Geostrategiczny wybór Rosji u zarania trzeciego tysiąclecia, monografia stanowiąca owoc projektu finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki, ma na celu wskazanie potencjalnej możliwości i faktycznej realizacji idei partnerstwa strategicznego Federacji Rosyjskiej z innymi podmiotami na początku XXI wieku.

Niniejszy, trzeci tom monografii to studium azjatyckiego i arktycznego kierunku aktywności rosyjskiej polityki zagranicznej. Zakłada ono, że celem strategicznym rosyjskich polityków początków trzeciego tysiąclecia było osiągnięcie przez Federację Rosyjską statusu supermocarstwa w średnioterminowej lub długoterminowej perspektywie. Służyć temu miała m.in. efektywna realizacja celów polityki zagranicznej Rosji w ramach jej południowego wektora „bliskiej zagranicy", do której zalicza się także państwa Azji Centralnej (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenis-tan i Uzbekistan), wektora wschodniego (ChRLJaponia, obie Koree, ASEAN i APEC) i północnego, czyli arktycznego, obejmującego poza Rosją również Stany Zjednoczone, Kanadę, Norwegię i Danię, oraz nienależące do ark-tycznej piątki nowe podmioty, intensyfikujące swoją politykę w regionie: Chiny, Japonię i Koreę Południową.

W monografii zostały poddane analizie zachowania państwa rosyjskiego na arenie międzynarodowej w latach 2000-2015 w celu odpowiedzi na pytanie, czy polityka zagraniczna Rosji w ramach wymienionych wektorów jej aktywności pozwalała na osiągnięcie jej fundamentalnego celu. Pod uwagę wzięto zarówno przesłanki ściśle polityczne, jak i gospodarcze czy militarne, obecne w relacjach Moskwy z azjatyckimi i arktycznymi podmiotami stosunków międzynarodowych.