Stanisław Obirek

Stanisław Obirek, urodzony 21 sierpnia 1956 roku, jest polskim historykiem, teologiem, antropologiem kultury, profesorem zwyczajnym uniwersytetu Warszawskiego i profesorem nauk humanistycznych. Jego zainteresowania dotyczą dialogu pomiędzy religiami, konsekwencji holokaustu, a także możliwości przezwyciężenia konfliktów kulturowych, religijnych i cywilizacyjnych. W 1994 roku uzyskał stopień doktora teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.

Stanisław Obirek i jego religijna przemiana

W roku 1976, dzięki wpływowi dwóch jezuitów: Andrzeja Jamróza i Stanisława Musiała, Obirek wstąpił do zakonu, a następnie został wyświęcony na księdza. Teolog od lat jest ogromnie zaangażowany w dialog pomiędzy religiami. W swoich licznych wypowiedziach i publikacjach krytykuje kościół rzymskokatolicki. Wielokrotnie otrzymał liczne reprymendy ze strony swoich przełożonych. Od 1994 pełnił rolę redaktora kwartalnika „Życie Duchowe”. Po 2002 roku zaczął udzielać wywiadów, w których krytykował bałwochwalczy stosunek wiernych do Jana Pawła II, a po śmierci papieża udzielił kolejnego wywiadu, w którym wyraził dezaprobatę pontyfikatu. Otrzymał wówczas zakaz kontaktu z mediami i prowadzenia wykładów. W 2005 roku ogłosił rezygnację z posługi kapłańskiej i wystąpił z zakonu.

Liczne publikacje

Teolog na przestrzeni kilkudziesięciu lat swojej działalności stworzył dziesiątki publikacji oraz wydał kilka pozycji książkowych. Jego pierwsze dzieło, opublikowane w 2015 roku „Polak katolik?” jest zbiorem poświęconym refleksji autora nad chrześcijaństwem w dzisiejszych czasach, czy potrafi mieć otwarty charakter i być zdolne do dialogu. Jego kolejne dzieło „Polak-katolik po przejściach” stanowi uzupełnienie wcześniejszej opublikowanej pozycji, natomiast praca wydana w 2020 roku, zatytułowana „Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła” to zapiski rozmowy z Arturem Nowakiem, w której autor opowiada o swoim życiu i wystąpieniu z zakonu.