Tunele jest pierwszą częścią serii, znacznie krótszą od drugiej. Jednak to tutaj jesteśmy zafascynowani tym, co udało się odkryć ojcu i synowi. Obydwu bardzo interesują wykopaliska i obiecali sobie, że cokolwiek znajdą, to zostanie to między nimi. My oczywiście czytamy o tym, co znajdują, jak może być to stare i cenne jednocześnie. Pomiędzy tymi opisami czytamy o tym, że ta praca znacznie ich do siebie zbliża. Będą to takie momenty, kiedy historia od razu przechodzi na wrażliwe opisy, aż bierzemy wtedy głębszy wdech. Następnie dalej odkrywają coś nowego i ponownie bum, wzruszenie zgrabnie wchodzi w treść i doznajemy uczucia tęsknoty za kimś bliskim.
Opowieść napisana jest stylem dostosowanym do wieku nastoletniego. Już po pierwszej stronie to zauważamy. Jest na tyle ciekawa, że chętnie przewracamy kolejne strony zainteresowani co jeszcze się wydarzy. Dużym zaskoczeniem dla mnie okazał się być świat, który postać wraz ze swoim synem odkryje. Wydawało mi się, że jedynie same stare rzeczy tutaj odnajdą, ale nie tym tropem została poprowadzona opowieść. W tunelach bowiem coś się czai, coś niebezpiecznego. Starsza postać będzie na tyle ciekawa, że schodząc w dół nie spodziewa się, że coś się wydarzy. W tym czasie jego syn będzie go szukał, gdyż nie wierzy, że mógłby zniknąć ot tak. Nie powiem, sama miałam dreszcze na plecach, kiedy wkroczyłam do miejsca, gdzie nie było bezpiecznie. Przede wszystkim nic w tej książce nie jest oczywiste. Nawet zwierzęta określone są mianem dziwnych, a zwykła staruszka potrafi narobić nam strachu. Zupełnie jakbym potrafiła wchodzić do strefy snu, gdzie wszystko jest możliwe i inne. Każdy bohater jest tutaj ukazany jako tajemniczy, któremu nie należy ufać. Niektórzy bardzo dobrze tu innych znają, choć bez wzajemności. Do samego końca towarzyszy nam napięcie i wyczekiwanie, bo wiadomo, że coś się stanie, tylko nie wiadomo co. Polecam do przeczytania nie tylko nastolatkom, ale i wszystkim, których znudziło zwyczajne życie. Będzie to naprawdę miła odmiana od rzeczywistości:-)