""Blood Meridian"" zostało praktycznie zignorowane przez krytyków, gdy zostało po raz pierwszy wydane, a dopiero później wielu z nich - Harold Bloom, David Foster Wallace, itd. itd. - zdecydowało, że to super głęboka i mądra książka o naturze ludzkiej i przemocy. W pełni rozumiem, dlaczego na początku została zignorowana, a nie do końca dlaczego została odkryta na nowo jako arcydzieło.

W tej książce grupa morderców zwanych gangiem Glantona przechodzi z miasta do miasta, brutalnie mordując i skalpując rdzennych Amerykanów, jak i innych. Jest nieznany z imienia protagonista, ""dziecko"", i bezstronna narracja tego, co się stało, a potem to się stało, i wszyscy leżeli w kałużach krwi. Mnóstwo ludzi ginie w okrutny sposób, ale byli tylko płaskimi postaciami, słowami na stronie, ponieważ McCarthy nie starał się zjednać nam żadnej z nich. Mówiono mi, że ta książka jest niepokojąca, ale ja ją odczułem jako zbyt chłodną i niewzruszającą, aby była niepokojąca. Byłbym bardziej zaniepokojony, gdyby choć jedna z postaci wydawała się prawdziwa. McCarthy opisuje góry i pogodę w niezwykle rozwlekłych szczegółach. Wyglądało to mniej więcej tak... huk symfonicznej burzy rozbrzmiewał i odbijał się od lśniącej wody, błyskawica rozdzierała niebo na kawałki za stromymi górskimi cieniami... a potem wyrwał skalpy wszystkim Indianom i zostawił miasto pełne trupów... zanim ruszył dalej w krwawo czerwony zachód słońca przez falujące łąki i łąki pokryte kwiatami w otulinie po burzy."

Jest brud, wszy, bezsensowne okrucieństwo i głupie śmierci. I głupota ludzka, którą zawsze i wszędzie każdy wykorzystuje. Sama akcja jest zaprzeczeniem filmowej fabuły. Los bohatera jest przypadkowy. Sam podejmuje decyzje, ale nie wie ani po co, ani dlaczego? Nie wie dokąd idzie. Nie myśli o jutrze. Zresztą nie on jeden. To taki świat. Odrażający, brudny, prymitywny i zły. A między tym nieustannym upodleniem - opisy przyrody, które mógłby pokazać w obrazach tylko ktoś z talentem równym Allanowi Starskiemu. Ale nie jest to materiał na hollywodzki western.

Nie chce się myśleć, że taki czas i świat istniał naprawdę. Może dlatego autor wprowadził postać (sędzia Holden), która swoją doskonałością w złu przypomina bardziej szatana niż człowieka i „usprawiedliwia" czytelnikowi piekło w jakim McCarthy postawił swoich bohaterów. Ale to tylko jedna z możliwych interpretacji, bo cała powieść może być tylko przyglądaniem się ZŁU w najczystszej postaci, które wszędzie jest takie samo. I w obozach Oświęcimia i w „Okropnościach wojny" Goi.

Efekt? Znakomita książka! I ogromny kontrast w stosunku do DROGI, którą oceniłem bardzo nisko. Cóż. Nie na darmo McCarthy doceniany jest jako jeden z najlepszych współczesnych amerykańskich pisarzy. Ale zdecydowanie jego specjalnością jest chirurgia, nie pediatria.

https://cyganblog.wordpress.com/2015/12/14/chirurg-a-nie-pediatra/