Na podstawę interpretacji polskiej myśli prawniczej ustroju i prawa Trzeciej Rzeszy, stanowiącej przedmiot niniejszej monografii, składają się prace autorstwa najwybitniejszych polskich prawników aktywnych w latach 1933–1989, a mianowicie: Macieja Starzewskiego, Emila Stanisława Rappaporta, Władysława Woltera, Andrzeja Mycielskiego, Szymona Rundsteina, Ludwika Krajewskiego, Stanisława Gołąba, Józefa Bossowskiego, Mariana Zygmunta Jedlickiego, Konstantego Grzybowskiego, Rafała Lemkina, Tadeusza Cypriana, Jerzego Sawickiego, Franciszka Ryszki, Karola Joncy, Alfreda Koniecznego oraz Edwarda Jędrzejewskiego.
Książka jest zwieńczeniem przeprowadzonych badań, które pokazały, że wkład uczonych w rozwój polskiej myśli prawniczej analizującej system nazistowskiego państwa i prawa Trzeciej Rzeszy do 1989 roku jest znaczący i niewątpliwie wartościowy, pomimo że prowadzili je w niełatwych warunkach politycznych. Niemniej w ramach tych ograniczeń polscy uczeni prawnicy potrafili w sposób rzetelny poddać analizie system państwa i prawa Trzeciej Rzeszy.
Sukcesywnie rosnący dostęp do coraz bardziej wartościowych materiałów źródłowych oraz świetna ich znajomość skutkowały wyjaśnieniem charakteru takich zjawisk, jak: narodowosocjalistyczne pojęcie konstytucji, istota pozorów prawa, ignorowanie zasad in dubio pro reo oraz nulla poena sine lege czy nullum crimen sine lege. Analizy profesorów prezentowane przez autorkę wykazały, że odejście od utrwalonych w europejskiej tradycji zasad prawa prowadzi do katastrofy moralnej społeczeństwa; dowiodły także, iż zanegowanie fundamentalnych zasad państwa prawa prowadzi do powstania patologicznych ustrojów.
Monografia jest adresowana nie tylko do przedstawicieli nauk prawnych i historycznych, ale także do szerokiego kręgu czytelników zainteresowanych ustrojem i prawem Trzeciej Rzeszy.