„Słodki smutek" to moje kolejne spotkanie z twórczością Davida Nichollsa, który zachwycił mnie powieścią „Jeden dzień". Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu! Styl pisarski tego autora mnie zachwyca, nie mogę oderwać się od jego książek!
Charlie Lewis to młody chłopak, który wychowywał się bez matki, gdyż ta ich opuściła. Ojciec chłopca, jak to często bywa, nie do końca potrafił odnaleźć się w roli samotnie wychowującego dziecko. Charli chcąc zaznać odrobiny spokoju, ucieka w swoją przestrzeń, jeżdżąc na rowerze po wszystkich okolicach, które poznaje coraz lepiej. Charli mając szesnaście lat, spotyka w swoim życiu dziewczynę, która już na zawsze odmieni jego życie. W czasie samotnej rowerowej podróży natknął się na grupę rówieśników, którzy przygotowują się do wystawienia spektaklu Romea i Julii. Jest to kompletnie amatorski spektakl, a Charli zobaczywszy Fran Fisher, doznał uderzenia strzały amora! To było jak miłość od pierwszego wejrzenia, która spadła na niego jak grom z jasnego nieba, niespodziewanie i z zaskoczenia. To właśnie był początek jego niezapomnianego lata, które na zawsze odmieniło jego życie.
Po latach tuż przed wstąpieniem w sakramentalny związek małżeński Charlie wraca wspomnieniami do tego lata i postanawia wyjaśnić sprawy, które kiedyś nie dostały domknięte.
Historia miłosna, którą przedstawił nam autor, jest piękna, ale zarazem słodko - gorzka! Podczas czytania były momenty, które sprawiły, że śmiałam się w głos, zachwycałam romantycznym nastrojem, ale nie zabrakło też momentów poruszenia i wzruszenia, a nawet tych, w których w moim oku zakręciła się łezka! Autor wspaniale wykreował bohaterów, których już od pierwszych stron obdarzyłam sympatią i trudno było mi się z nimi rozstać! Mimo iż książka jest małym grubaskiem, to czyta się bardzo szybko i niezwykle przyjemnie. Jest to jedna z piękniejszych miłosnych historii, jakie ostatnio miałam okazję poznać. Idealnie nadaje się dla każdej grupy wiekowej i osób lubiących powieści obyczajowe, literaturę piękną, czy typowe romanse! Ja bardzo serdecznie polecam i przyznaję, że jestem zachwycona twórczością Davida Nichollsa!

Autor bestsellera „Jeden dzień" proponuje nam słodko-gorzką, zabawną opowieść o dorastaniu i zapierającym dech w piersiach dreszczyku emocji związanym z pierwszą miłością. O tym jak jedno lato na zawsze może zmienić życie.

Małe miasteczko w hrabstwie Sussex. Rok 1997. Szesnastoletni Charlie Lewis nie ma łatwego życia. Matka odeszła z domu, ojciec jest w totalnej rozsypce i absolutnie sobie nie radzi. Charlie odpoczywa jeżdżąc po okolicy na rowerze i podczas jednej z takich przejażdżek natyka się na amatorską trupę aktorską. Grupa przygotowuje właśnie spektakl „Romeo i Julia" jednocześnie namawiając Charlie'go do przyłączenia się do nich. Chłopak jest bliski odmówienia, gdy zauważa dziewczynę i to jest jak - no wiecie - uderzenie pioruna... Dziewczyna, Fran Fisher wpada mu w oko, ale to mało powiedziane. Dla niej udałby się na koniec świata, ale na początek postanawia spróbować z tą trupą. I zaczyna się... Zaczyna się, niezapomniane lato Charliego.

Po wielu latach, trzydziestoośmioletni już Charlie, który niedługo ma zawrzeć związek małżeński powraca pamięcią do tego pamiętnego okresu. Wracają wspomnienia z pewnego lata. Z lata z Fran. Powraca przeszłość. Dochodzi do wniosku, że są pewne zadawnione sprawy, które należałoby załatwić, wyprostować, ale również pogodzić się z samym sobą (sprzed lat).

David Nicholls ujął mnie powieścią „Jeden dzień". Ta historia nie powtarza tamtej opowieści. Jest całkowicie inna, ale też sądzę, że została napisana dla zupełnie innej grupy odbiorców. Jednak ciągle wiadomo, że autorem jest brytyjski mistrz budowania nastroju i historii miłosnych, które mogą się podobać. Ja choć nie należę do osób, które przepadają za romansami i romantycznymi uniesieniami, to powieści Nichollsa mnie przekonują. Mają to coś, co przyciąga.

„Słodki smutek" - tytuł oksymoron - tragikomedia o pierwszej miłości, stracie, rozstaniu, wybaczaniu, dojrzewaniu, dorastaniu. Mądra, wzruszająca, momentami wstrząsająca. Nostalgiczna. Piękna. Zdecydowanie polecam