Eleonora… nie sposób jej nie zauważyć: rude włosy, dziwne ciuchy. Czyta mu przez ramię. Uważa Romea i Julię za bogate dzieciaki, które dostawały wszystko, co chciały. Najbardziej nie lubi weekendów, bo spędza je bez niego.
Park… Dobrze mu w czerni. Denerwuje się, gdy musi prowadzić samochód w obecności taty. Uwielbia imię Eleonory i nie skróciłby go ani o sylabę. Wie, która piosenka jej się spodoba, zanim ona zacznie jej słuchać. Śmieje się z jej dowcipów, zanim ona dotrze do puenty.
Oto tocząca się w ciągu jednego roku szkolnego opowieść o dwojgu szesnastolatkach urodzonych pod nieszczęśliwą gwiazdą – dość mądrych, by zdawać sobie sprawę, że pierwszej miłości prawie nigdy nie udaje się przetrwać, ale na tyle odważnych i zdesperowanych, by dać jej szansę.
Tylko u nas - Zakładki magnetyczne z postaciami Eleonory i Parka. Kup już teraz!
Eleonora i Park Rainbow Rowell
24,99 zł
24,99 zł - najniższa cena z 30 dni przed obniżką
Powiadom mnie
Powiadom
Opis
Opowieść o dwojgu nastoletnich outsiderach
John Green, autor bestsellera
„Powieść Eleonora i Park przypomniała mi nie tylko, jak to jest być młodym i zakochanym w dziewczynie, ale także jak to jest być młodym i zakochanym w książce”.
Inni klienci sprawdzali również
Inne książki tego autora
Inne książki z tej kategorii
Recenzje
Zapraszamy do napisania własnej recenzji, możesz wysłać do nas tekst przez formularz.
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-18Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-14Książka nie była nudna, akcja była praktycznie na każdej stronie. Relacje rodzinne w domu Eleonory, jak i w domu Parka były bardzo realistyczne i dobrze przedstawione. Styl pisania jak i humor w tej książce bardzo przypadły mi do gustu. Były jednak momenty, w których dialogi mocno mnie cringe'owały. Myślę jednak, że to prawdopodobnie jest wina przekładu na język Polski. Bardzo polubiłam postać Parka. Eleonora była specyficzna ale mniej więcej w połowie zaczęłam darzyć ją sympatią. Bardzo dobrze został poruszony temat alkoholizmu i tego jak wpływa na całą rodzinę.
Dalsza część może zawierać spojlery
Co do zakończenia to zdecydowanie nie przypadło mi do gustu. Lubię zakończenia otwarte i nie e tym problem, chodzi o nierealność tego wydarzenia. Ogólnie mam wrażenie że cały ten ostatni rozdział był dramatyczny na siłę.
"-Nic, co było przed tobą, się nie liczy - zapewnił ją. - I nie potrafię sobie w ogóle wyobrazić czegokolwiek po tobie."
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-11Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-11Eleonora wyróżnia się na tle innych uczniów ze szkoły ze względu na swoje ogniście rude włosy i niekonwencjonalny styl ubierania. Codziennie siada obok Parka w szkolnym autobusie, który z kolei jest cichy, odizolowany od otaczającego świata i uwielbia czytać komiksy, słuchając muzyki na walkmanie. Ich wspólna pasja do komiksów staje się punktem wyjścia do coraz bliższej relacji, która rozwija się stopniowo.
Autor opowiada historię pierwszej miłości, która nie jest łatwa ani prosta. Eleonora i Park muszą przezwyciężyć wiele trudności i przeciwności losu, aby zrozumieć siebie i swoje uczucia. Mimo że wiedzą, że pierwsza miłość rzadko kończy się happy endem, decydują się na ryzyko i dają szansę swojemu związkowi.
Autorka porusza w swojej książce tematy takie jak dorastanie, pierwsze miłości, różnice społeczne i trudności, z jakimi muszą zmierzyć się bohaterowie. Czytelnik może z łatwością się z nimi utożsamić i przeżyć razem z nimi emocje związane z miłością i dorastaniem.
"Eleonora i Park" to poruszająca opowieść, która porusza serca czytelników i każe im zastanowić się nad własnymi doświadczeniami miłosnymi. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę i dać się porwać historii dwójki bohaterów, których losy na zawsze zmienią się po ich spotkaniu.
Wzruszająca historia rodem z lat 80’? Proszę bardzo
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-07Park zazwyczaj milczy, odcina się od świata, zakłada słuchawki włącza walkmana i czyta komiksy. Pewnego dnia Eleonora zaczyna czytać komiksy razem z nim. Zamieniają kilka słów, dzielą się muzyką, aż w końcu staje się sobie coraz bliżsi. Początki wielkich miłości nigdy nie są proste, a końce są jeszcze trudniejsze.
Historia Eleonory i Parka nie jest łatwa. Książka porusza trudne tematy i doprowadza do łez. Przemoc stosowana przez ojczyma Eleonory blokuje całą całą rodzinę przed rozwojem, a sama Eleonora musi posunąć się do kłamstwa, żeby zachować swój związek z Parkiem w tajemnicy. Jednak nie wszystko da się zachować w tajemnicy i zakończenie książki wywołuje łzy.
„Eleonora i Park" to książka trochę ponadczasowa, pokazująca historią nastolatków z lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku- akcja dzieje się w 1968 r. -czyli nastolatków żyjących w czasach bez Internetu, bez technologii ,którą my mamy teraz. Jednocześnie mają problemy takie jak my, muszą zmagać się z brakiem akceptacji ze strony rodziny i znajomych ze szkoły jedynie Park widzi w Eleonorze coś więcej niż większość osób w ich szkole i jej ojczym. Historia miłości Eleonory i Parka jest cudowna warta przy przeczytania i wywołująca smutek. Dzięki tej książce chcą sięgnąć po inne książki Rainbow Rowell i nie mogę się doczekać ich lektury.
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-07Park również na początku nie chciał mieć z nią nic wspólnego. Co by o nim powiedzieli koledzy z klasy?
Ale po jakimś czasie zauważył pomiędzy nimi nić porozumienia.
I całkowicie przepadł.
Relacja Eleonory i Parka jest przeurocza. Wielokrotnie uśmiechałam się podczas scen kiedy bohaterowie próbowali okazać swoje uczucia. Było w tym coś magicznego. Niewinne dotknięcie dłoni, cieszenie się z każdej dodatkowej minuty razem. Naprawdę było to przekochane.
Ale im dłużej myślę o ich relacji tym bardziej uświadamiam sobie, że nie była ona idealna. Dziewczyna miała ciężką sytuację rodzinną i swoje żale i frustracje wylewała na Parka - a biedny chłopak nie miał pojęcia o co chodzi i zastanawiał się czy zrobił coś nieodpowiedniego.
Ale nie mogę jej za to winić. Jest bardzo młodą osobą, która w domu rodzinnym codziennie przeżywała piekło.
To jak wyglądało jej życie jest po prostu przykre. Tërror w domu sprawił, że dziewczyna żyła w ciągłym strachu. Bała się cokolwiek zrobić oraz powiedzieć. Te wszystkie sytuacje idealnie pokazują jak odbiły się na psychice dziewczyny. Ona jest taka młoda, a musiała tyle przeżyć. Było mi jej strasznie szkoda.
Po przeczytaniu zakończenia byłam zdezorientowana. Do tej pory nie mogę określić czy mi się podobało czy nie. Z jednej strony wiem co ono oznacza, a z drugiej nie lubię tego typu zabiegów. Jedno jest pewne - wywołało różne emocje!
Jeśli lubicie młodzieżowe historie, które są słodkie i urocze, ale również przeplatają ciężkie tematy to ta książka będzie idealna dla Was.
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-07Książka "Eleonora i Park" jest pisana w trzeciej osobie, więc z tego powodu czytało mi się książkę nieco wolniej.Mimo to książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i fajnie się przez nią płynęło. Od pierwszego rozdziału książka mnie zaciekawiła ale w połowie , zaczęła mnie nudzić. Po dwusetnej stronie ponownie się wciągnęłam i nie mogłam się oderwać. Eleonora i Park to cudowni bohaterzy , są idealnie wykreowani!!
Książka opowiada o (PRZE CU DO WNEJ) przyjaźni , która potrafi przetrwać bardzo ciężki okres w życiu bohaterów. Przyjaźń z czasem przeradza się w można powiedzieć,że miłość.
Czy książka spełniła moje oczekiwania??-zdecydowanie TAK!!
4.75 gwiazdek i jedno pytanie – czy ja mogę przytulić tę książkę!?
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-07Nie istnieje rzeczywistość, w której mogłabym nie pokochać tej historii! Eleonora wraca po długiej nieobecności do szkoły, a w autobusie poznaje Parka. Jest on jedyną osobą, która po wielu minutach niezręcznej ciszy i kilku krzykach kierowcy autobusu pozwala jej usiąść obok siebie. Jak to w szkolnych autobusach bywa, to miejsce staje się po prostu miejscem Eleonory, co oznacza, że siedzą obok siebie codziennie w drodze do i ze szkoły. Pewnego dnia, kiedy Park czyta komiks, zauważa, że Eleonora z pochyloną głową wodzi oczami po tekście i obrazkach. Kiedy się orientuje, otwiera komiksy trochę szerzej, a strony przekręca nieco wolniej. I właśnie wtedy Park skradł moje serce!
"Eleonora i Park" to najbardziej urocza opowieść o pierwszej miłości, jaką przeczytałam. Nie wiem kto jest bardziej dziwaczny - Eleonora w tych swoich szerokich, męskich ubraniach i krawacie zawiązanym we włosach, czy Park w tych swoich czarnych ciuchach z eyelinerem na oczach. Pokochałam ich oboje za otwarte serca, skradzione całusy i miłość tak silną, że miałam wrażenie, że moje ciało unosi się z kanapy i jakby lewituje za sprawą tej ich miłości. Ich dziwactwa nie miały dla mnie w ogóle żadnego znaczenia, kiedy Eleonora patrzyła na Parka jak na cud natury a ten szczerzył się do niej jakby właśnie spełniły się wszystkie jego najskrytsze dziecięce marzenia.
"Włożył długopis do kieszeni, a potem wziął jej dłoń i przyłożył sobie na chwilę do serca. To była najprzyjemniejsza rzecz, jaką Eleonora mogła sobie wyobrazić. Od razu zapragnęła rodzić mu dzieci i oddać obie nerki."
Ale niech nie zwiedzie was moja cukierkowa obsesja w kolorze waty cukrowej - ta opowieść ma swoją ciemną stronę, a nawet kilka. Przemoc domowa, alkoholizm, znęcanie się nad słabszymi, brak akceptacji, różnice kulturowe i międzypokoleniowe, niezrozumienie, strach przed odrzuceniem, bieda i wiele innych - ta powieść porusza tak wiele wartościowych tematów, że każdy z czytelników znajdzie w niej przynajmniej jeden, który go dotyczy. Ta powieść jest tak wielopoziomowa i zobrazowała mi w tak przystępny sposób wiele przyjemnych jak i nieprzyjemnych rzeczy, że mam ochotę biec do każdej szkoły podstawowej i skandować, że powinna stać się lekturą.
"Czekała, aż rozmowa z tatą obudzi w niej gorycz. (Rozmowy z tatą były jak smagnięcie biczem, nie od razu bolały)."
Podsumowując - jestem absolutnie zauroczona Eleonorą i Parkiem, zaznaczyłam tonę cytatów, które sprawiają, że uśmiech natychmiast pojawia się na mojej twarzy, a egzemplarz tej książki będzie jednym z tych, z którymi na pewno się nigdy nie rozstanę!
Przeczytaj, jeśli lubisz:
- motyw pierwszej miłości
- szkolne romanse
- motyw dysfunkcjonalnej rodziny
- motyw znęcania się nad słabszymi
- komiksy i lata 80'
- vansy w truskawki
- dziwnych i zakręconych bohaterów
Recenzja książki
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-05Patrycja Pilarska
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-05Książka nagrodzona Goodreads Choice Award w kategorii Best Young Adult Fiction!
Eleonora jest nowa. W szkolnym autobusie wyróżnia się wszystkim: ogniście rudymi włosami, totalnie pokręconymi stylówkami i tym, że każdego dnia siada obok Parka. Park jest inny. Najczęściej milczy, odcina się od świata, włącza walkmana, zakłada słuchawki i czyta komiksy. Pewnego dnia Eleonora zaczyna zerkać na czytane przez Parka strony, w cichym porozumieniu wspólnie pochłaniają komiksowe światy. Zamieniają kilka słów, dzielą się muzyką i z każdym dniem stają się sobie bliżsi. Jednak początki wielkich miłości nigdy nie są łatwe, a jeszcze trudniejsze są ich końce.
"Eleonora i Park" to historia dwójki outsiderów, których łączy coś wyjątkowego. Na tyle mądrych, by wiedzieć, że pierwsza miłość prawie nigdy nie trwa długo, ale też na tyle odważnych, żeby spróbować.
Na co dzień nie czytam takich książek, tutaj skusił mnie klimat lat 80'tych, w których się urodziłam. Jeszcze nigdy nie czytałam żadnej książki osadzonej w tym czasie. I nie żałuję, bo mimo iż motywy są mi zupełnie obce to pokochałam tę historię.
Za wyjątkowość, ciepło i dwie postacie, które absolutnie skradły moje serce.
Sama jestem outsiderką od lat, zatem Eleonora i Park zostali moimi przyjaciółmi na zawsze ❤
♥️ Park, chłopak żyjący w świecie komiksów i muzyki. Ach te kasety magnetofonowe ❤ Pamiętam ile sama ich miałam. Chłopak żyje w świecie niczym z bajki, wśród kochających rodziców.
♥️ Eleonora niestety nie ma tyle szczęścia. W jej domu rządzi ojciec tyran, w matce nie ma wsparcia. Żyje w biedzie. Jednak dziewczyna ma własny, unikatowy styl ubierania, który podziwiam. ❤
♥️ Mimo iż nie jest to książka pełna akcji, nie potrafiłam jej odłożyć nawet na chwilę. Skradła moje mroczne serce swoją dobrocią.
♥️ Miłość tak pięknie opisana niczym poezja, czy najpiękniejsza piosenka w wiosenny poranek. Magia pierwszego uczucia pozwoliła mi cofnąć się w swoją młodość i przypomnieć te motylki...
♥️ Moc refleksji, wzruszeń i emocji po prostu Was porwie i zapomnicie o tym, że na świecie istnieje zło...
Polecam♥️♥️
,,Jej powieki zatrzepotały. (Tylko powieki tak potrafią. I motyle.)”
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-04Bardzo lubię pióro Rainbow Rowell. To, co często urzeka mnie w jej książkach to sposób narracji. W "Eleonorze i Parku" poznajemy myśli dwójki z nich, nawet jeśli zmieniamy perspektywę, co kilka pojedynczych zdań. Poza tym, lubię Parka, ale dawno nie śledziłam losów żadnej osoby bohaterskiej z tak zapartym tchem, jak to było w przypadku Eleonory. Wątek jej rodziny i ojczyma był okrutny i wiele razy uciekałam wzrokiem poza linijki tekstu, by ochłonąć. Dla mnie "Eleonora i Park" nie stoi romansem, tylko drogą, którą przebywają tytułowe postaci, co pięknie podkreśla nam zakończenie. Jestem fanką otwartych końcówek powieści, a tutaj nie było lepszej możliwości rozwiązania tej fabuły, naprawdę.
Oceniłam książkę na 4/5★, bo dostrzegam pewne mankamenty powieści, które często są wytykane przez innych recenzentów, ale mimo to wiem, że opowieść o Eleonorze i Parku pozostanie ze mną na dłużej i chyba chciałabym czytać więcej o tak trudnych relacjach rodzinnych w książkach młodzieżowych.
#eleonoraipark
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-04Eleonora jest nową osobą w szkole, wyróżnia się z tłumu stylem ubierania oraz piekielnie rudymi włosami. Kiedy pierwszego dnia wsiada do autobusu szkolnego, nie do końca wie gdzie powinna zająć miejsce. W końcu nowi nie mają łatwo. Kiedy kierowca każe jej zająć miejsce, siada obok Parka, cichego, wyoutowanego chłopaka. Park z reguły przemierza trasę z słuchawkami w uszach i z komiksami. Pewnego dnia, zauważa, że Eleonora zerka na jego komiksy i najprawdopodobniej je również czyta.
Z dnia na dzień ich relacja jest coraz śmielsza, zaczynają rozmawiać, słuchać wspólni muzyki a Park podrzuca Eleonorze komiksy.
"Eleonora i Park" to historia dwojga ludzi żyjących w swoim świecie, który w pewnym momencie staje się częściowo wspólny...
Książka rozłożyła mnie na łopatki. Poza życiem dwójki młodzieży, która zaczyna coś do siebie czuć i coraz częściej pragną być blisko siebie, to również historia o rodzinnym dramacie, który rozgrywa się w domu Eleonory. Tak bardzo mi było szkoda tej dziewczyny, tak cholernie chciałam ją przytulić...
Tematem poruszonym w książce, który był, jest i zapewne będzie się pojawiać w wielu domach, to problemy rodzinne.
W tym przypadku, mowa o patologicznym ojczymie, którego nastolatka nie akceptuje z wzajemnością. Przed rokiem wyrzucił ją z domu, a teraz, gdy wróciła do domu, zabrania jej wszystkiego i pod żadnym pozorem nie wyobraża sobie, aby jego pasierbica spotykała się z jakimś chłopakiem.
Podczas czytania tej książki towarzyszył mi smutek, uśmiech, żal, radość i strach. Normalnie bałam się o główną bohaterkę i chciałam, żeby odnalazła spokój i chociaż namiastkę radości.
Jak ostatnio zauważyłam, książki młodzieżowe potrafią otworzyć oczy nawet dorosłego człowieka.
Ze swojej strony - POLECAM!
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-04Jest to książka, przy której zapomnicie o całym wszechświecie i odpłynięcie do 1986 roku zatracając się w historii Eleonory i Parka.
Powieść nie jest przesłodzona i nie skupiła się tylko i wyłącznie na historii miłosnej głównych bohaterów. Porusza ona ważne tematy przemocy domowej, nękania i odnajdywania siebie.
Autorka zrobiła niezłą robotę, tworząc bohaterów. Są oni nieszablonowi i nie wpisują się w standardy typowych charakterów romansu młodzieżowego. Całym sercem pokochałam Parka, lecz sama postać Eleonory nie przypadła mi szczególnie do gustu, co nie ujmuje samej książce. Uważam, że Park robi dużą robotę, sprawiając, że jest ona o wiele ciekawsza a sam związek z Eleonorą bardziej ekscytujący i romantyczny.
Bardzo podoba mi się wątek muzyki. Stworzył on unikatowy klimat i stał się świetnym łącznikiem relacji Eleonory i Parka.
Jest to książka, którą miło było przeczytać a sama w sobie, zawiera wartościowe treści, lecz nie jest to powieść, która zostanie w moim sercu na dłużej, chociaż czytałam ją z uśmiechem na twarzy.
Wspaniały powrót po latach...
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-04Z jednej strony byłam naprawdę podekscytowana powrotem do tej historii, ale nie ukrywam, że towarzyszyły mi również obawy - czy po 8 latach nadal ta książka będzie mi się podobać? Co prawda, lata temu nie przyznawałam jeszcze przeczytanym książkom gwiazdkowych ocen, ale myślę, że wtedy dałabym jej spokojnie 5/5. Po rereadzie zastanawiałam się długo czy w ogóle jest sens przyznawać ocenę, ale ostatecznie mogę Wam zdradzić, że przyznałam jej 4/5. Nie zrozumcie mnie źle, ja nadal bardzo kocham tę historię i darzę ją ogromnym sentymentem. Znaczy dla mnie dużo, kocham to, że porusza trudne tematy w sposób prawdziwy, mimo, że jest kierowana do młodzieży, nie boi się pokazywać trudnej, często brutalnej prawdy o życiu w toksycznej rodzinie.
Ponadto sam czas akcji jest wyjątkowy, książka dzieje się w 1986r. i pokazuje realnie życia w tamtych czasach. Ja sama urodziłam się w 2001 roku, więc nie mam prawa znać takiego życia, ale jednak "liznęłam" jeszcze tego życia bez internetu, muzyki z MP3 a nie Youtube. Myślę, że dla obecnych nastolatków to może być trochę abstrakcyjnie, więc fajnie, że mają okazję poznać inne realia życia rówieśników w sposób dostosowanych do nich, a nie z opowieści boomerów. Dlatego sądzę, że historia Eleonory i Parka jest ponadczasowa.
Skoro już jesteśmy przy bohaterach to czas na krótki, acz treściwy roast głównej bohaterki. Po latach stwierdzam, że nie znoszę Eleonory. Staram się zrozumieć jej trudną sytuację rodzinną, wiem skąd wynikają jej kompleksy i naprawdę chciałabym ją lubić albo chociaż umieć w pełni usprawiedliwić, ale nie potrafię. Nie lubię jej, nie lubię tego jak traktuje Parka, tego że ciągle się o coś obraża. Chociaż nasze sytuacje rodzinne są totalnie różne i rozumiem, że może chcieć ukrywać pewne rzeczy to nadal nie jest to postać, z którą potrafię się utożsamiać ani też z którą chciałabym się przyjaźnić. Ale jest na pewno bohaterką inną niż wszystkie, jest wyjątkowa i wierzę, że ktoś będzie w stanie się z nią utożsamiam i ją polubić. Ja nie muszę i wcale nie wpływa to negatywnie na mój odbiór tej książki po latach.
Z kolei kocham to jak została wykreowana postać Parka. Ze wszystkich książek Rowell, które czytałam to jest mój ukochany bohater. Nie jest takim słodziakiem jak Levi z "Fangirl" i to w nim cenię (chociaż Levi również ma miejsce w moim serduszku). Park nie jest jednowymiarową postacią, sam przed sobą przyznaje się do oceniania innych, czy robienia rzeczy, które nie są fajne, tylko po to, żeby uniknąć dręczenia w szkole. Początkowo ocenia negatywnie Eleonorę, co oczywiście nie jest fajne, ale jest szczere i to cenię. Jestem przekonana, że niejedno z nas również pomyślałoby tak o Eleonorze. Z czasem kiedy lepiej ją poznał i pokochał (bo o ile nie wierzę za bardzo w miłość Eleonory do Parka, tak sądzę, że on ją szczerze kochał) stał się dla niej najbardziej komfortowym człowiekiem. Uważam, że każdy z nas zasługuje na takiego Parka w swoim życiu.
Otwarte zakończenie... co sądzicie o takim zabiegu? Ja ogólnie nie jestem fanką, bo później mnie to dręczy i nie potrafię myśleć o niczym innym. Tutaj jednak sentyment bierze górę, bo pamiętam ile godzin przepłakałam po przeczytaniu epilogu za pierwszym razem. Teraz pojawiło się tylko kilka łez, nie była to już wielka rozpacz, ale nadal jestem zdania, że nie potrafię wymyślić lepszego zakończenia niż to. Oczywiście nie chcę Wam nic spoilerować, więc mogę tylko zdradzić, że po 8 latach zmieniłam moją teorię na temat dalszych losów bohaterów... podchodzę do niego mniej optymistycznie (tylko tyle zdradzę, jeżeli ktoś jest ciekawy rozwinięcia to zapraszam na pv).
Podsumowując, nie jestem w stanie Wam nie polecić tej książki, zwłaszcza jeżeli zaczęliście czytać młodzieżówki dopiero niedawno, to zdecydowanie polecam lekturę wznowionych książek Rainbow Rowell. Kilka lat temu ten gatunek pisało się trochę inaczej i moim zdaniem warto zapoznać się też ze starszymi tytułami i trochę je sobie porównać do tego co obecnie ukazuje się na rynku. Dzięki temu możecie nabrać ciekawej perspektywy, do czego gorąco Was zachęcam
Trudna droga do szczęścia
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-01Całkiem inna odsłona Rainbow Powell.
Ileż ta książka wywołuje poruszeń!
Ileż emocji!
Eleonora to dziewczyna poturbowana przez życie, której oprócz szykan rówieśników dokucza spora bieda a także ojczym tyr*n.
Park ma kochający dom, nie bez skaz jednak w porównaniu z Eleonorą to żyje niczym w bajce.
Tych dwoje spotyka się w szkolnym autobusie i tu pojawia się motyw hate to love w wersji slow.
Z początku nie zapałali do siebie nawet zwyczajną, ludzką życzliwością.
Jednakże pod wszystkimi pozorami, pod skrzętnie skrywanymi tajemnicami, zobaczyli w sobie kogoś wartościowego.
Ich droga ku przyjaźni i miłości nie była łatwa.
Musieli znieść wiele wyrzeczeń, musieli uważać na wiele rzeczy a także spróbować znaleźć wspólny język.
Pokonać swoje kompleksy, swoje słabości, znaleźć odwagę - to nie jest łatwe.
Bardzo mnie bolało to, co przeżywała Eleonora i trochę się nie dziwię, że reagowała tak a nie inaczej.
Dziwiłam się jej matce ale i na to jest wytłumaczenie, chociaż może nie.
Jako matka powinna zrobić wszystko dla dobra dzieci.
Zakończenie nie było takie, jakiego by się można było spodziewać, słodko gorzkie ale z nadzieją na jutro.
Nieprzewidywalne.
Mimo, że akcja nie jest bardzo dynamiczna to jednak książka trzyma w napięciu, nie chce się jej odkładać i przyjemnie płynąć przez kolejne dni z tą dwójką.
Całkiem fajnie było się wczuć w klimat tamtych lat, gdzie królowały kasety, David Bowie, U2 i trwała ondulacja.
Bo rzecz dzieje się w roku 1986 - tak się składa, że w tym roku na świat przyszedł mój mąż.
Eleonora, muszę przyznać, jest bardzo kreatywna - chyba w życiu bym nie wpadła na to, jak można ukryć ubytki w stroju.
Temat, jaki się pojawił - szykanowania w szkole- niestety wciąż jest aktualny.
Teraz także dzieci potrafią być podłe, gdy ktoś odbiega od normy, ma mniej niż Ty...
Niestety, takie zachowanie wynosi się z domu.
Naprawdę warto poznać tę książkę, by wyruszyć w drodze ku przyszłości, odnaleźć swoje lepsza ja i zobaczyć, jak rozwija się ta niełatwa miłość między dwojgiem nastolatków.
Łamacz serca
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-03-01Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-28Muszę przyznać, że miałam problemy z polubieniem Eleonory i w dalszym ciągu mam z taką relację hate-love.
Całym sercem kocham wszystkie nawiązania do muzyki i komiksów, bo doskonale je rozumiałam, a Park ma świetny gust jeśli chodzi o zespoły.
„Eleonorę i Parka" przeczytałam dosłownie w 3 wieczory (a jak na mnie i moje czytanie jednej książki na miesiąc, to jest ogromny sukces!!), dlatego myślę, że jeśli szukacie czegoś lekkiego, co może wyciągnąć was z zastoju, to będzie to książka idealna
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-26Historia, w której nowa rudowłosa dziewczyna jest gnębiona przez koleżanki z klasy. I właśnie ta dziewczyna poznaje chłopaka, z którym łączy ją miłość do muzyki i komiksów.
Eleonora ma czwórkę rodzeństwa, z którymi dzieli pokój. Poza tym jej rodzina jest bardzo biedna i dysfunkcyjna.
Natomiast życie Parka jest zupełnym przeciwieństwem. Jego rodzice zarabiają dobre pieniądze i nie szczędzą ich dla swoich dzieci. Przez nieporozumienia spowodowane stresem i różnymi spojrzeniami na świat, które zostały im wpojone od dziecka Eleonora i Park często się kłócą.
Poruszająca historia, której akcja dzieje się w latach 80-tych. Z tego powodu pojawiały się smaczki dla miłośników The Beatles czy innych zespołów z tamtych czasów.
Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-26Książka nagrodzona Goodreads Choice Award w kategorii Best Young Adult Fiction!
Eleonora jest nowa. W szkolnym autobusie wyróżnia się wszystkim: ogniście rudymi włosami, totalnie pokręconymi stylówkami i tym, że każdego dnia siada obok Parka. Park jest inny. Najczęściej milczy, odcina się od świata, włącza walkmana, zakłada słuchawki i czyta komiksy. Pewnego dnia Eleonora zaczyna zerkać na czytane przez Parka strony, w cichym porozumieniu wspólnie pochłaniają komiksowe światy. Zamieniają kilka słów, dzielą się muzyką i z każdym dniem stają się sobie bliżsi. Jednak początki wielkich miłości nigdy nie są łatwe, a jeszcze trudniejsze są ich końce.
"Eleonora i Park" to historia dwójki outsiderów, których łączy coś wyjątkowego. Na tyle mądrych, by wiedzieć, że pierwsza miłość prawie nigdy nie trwa długo, ale też na tyle odważnych, żeby spróbować.
Eleonora i Park, to młodzieżówka od autorki m. in. Fan Girl.
Już miałam styczność z książkami tej autorki i po raz kolejny nie zawiodłam się. Bohaterowie są cudownie wykreowani, cały czas coś się dzieje, przez co nic się nie ciągnie.
Książka mimo tego, że jest młodzieżówką, nie do końca jest słodka. Jest bolesna, a ja rzadko płacząc na książkach, wylałam na niej dosyć dużo łez.
Historia dwójki outsiderów, których łączy coś wyjątkowego. Na tyle mądrych, by wiedzieć, że pierwsza miłość prawie nigdy nie trwa długo, ale też na tyle odważnych, żeby spróbować. (fragment z opisu z tyłu książki)
Nie wiem co więcej pisać. Książka mnie złamała, a zakończenie zmiotło mnie z planszy. Zdecydowanie wam ją polecam i dziękuję jeszcze raz wydawnictwu za możliwość zrecenzowania tej cudownej historii.
recenzja Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-26nie do końca tak jest...
„Eleonora i Park" to powieść o trudach dorastania, o szukaniu wsparcia z dużym wątkiem romantycznym.
Eleonora ma rude włosy i ubiera się dosyć niestandardowo, wyróżnia się w grupie. Park ma Azjatyckie pochodzenie i nie spełnia oczekiwań ojca. Oboje doświadczają różnych form nękania w szkole.
Ważny jest też wątek rodzinny głównej bohaterki. Eleonora wychowuje się w przemocowym domu, w którym nie ma szans na spokój i bezpieczeństwo. Bardzo cieszę się, że ta tematyka jest podejmowana w młodzieżówkach, bo to naprawdę ważny problem społeczny, o którym trzeba edukować. Życzyłabym sobie pogłębienia jednak tego wątku i lepszego zwieńczenia w zakończeniu powieści.
Wątek romantyczny był momentami trochę przesłodzony, ale spodziewałam się tego, biorąc pod uwagę do jakiej grupy kierowana jest ta książka. Chyba wyrosłam już trochę z tego typu powieści, niemniej czytało się szybko i miło spędziłam czas.
ps. Uwielbiam to wydanie! Jest o wiele ładniejsze niż poprzednia wersja
Zdecydowana polecajka
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-26Ale wracając. Możemy zaobserwować podział na różne klasy w szkole: tych popularnych i tych, którzy są uważani za outsiderów. Jedni szerzą kły, a inni próbują przetrwać w środowisku i nie dać się im zjeść. Jedną z takich osób jest Eleonora - dziewczyna, która nie tylko boryka się z problemami w domu, ale także musi radzić sobie z trudnościami w szkole. Polubiłam ją od samego początku, mogłam jej współczuć i z zainteresowaniem śledziłam jej dalsze losy.
Park również zyskał moją sympatię. To postać, która była autentyczna, która pragnęła być sobą - co w okresie, gdy rozgrywa się historia, nie było jeszcze tak powszechnie akceptowane.
Podobał mi się fakt, że opisane zostały ubrania Eleonory, które wydawały się nietypowe dla osób ze szkoły (przykładowo męskie koszule), zupełnie inny wygląd, który pokazywał "to jest główna bohaterka!", ale również "coś się dzieje nieprzyjemnego". Cieszyła mnie również początkowa cisza między Eleonorą i Parkiem. Wydawało się, że nie przepadali za sobą, ale jednocześnie nie mieli serca zrobić sobie nawzajem krzywdy, dążąc do czegoś więcej. A to za sprawką czytania komiksów czy muzyki.
Miałam wrażenie, że czytam opowiadanie z wyższej półki. Rozdziały były krótkie. A mówiąc "krótkie", mam na myśli naprawdę krótkie, z perspektywami zmieniającymi się między Eleonorą a Parkiem. To przyspieszało i ułatwiało czytanie. Dla mnie to plus. To coś innego, niż zazwyczaj czytam. Dodatkowo nie trzeba się mocno skupiać i wytężać umysłu, żeby coś zrozumieć, więc jest to idealna pozycja nawet na zastój czytelniczy.
Łzy, wściekłość, zdziwienie - wszystkie te emocje możemy doświadczyć podczas lektury, nie licząc rzecz jasna tych "lepszych" emocji. Jednym z momentów, który mną wstrząsnął, znajdował się na stronie 181 i przez kolejne parę stron. Wtedy musiałam na chwilę odłożyć książkę i ochłonąć, ale to zostawię już wam do przeczytania. Nie chcę psuć w końcu zabawy.
Jest to książka obowiązkowa, jeśli lubicie takie tematy. Zapewne wrócę do niej jeszcze niejeden raz.
Zdecydowana polecajka
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-26Ale wracając. Możemy zaobserwować podział na różne klasy w szkole: tych popularnych i tych, którzy są uważani za outsiderów. Jedni szerzą kły, a inni próbują przetrwać w środowisku i nie dać się im zjeść. Jedną z takich osób jest Eleonora - dziewczyna, która nie tylko boryka się z problemami w domu, ale także musi radzić sobie z trudnościami w szkole. Polubiłam ją od samego początku, mogłam jej współczuć i z zainteresowaniem śledziłam jej dalsze losy.
Park również zyskał moją sympatię. To postać, która była autentyczna, która pragnęła być sobą - co w okresie, gdy rozgrywa się historia, nie było jeszcze tak powszechnie akceptowane.
Podobał mi się fakt, że opisane zostały ubrania Eleonory, które wydawały się nietypowe dla osób ze szkoły (przykładowo męskie koszule), zupełnie inny wygląd, który pokazywał "to jest główna bohaterka!", ale również "coś się dzieje nieprzyjemnego". Cieszyła mnie również początkowa cisza między Eleonorą i Parkiem. Wydawało się, że nie przepadali za sobą, ale jednocześnie nie mieli serca zrobić sobie nawzajem krzywdy, dążąc do czegoś więcej. A to za sprawką czytania komiksów czy muzyki.
Miałam wrażenie, że czytam opowiadanie z wyższej półki. Rozdziały były krótkie. A mówiąc "krótkie", mam na myśli naprawdę krótkie, z perspektywami zmieniającymi się między Eleonorą a Parkiem. To przyspieszało i ułatwiało czytanie. Dla mnie to plus. To coś innego, niż zazwyczaj czytam. Dodatkowo nie trzeba się mocno skupiać i wytężać umysłu, żeby coś zrozumieć, więc jest to idealna pozycja nawet na zastój czytelniczy.
Łzy, wściekłość, zdziwienie - wszystkie te emocje możemy doświadczyć podczas lektury, nie licząc rzecz jasna tych "lepszych" emocji. Jednym z momentów, który mną wstrząsnął, znajdował się na stronie 181 i przez kolejne parę stron. Wtedy musiałam na chwilę odłożyć książkę i ochłonąć, ale to zostawię już wam do przeczytania. Nie chcę psuć w końcu zabawy.
Jest to książka obowiązkowa, jeśli lubicie takie tematy. Zapewne wrócę do niej jeszcze niejeden raz.
Recenzja od zabo_okowana
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2024-02-23Historia, w której nowa rudowłosa dziewczyna jest gnębiona przez koleżanki z klasy. I właśnie ta dziewczyna poznaje chłopaka, z którym łączy ją miłość do muzyki i komiksów
Eleonora ma czwórkę rodzeństwa, z którymi dzieli pokój. Poza tym jej rodzina jest bardzo biedna i dysfunkcyjna
Natomiast życie Parka jest zupełnym przeciwieństwem. Jego rodzice zarabiają dobre pieniądze i nie szczędzą ich dla swoich dzieci
Przez nieporozumienia spowodowane stresem i różnymi spojrzeniami na świat, które zostały im wpojone od dziecka Eleonora i Park często się kłócą
Poruszająca historia, której akcja dzieje się w latach 80-tych. Z tego powodu pojawiały się smaczki dla miłośników The Beatles czy innych zespołów z tamtych czasów
Eleonora&Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2016-10-05Eleonora i Park
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2016-08-18
Eleonora nie jest przeciętną nastolatką. Z tłumu wyróżniają ją rude loki, za duże ubrania i pulchna sylwetka. Park natomiast jest Azjatą, ma kochającą rodzinę, lubi czytać komiksy i słuchać muzyki. Ta nietypowa dwójka spotyka się w szkolnym autobusie. Eleonora nie miała łatwego życia i nie zapowiada się, że będzie takie mieć. Park... sami zobaczycie.
„Eleonora i Park" jest powieścią dla młodzieży, poruszającą problemy dotyczące młodych ludzi, takie jak przyjaźń, pierwsza miłość, kłótnie w rodzinie. Chciałam ją przeczytać już jakiś czas temu, jednak ciągle wydawało mi się, że inne pozycje bardziej zasługują na przeczytanie. Nie wiem jednak dlaczego zwlekałam z "Eleonorą i Parkiem".
Prawie każdy fragment tej książki poruszył moje serce do tego stopnia, że przewracałam jej kartki ze łzami w oczach, nie mogąc się od niej oderwać. Czegoś takiego nie zdołała we mnie wywołać jeszcze żadna książka. Ale nie martwcie się! W „Eleonorze i Parku" nie ma samych przykrych momentów, znajdzie się tam również mnóstwo humoru i zabawnych scen. Może nie we wszystkich, którzy ją czytali, wywołała aż takie emocje, jednak według mnie była fantastyczna!
Pani Rowell posłużyła się jasnym, prostym językiem (jak to w YA bywa) i jej książka nie jest bardzo długa, ma trochę ponad 300 stron. Okładka może na pierwszy rzut oka nie jest porywająca, jednak myślę, że pasuje - jest przejrzysta i ładnie się prezentuje.
Teraz czas na kilka cytatów:
Czasem słowa mają większy wpływ na czyjeś serce niż pocałunki
- A ty wyglądasz jak ty - powiedział. - Tylko na cały regulator.
- Romeo i Julia to dwójka bogatych dzieciaków, które zawsze dostawały wszystko, czego zapragnęły. A teraz wydaje im się, że pragną siebie nawzajem.
- Kochają się...- powiedział nauczyciel łapiąc się za serce.
- Nawet się nie znają - odparła. - Szekspir nabija się z miłości.
Brzmiała prawie rozsądnie. Gdyby nie to, że ten rozsądek to kropla w morzu szaleństwa.
Podsumowując, to była naprawdę świetna książka. Przedstawione w niej wydarzenia mogły się zdarzyć w rzeczywistości. Podobało mi się to, że autorka zwróciła swoją uwagę ku ludziom nieco wyróżniającym się z otoczenia (wyglądem, zachowaniem). Dzięki temu czytelnicy mogą wykruszyć z siebie odrobinę empatii i nagle zaczynają rozumieć takie osoby. Eleonora jest naprawdę ciekawą osobą i przyjemnie by było się z nią zakolegować, chociaż „nie była miła", jak to powiedział Park.
Ta książka nadaje się zarówno dla dziewczyn jak i chłopców. Nie, chłopaki, nie myślcie, że to jakiś kolejny głupi romans. To opowieść o życiu i o tym, co może się w nim zdarzyć.
Świetna książka dla młodzieży
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2016-05-10P a r k . . . Dobrze mu w czerni. Denerwuje się, gdy musi prowadzić samochód w obecności taty. Uwielbia imię Eleonory i nie skróciłby go ani o sylabę. Wie, która piosenka jej się spodoba, zanim ona zacznie jej słuchać. Śmieje się z jej dowcipów, zanim ona dotrze do puenty.
-Nic co było przed tobą się nie liczy - zapewnił ją. - I nie potrafię sobie
w ogóle wyobrazić czegokolwiek po Tobie.
Już po samym wstępie możemy się domyślić, że będzie to historia o miłości. O miłości z młodzieńczych lat, o tej pierwszej, która nas najbardziej pociąga, dzięki której poznajemy świat z zupełnie innej strony.
Dwoje nastolatków. Oboje jedyni w swoim rodzaju. Eleonora - ruda dziewczyna, która wyśmiewana jest przez rówieśników ze swojej nadwagi, koloru włosów i sposobu w jaki się ubiera. A to wszystko dlatego, że pochodzi z wielodzietnej rodziny i ma okropnego ojczyma. Natomiast Park to nastolatek, któremu najlepiej jest w czarnym kolorze, który słucha punka i nie wierzy w przetrwanie pierwszej miłości. Żadne z nich w to nie wierzy, jednak zdesperowani dają jej szansę.
Myślisz, że wystarczy kogoś mocno tulić, żeby być blisko niego.
Myślisz, że możesz kogoś przytulić tak mocno, że odciśnie się w tobie
i będziesz go czuć, nawet gdy już się od ciebie odsunie.
Książka pisana jest z dwóch różnych punktów widzenia, Eleonory i Parka. Autorka posługuje się dość nietypowym stylem, który pewnie nie każdemu podpasuje, jednak mi przypadł do gustu. Rozdziały są krótkie, opisy obu bohaterów również, jednak czytelnik nie odnosi wrażenia, że czegoś brakuje. Książka nie należy również do tych, w których przeważają dialogi. Wszystko jest tak napisane, że książkę czyta się bardzo szybko.
Autorka bardzo dokładnie opisuje uczucia, jakie towarzyszą tytułowym bohaterom książki. Zwróciła również uwagę na bardzo powszechne w dzisiejszych czasach odrzucenie w środowisku rówieśniczym, życiu w dysfunkcyjnej rodzinie oraz ich wpływie na dalsze życie i rozwój nastolatków.
Eleonora i Park, oboje indywidualiści, ale oboje potrzebujący siebie nawzajem.
Słyszałam wiele pozytywnych opinii o tej książce, jednak dopiero teraz postanowiłam ją przeczytać, z lekką obawą, że mi się nie spodoba. Jednak jest to jedna z lepszych książek, które do tej pory czytałam i żałuję, że wcześniej nie zdecydowałam się po nią sięgnąć.
Bardzo podoba mi się styl pisania autorki i pomysł na pisanie powieści z dwóch różnych punktów widzenia, co ułatwia czytelnikowi wyobrazić sobie siebie na miejscu każdego z bohaterów. Książka do ostatniej strony jest strasznie wciągająca. Już pod sam koniec (jakieś 100 stron) miałam tętno powyżej 160, nie wiedziałam co ze sobą zrobić, nie mogłam usiedzieć w miejscu, a jak skończyłam czytać to nagle w mojej głowie znalazło się pełno pytań "Jak to się mogło tak skończyć?", "Jak ona mogła tak zrobić?", "Przecież tak się nie robi!!!", "Czy ona już kompletnie zwariowała?!".
Spróbował sobie przypomnieć, co o niej pomyślał, gdy zobaczył ją po raz pierwszy. Próbował sobie przypomnieć, jak do tego doszło - jakim cudem z kogoś obcego stała się jedyną osobą, która się liczyła.
Książka jest naprawdę świetna, nie tylko dla młodzieży. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Jedynym szokiem dla mnie jest jej zakończenie. Autorka w takim momencie przerwała pisanie, że czytelnikowi same nasuwają się na myśl pytania: "Co się działo potem?", "Jak im się ułożyło?"
Czy pamiętasz swoją pierwszą miłość?
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem 2015-04-15Powiedz, co sądzisz o tej książce
Dodaj recenzję+
Komentarze
Podziel się opinią z innymi czytelnikami i fanami księgarni.
Komentarze nie są potwierdzone zakupem