Aleksander Gella urodził się we Lwowie 15. X. 1922, ale wyrastał w Zakopanem. W okresie drugiej wojny światowej był żołnierzem AK w powiecie kolbuszowskim, dwukrotnie poszukiwanym przez okupantów. Po wojnie uzyskał stopnie naukowe w trzech dziedzinach nauk społecznych: magisterium – z prawa, doktorat – z historii myśli ekonomicznej, i docenturę – z socjologii ogólnej. Do pracy naukowej dopuszczony został dopiero po okresie „błędów i wypaczeń”, w Zakładzie Historii Nauki i Techniki PAN. W latach 1958-1960 był stypendystą UNESCO. W roku 1966 został zaproszony przez University of Alberta, w Edmonton, Kanada. W roku 1967, na skutek zatargu z ówczesnymi władzami paszportowymi, pozostał na Zachodzie. Od roku 1970 był profesorem zwyczajnym na wydziale socjologii Stanowego Uniwersytetu Nowojorskiego w Buffallo (do przejścia na emeryturę w 1994). Od 1972 Senior Fellow w St. Antony’s College, Oxford, a od 1985 profesor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie (PUNO, nauki społeczne)
Aleksander Gella to również autor kilkudziesięciu prac ogłaszanych w polskich i zagranicznych pismach naukowych. Szczególnym zainteresowaniem prof. Gelli cieszyła się socjologia i historia inteligencji polskiej (zarówno w Kraju, jak i na uchodźstwie), oraz studia nad przemianami struktur społecznych w Europie Wschodniej. Prof. Gella był członkiem szeregu instytucji naukowych, natomiast nigdy nie był związany z żadną partią lub ugrupowaniem politycznym. W roku 2002 był sygnatariuszem listu polskich naukowców w Ameryce w sprawie Jedwabnego. Zmarł 15. XII. 2014, spoczywa na cmentarzu w Zakopanem.

Książka niniejsza jest przekładem z angielskiego przygotowywanej przez autora pracy „The Polish Intelligentsia: Collected Writings” zawierającej eseje zebrane na temat warstwy inteligencji dawnej (klasycznej) i socjalistycznej „inteligencji pracującej”, tak w Polsce jak i w Rosji oraz porównanie ich z zachodnimi intelektualistami.