Odnosisz sukcesy, jesteś osobą energiczną, zorganizowaną, odpowiedzialną, sprawiasz wrażenie kogoś silnego i pozytywnie nastawionego do życia. W rzeczywistości jednak odczuwasz samotność, zagubienie i brakuje ci sił. Twój wewnętrzny głos nieustannie poddaje krytyce wszystko, co robisz, i wywołuje poczucie wstydu, a ty nie pozwalasz sobie na wyrażanie lęku, gniewu czy żalu, by nie zauważono twojej niedoskonałości. I choć nie uważasz tego za depresję, prawdopodobnie jesteś ofiarą jej ukrytej formy.

Perfekcyjni do bólu to książka skierowana do osób skrajnie samokrytycznych, napędzanych nierealistycznymi wymaganiami wobec siebie i jednocześnie cierpiących w samotności. Margaret Robinson Rutherford pokazuje, jak krok po kroku zrozumieć perfekcjonizm i ukrytą za nim depresję. Uczy, jak rozpoznawać błędne przekonania na swój temat, jak nawiązać kontakt z tłumionymi emocjami oraz jak się z nimi zmierzyć, by móc rozpocząć proces zmiany. Zawarte w książce konkretne wskazówki pomogą wyciszyć wewnętrznego krytyka i zrozumieć, że prośba o pomoc nie wynika ze słabości, lecz jest oznaką siły. Ten poradnik to pierwszy krok w zrozumieniu i zaakceptowaniu swoich uczuć i początek nowego, mniej perfekcyjnego życia.

Dzięki tej książce:
dowiesz się, jaka jest zależność między perfekcjonizmem a depresją,
zrozumiesz, jakie są symptomy perfekcyjnie ukrytej depresji,
nauczysz się zauważać i akceptować swoje emocje,
zyskasz nowe spojrzenie na swoje życie.

Margaret Robinson Rutherford pokazuje, że ukrywanie depresji pod maską perfekcjonizmu może być zabójcze. Książka pomaga rozpoznać u siebie depresję, pozbyć się jej piętna, odrzucić niezdrowy perfekcjonizm i pogodzić się z własną niedoskonałością.
Sarah Fader, prezeska fundacji Stigma Fighters

Możesz cierpieć na perfekcyjnie ukrytą depresję, jeżeli:
cechuje cię dążenie do perfekcji i nieustannie towarzyszy ci krytyczny, zawstydzający głos wewnętrzny,
wykazujesz przesadne poczucie odpowiedzialności,
nie potrafisz nawiązać łączności z bolesnymi emocjami, które przemilczasz lub świadomie odrzucasz,
zamartwiasz się, czując potrzebę samokontroli i kontrolowania swojego otoczenia,
intensywnie skupiasz się na zadaniach, a poczucie własnej wartości czerpiesz z ich realizacji,
troszczysz się o innych, ale nie dopuszczasz ich do swojego wewnętrznego świata,
lekceważysz swoje zranienia i odczuwany smutek, nie okazujesz sobie współczucia,
cierpisz na współistniejące zaburzenia psychiczne, takie jak zaburzenia odżywiania, lęki, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne lub uzależnienia,
masz głębokie przekonanie, że podstawą dobrego samopoczucia jest dostrzeganie jasnych stron rzeczywistości,
odnosisz sukcesy zawodowe, ale masz trudności z emocjonalną bliskością w relacjach.