W książce Kategoria ilości i jej wykładniki we współczesnym języku polskim autorka omawia sposoby wyrażania ilości w polszczyźnie. Zgodnie z założeniami lingwistyki kognitywnej stosuje holistyczny model opisu , pozwalający łączyć zjawiska z różnych poziomów struktury języka - leksykalnego (liczebniki w całej ich różnorodności, rzeczowniki ilościowe) i gramatycznego (fleksja, słowotwórstwo) - jako eksponenty tych samych treści semantycznych, odnoszących się do liczby i miary. Punkt ciężkości został przesunięty z formy na semantykę, która jest traktowana jako nadrzędny poziom języka i komunikacji, scalający wszystkie pozostałe. Formalne środki językowe są prezentowane w całym ich bogactwie i różnorodności (np. pięć osób, piata godzina, pół jabłka, dwoje dzieci, dwukrotne zwycięstwo, trzykrotnie więcej; pióro, pióra, pierze; poprzewracał, kaszlnął, mawiał; łyżka soli, kromka chleba, bukiet kwiatów; dużo pracy, trochę odpoczynku itd.), ale zarazem ujmowane jako pewna całość spojona ogólną treścią - znaczeniem ilościowym; dopiero wzięte razem odzwierciedlają w pełni różne sposoby konceptualizacji świata w aspekcie ilościowym. Omawiane są zarówno sposoby ilościowego ujmowania przedmiotów policzalnych, jak substancji niepoliczalnych, liczenia i mierzenia nie tylko przedmiotów, ale też czynności ze względu na czas ich trwania i powtarzalność. Intencją autorki było pokazanie specyfiki ludzkiego oglądu świata, dotarcie do tego, jak człowiek myśli o świecie, jak konceptualizuje i werbalizuje swoje doświadczenie. Praca wpisuje się więc w nurt lingwistyki antropologiczno-kulturowej, która bada język zawsze w relacji do człowieka, jako narzędzie kształtowania i wyrażania obrazu świata.