Powiem wam, że jest to książka trochę wężykowa. Wpierw zaczyna się smutnie, mrocznie i tragicznie, następnie następuje chwila wytchnienia i ponownie wkraczamy w smutek i niepokój, jakby coś tą akcję zaciskało. Oczywiście sprawia to, że bardzo dobrze nam się ją czyta, bo wciąga nas coraz bardziej. Nie wiem dlaczego, ale całą opowieść traktowałam jako dziennik, gdyż bohaterka zwierza nam się z najbardziej przykrych rzeczy jaki ją spotkały, opisuje co przeżywa aktualnie i jaki wpływ ma nią coś, czego z przyjaciółką się nie spodziewała. Wydaje mi się, że sama autorka ma w sobie coś, co chciałabym przekazać światu i zrobiła to za pomocą tej opowieści. Nasza postać ewidentnie cierpi i ma do tego prawo. Życie odebrało jej najbliższych w naturalny, ale niespodziewany sposób. Nikt z nas nie chciałby być na jej miejscu. W pewnym momencie ma już tylko swoją przyjaciółkę, którą nie bezpośrednio, ale jednak traci. Następnie dzieje się coś, co powoduje, że opowieść wkracza na bardziej niematerialne tory. Główna bohaterkę nawiedzają koszmary z których cieszy się i nie jednocześnie. Ciekawym dodatkiem była sytuacja, kiedy wydawało jej się, że rozmawia z przyjaciółką w swojej głowie. Ona była pewna, że cokolwiek by nie powiedziała, to ona jej odpowiadała. Nawet sobie żartowały:-) Co jednak musi zrobić, by sprawić, że jedyna jej bliska osoba odzyska świadomość i się wybudzi? Dlaczego zawsze by dotrwać do szczęścia, trzeba wpierw przejść piekło ponownie?
Może to i książka młodzieżowa, ale ja uważam, że nie trzeba mieć dwudziestu lat, by móc się z kimś przyjaźnić. Ta opcja jest możliwa w każdym wieku. Spodobało mi się podejście autorki do przyjaźni tych kobiet, gdzie jedna była gotowa dla drugiej zrobić absolutnie wszystko, nawet to, co wykraczało po za ludzką psychikę. Z pewnością spodoba się osobom, które chciałyby mieć jakiś dar, lub interesuje ich ta tematyka. Opisana jednak bardzo prosto z przeznaczeniem na treść, a nie ozdobniki czy opisy. Ma mniejszy druk, trochę większa niż pocket, do przerobienia w trzy godziny:-)