Książka składa się z dziewięciu esejów, poświęconych tematowi wieczności, jako „wiecznego powrotu tego samego”. W interpretacji Michalskiego myśl Nietzschego ukazuje liczne pokrewieństwa z filozofami, poetami i pisarzami bliskiego mu czasu: Heglem, Kafką, Kierkegaardem, Marksem, Rilkem...
„Tematem tej książki jest wieczność, pojęcie wieczności. Punktem wyjścia - Nietzsche. Myśl Nietzschego zorganizowana jest w jedną, spójną całość właśnie przez pojęcie wieczności: to oryginalne, choć zarazem mocno osadzone w tradycji nietzscheańskie pojęcie daje do myślenia nie tylko współczesnemu z nim czytelnikowi. [...] Wieczność jest pojęciem fizjologicznym. Bowiem pojęciem, w którym wychodzi na jaw umocowanie naszego życia w czasie, jest ciało. Jeśli więc wieczność ma wyrażać się w czasie - to właśnie ta nasza cielesna obecność w świecie, ciało, musi być jej wyrazem. [...] Jesteśmy chorzy na wieczność; jej chronicznym stanem jest czas, kryzysem miłość i śmierć”. (ze Słowa wstępnego Autora)

Życie wieczne to nie jakieś inne życie: to właśnie to życie, które żyjesz.
Fryderyk Nietzsche

Krzysztof Michalski (ur. 1948), znawca i badacz filozofii niemieckiej XIX i XX wieku; autor wielu prac poświęconych tej problematyce oraz tłumaczeń. Rektor Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego i Boston University. Był przyjacielem ks. Józefa Tischnera.