Jestem naprawdę zaskoczona, że w tak nie pozornej książce znalazłam cały ogrom wskazówek i rad, do których warto i nieraz trzeba się stosować. Pierwszą z nich jaka mi się nasunęła podczas czytania, to nie dbanie o siebie w ciąży. Matki zapominają, że nosząc w sobie życie i za nie są odpowiedzialne. Kim z pewnością nie jest matką idealną. Jest zmęczona życiem, dzieci mają innych ojców, a na dodatek niedługo będzie rodzić. Jest wiele spraw, które ją denerwują, choćby i nawet obecny partner i jego karcący wzrok na każdą rzecz, którą by nie zrobiła. Choć czasami miło się wypowiada o dzieciach, to jednak nie zdaje sobie sprawy, że nic, co dobre, nie musi trwać wiecznie. Córeczka Kim ma pięć lat i początkowo wygląda na przesłodką. Z drugiej perspektywy znamy myśli, marzenia i przeszłość obcej kobiety, która z braku własnych pociech zapragnęła mieć własne. Najlepiej od razu. Kiedy więc widzi jak kobieta w ciąży lekceważy swoje potomstwo, nie zastanawia się dwa razy, tylko instynktownie porywa pięciolatkę. I tutaj chciałam zauważyć, że media często podają nam wiadomości na podstawie tego, co najlepiej się sprzeda. Zamiast jej pomóc, oczerniają jej zachowanie, robią zdjęcia z ukrycia, by ukazać jak okropną jest matką i tylko czekają na każde potknięcie, by je opisać, zwiększyć do rangi skandalu i podsycać każdego dnia, by obroty rosły. Każą płakać na żądanie, bo tak wypada. Każą odpowiednio się ubrać, bo będzie się bardziej wiarygodnym. Każą opowiadać historie życia, niczym z najlepszego filmu, bo podobno widzowie lubią się wzruszać. Tylko że to wszystko męczy Kim. On wie, że jest nieidealna, ale nie chce takiej nagonki. Choć nie zawsze jest w pełni uczuć do zaginionego dziecka, to jednak chce by się znalazła. W głowie przelatują jej różne scenariusze, nawet życzy śmierci dziecku, jeśli ktoś je katuje i wciąż sprawia ból. Tych opisów uczuć jest dużo i co kolejne to różne. Bardzo często będziemy mieli o niej inne zdanie, ilekroć nadejdzie jej kolej wypowiadania się. Pewnie jesteście ciekawi jak wygląda porwana matka i jej nowe dziecko? Z pewnością nie tak wyobrażała sobie posiadanie dziecka. Im dłużej z nią przebywa, tym bardziej jej priorytety się zmieniają. Wszystko przez to, że porwana nie jest zwykłą pięciolatką...
Pozwólcie, że w tym miejscu urwę. Wiem jak ważne jest czytanie książki, kiedy nie do końca zna się jej losy. Nadmienię tylko, że faktycznie obie ,,matki" nie mają łatwo. Każda z nich podobnie widziała macieżyństwo i każdą spotyka niespodzianka. Autorka pokazała w jak zakłamanym można żyć świecie i co dla kogo się liczy. Jakikolwiek wątek jest tutaj rozpoczęty, to czytamy go z zapartym tchem. Im dalej, tym nowych faktów pojawia się więcej i one zmieniają nasz punkt widzenia. Niestety dzieci często biorą przykład z rodziców czy opiekunów i papugują najczęściej te złe rzeczy. Poruszony też został motyw adopcji i klimatyzacji takiego dziecka w nowej rodzinie. Autorka podkreśliła, że najchętniej wydajemy osądy na temat osób, których w ogóle nie znamy. Plotki lubią zaczynać się od suchych faktów z czego każdy czuje się zmobilizowany do tego, by coś od siebie dodać. Końcowa forma takiej informacji często zupełnie odbiega od jej początku, żeby nie powiedzieć prawdy, gdyż w niej nie zawsze ją znajdziecie. Uwielbiam czytać książki tej pisarki, gdyż ona opisując wymyślonych bohaterów, dodaje do tego prawdziwe wydarzenia bądź sytuacje, które kiedyś miały miejsce. Jej książki należy czytać pomiędzy wierszami, choć nieraz trudno coś wychwycić tak bardzo te wydarzenia nas pochłaniają. Książkę mamy opisaną z punktu widzenia różnych postaci i to dzięki temu widzimy dany problem osoby, rzeczy, które się o niej mówi i jak reagują na to inni. Mamy średnią wielkość druku, z ładnymi odstępami, więc szybko się ją pochłania. Już w trakcie czytania osoby, które mają dzieci, zaczną inaczej do nich podchodzić. Rozwinięcie tematu pozostawię tym, którzy ją przeczytają. Mi ogromnie się podobała!

Ta książka zaintrygowała mnie już od pierwszej chwili, kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź.
Od pierwszych stron ta powieść wciąga bez reszty. Czytałam ją w ogromnym napięciu i ze ściśniętym gardłem, a momentami miałam gęsią skórkę. Myśli kłębiły się w mojej głowie przez cały czas. Krótkie rozdziały sprawiły, iż książkę ciężko było odłożyć na chwilę. Moim zdaniem autorka świetnie pokazała portrety psychologiczne bohaterek, a to iż książka napisana jest z perspektywy każdej z nich dodatkowo nadała smaczku i wzmogła emocje, które odczuwałam podczas czytania. Tę książkę pochłonęłam w dwa dni. Jak musiałam ją odłożyć na chwilę, to ciągle wracałam do niej myślami i zastanawiałam w jakim kierunku ta historia się potoczy. Myślę, iż każda matka, która zdecyduje się na przeczytanie tej powieści będzie bardziej emocjonalnie ją odbierać. Ogromnym zaskoczeniem dla mnie był fakt, iż to debiut autorki i według mnie był to bardzo udany debiut. Polecam Wam, bo obok tej książki nie można przejść obojętnie. Czytaliście? Jestem ciekawa waszych opinii.

„Zła mamusia" to brytyjski thriller psychologiczny, debiut literacki Tiny Baker, który zaskoczył mnie tym, jak dobry się okazał! Jest to historia porwania 5letniej dziewczynki - przedstawiona z punktu widzenia tytułowej Mamusi, czyli porywaczki oraz prawdziwej matki dziewczynki. Od czasu do czasu pojawiają się też innego głosy - media, postaci drugoplanowe i sama porwana, jednak to kreacje tych dwóch kobiet są tu kluczowe. Tak różne od siebie, co widać już w warstwie językowej, a jednak gdzieś tam połączone pewnymi dawnymi przeżyciami. Czytelnik obserwuje jak obydwie sobie radzą - jedna spełniając marzenie o własnej córce w mocno pokręcony sposób, druga pogłębiająca się w rozpaczy, tęsknocie za swoim dzieckiem. Ich emocje oddane są z dokładnością i zrozumieniem - czujemy dokładnie to co one, ich emocje wręcz wylewają się z kart powieści. Świetne przedstawienie ich przemiany, ich sposobu myślenia i tego, co dzieje się w ich psychice! Książka to thriller, więc i jest zagadka, która trzyma nas przy lekturze, wywołując to lekkie, przyjemne napięcie, przez które nie chce się jej odkładać. Całość czyta się naprawdę dobrze, a ilość i głębia tematów jakie porusza (nie tylko dotyczące potrzeby posiadania potomstwa) jest naprawdę zaskakująca. Jestem pod wrażeniem, naprawdę nie spodziewałam się aż tak dobrej lektury! Polecam wszystkim, którzy choć trochę lubią thrillery domestic noir!

Sara jest piękną i bogatą kobietą, która ma wszystko. Do szczęścia brakuje jej jedynie dziecka. Kiedy w zatłoczonym centrum handlowym spotyka ciężarną Kim, która rozmawia przez telefon i ignoruje swoje dzieci posuwa się do czegoś okropnego. Otóż porywa najstarszą dziewczynkę.

Niestety mała Tonya nie jest córką, o której marzyła Sara.

"Zła mamusia" to świetny debiut. Jestem zachwycona. To niesamowity thriller psychologiczny, na który czekałam. Autorka wymyśliła znakomitą fabułę, ciekawych bohaterów. Autorka ma lekkie pióro i zaintrygowała mnie tą historią już od pierwszej strony. Na dodatek trzymała mnie w napięciu i niepewności do samego końca. Jest to lektura pełna emocji. Historia o kobiecie, która ma wszystko oprócz dziecka. Zdesperowana porywa z galerii dziecko innej kobiety. Ciężarna matka przeżywa koszmar, gdy traci córkę nie widzi sensu życia. Porwana dziewczynka pamięta swoją matkę i daje w kość porywaczce.

Jeśli jesteście ciekawi jak zakończy się ta historia to koniecznie przeczytajcie.

Poznacie tę historię z perspektywy matki i porywaczki. Przerażająca, hipnotyzująca i wciągająca od pierwszej strony historia, od której nie mogłam oderwać się ani przez chwilę.

Rewelacja!

Długo nie zapomnę o tej historii.
Polecam gorąco!

„Mów do mnie mamusiu. Dobrze Ci radzę."

Na pierwszy rzut oka Sara ma wszystko. Jest jednak coś czego jej bardzo brakuje - dziecka. Sama w wielkim domu marzy o szczęśliwej rodzinie. Kiedy przypadkiem wpada na ciężarną Kim, która ignoruje swoje dzieci, pod pretekstem zabawy z kotkiem, uprowadza córkę kobiety. Mała Tonya nie jest dzieckiem idealnym. Krzyki i ciągły opór bardzo denerwuje Sarę.

W tym samym czasie media okrzykują Kim mianem „wyrodnej matki", której powinno odebrać się pozostałe dzieci. Młoda kobieta dręczona wspomnieniami z własnego dzieciństwa traci kontakt z rzeczywistością, odwracając się od tych którzy ją kochają.

Porwanie to motyw często spotykany w literaturze. Wydaje się, że temat jest wyczerpany, a książka z taką fabułą nie może nas już niczym zaskoczyć. A jednak. „Zła mamusia" to bardzo dobrze skrojony thriller psychologiczny. Autorka nie ma przed nami tajemnic, ukazując różne oblicza bohaterów.

Książka zaczyna się bardzo mocnym akcentem. Już od pierwszych stron czułam, że jeszcze mnie zaskoczy. Nie myliłam się. Chociaż w połowie fabuła zwalnia, a sama historia nabiera bardzo mocnego akcentu psychologicznego to koniec końców muszę przyznać, że właśnie te „powolne" momenty nadają książce charakteru.

Zakończenie troszkę mnie zaskoczyło, ale cieszę się, że jednak moje przypuszczenia się nie sprawdziły. Ostatnie strony nadają bowiem całej historii realizmu. Nie są przerysowane, wymuszone.

Jeżeli lubicie thrillery psychologiczne, których akcja toczy się swoim rytmem bez "trupów" wyskakujących z każdej szafy, to ta książka jest dla Was.