Kochanek królowej to wybitna powieść duńskiej autorki Bodil Steensen-Leth, na podstawie której powstał scenariusz filmowy. Ekranizacja została nominowana do Oscara w kategorii "Najlepszy film nieanglojęzyczny" (2013) oraz do nagrody Złotego Globu w kategorii "Najlepszy film zagraniczny" (2013). Film został także uhonorowany Srebrnym Niedźwiedziem (2012) i nominowany do Złotego Niedźwiedzia (2012).

15-letnia Karolina Matylda Hanowerska jest młodszą siostrą króla Anglii Jerzego III. W 1766 roku została wysłana do Danii, aby poślubić dwa lata starszego od siebie króla Chrystiana VII. Życie ich obojga na rozwiązłym, kipiącym wręcz od namiętności i intryg duńskim dworze przybiera dramatyczny obrót przez nasilającą się chorobę psychiczną króla z jednej oraz miłość młodej królowej do inteligentnego i czarującego Johanna Struensee z drugiej strony. Struensee jest bowiem nie tylko uznanym królewskim medykiem, ale także człowiekiem o wyjątkowo silnej pozycji politycznej – po przyjęciu posady na królewskim dworze zostaje zaufanym poplecznikiem duńskiego monarchy, rozkochując w sobie młodą królową, samotną i nierozumianą zarówno przez poddanych, jak i przez małżonka.



Znakomita książka duńskiej pisarki to powieść, w której wielkie idee stają się punktem wyjścia do miłosnej historii. Powieściowy świat Bodil Steensen-Leth to nie tylko uczucie dwojga ludzi, ale także zaangażowanie w oświeceniowe reformy kraju, dzięki którym los zacofanej Danii ma szansę ulec poprawie. Epizod oświeceniowego reformatora na duńskim dworze królewskim to dla Duńczyków jeden z najbardziej doniosłych momentów w historii ich kraju. Jednakże przyjaźń Struensee z chorym królem i jednoczesne wielkie uczucie do jego małżonki – klasyczny dworski mezalians – mogą prowadzić jedynie do tragicznego finału...

Kim była owa Angielka, która jako duńska królowa Karolina Matylda zaangażowała się w jeden z najdziwniejszych trójkątów miłosnych w historii?

Bodil Steensen-Leth odpowiada na to pytanie w iście mistrzowski sposób. Zaznacza jednocześnie, że scenariusz filmowy nie wykorzystuje wszystkich nietuzinkowych aspektów powieści – książka jest znakomitym poszerzeniem historii przedstawionej w filmie w reżyserii Nikolaja Arcela.