrzebiu, podróżowaniu po terenie byłej Jugosławii w czasie tamtej wojny.
Mnie tamta wojna w powieści jawi się jak burza. Najpierw słychać jedynie z oddali jej odległe pomruki, które mogą łudzić, że jeszcze wszystko się rozejdzie. W końcu jednak piorun uderza z całą mocą.....
Historia w powieści jest serwowana nienachalnie. Ot, między jednym dniem w szkole a drugim bohaterka biegnie oglądać skutki bombardowania Banski Dvori, spotyka uchodźcę z Vukovaru... Kto zechce, doczyta o faktach. Emocje jednakowoż są tylko tu. Nie znajdziesz ich w podręczniku do historii, artykule z Wikipedii. Gdzieś tam wiszą plakaty z czyjąś podobizną.... Kto zechce, doczyta, sprawdzi, kto zacz, kto nie zechce, dalej popędzi, śledząc losy Any.
Jeśli nie jesteś turystą, którego interesuje tylko jeść, pić i spać oraz wygrzewać się w słońcu na plaży, ta książka jest dla ciebie.
Jeśli lubisz poznawać historię odwiedzanych przez ciebie miejsc przez pryzmat losów pojedynczych osób, ta książka jest dla ciebie.