Poradnik pozytywnego myślenia Matthew Quick Książka

„Poradnik pozytywnego myślenia" to piękna, mądra, ale chwilami dziwna opowieść. Do głównego bohatera, Pata, trzeba się przyzwyczaić i wczuć w jego tok myślenia, aby zrozumieć całość jego historii.

Nie śledziłam z wypiekami na twarzy szopki wokół Oskarów, pewnie dlatego, że mało filmów oglądałam w 2012 roku, miałam swoje premiery, których wypatrywałam, ale nie było to nic nowego i pożądanego, a filmy głośne i wzbudzające zachwyt raczej mnie rozczarowały. Dlatego „Poradnik pozytywnego myślenia" miałam za typowy poradnik. Miałam nadzieję, że z wiecznego malkontenta uczyni ze mnie pogodnego i promiennego człowieka. I z takim nastawieniem zaczęłam czytać.

Wielkim szczęściem jest to, że dzięki popularności znakomitych filmów, trafiają do nas tak wyjątkowe książki. "Poradnik pozytywnego myślenia" oczarował mnie już w wersji filmowej, więc od początku miałam pewność, że i książkowy pierwowzór podbije moje serce. Zacznę jednak od tych aspektów, które mogą irytować lub - najzwyczajniej w świecie - nie każdemu przypaść do gustu. Powieść Matthew Quicka przepełniona jest bowiem stale powtarzającymi się opowiastkami ze świata futbolu, treningów głównego bohatera czy jego naiwnych rozterek związanych z małżeńskim życiem (a raczej jego brakiem). Sam Pat z kolei może niektórym wydać się irytujący, a jego psychiczne zawirowania niezrozumiałe, ale ja zarówno jego, jak i jego świata będę bronić. Bo to naprawdę przyjemna, urocza, nieskomplikowana historia.

Wyobraźmy sobie sytuację, że nie potrafimy powiedzieć, co działo się z nami przez ostatnie cztery lata... Główny bohater powieści "Poradnik pozytywnego myślenia" Mathhew Quicka ma właśnie taki problem. Wydaje mu się, że skończył 30 lat. Tak może było, o ile dodamy te cztery, o których główny bohater jakoś nie pamięta.

Już jakiś czas temu świat, a ostatnio i Polskę, ogarnął szał „Poradnika pozytywnego myślenia", który za sprawą Davida O. Russella trafił na ekrany kin. Niezaprzeczalnie aktorzy bardzo dobrze odegrali powierzone im role. Według mnie dużo lepiej spisał się Bradley Cooper, który odgrywał Pata Solitano, niż Jennifer Lawrence grająca Tiffany. Całość idealnie spajali Robert De Niro i Jacki Weaver, którzy wcielili się w rodziców Pata. Jeśli idzie o szczerość, to, moim skromnym zdaniem, właśnie oni stworzyli klimat tego filmu.

Po sukcesie, jaki osiągnął film „Poradnik pozytywnego myślenia", przyszła pora na wyjście z cienia literackiego pierwowzoru, który był inspiracją dla kinowego hitu. Powieść stworzył pisarz amerykańskiego pochodzenia Matthew Quick.

„Poradnik pozytywnego myślenia" to tytuł, który pewnie większości z was kojarzy się z filmem, o którym zrobiło się głośno za sprawą tegorocznych Oskarów. Ze mną też było podobnie. Niedawno dowiedziałam się jednak, że istnieje książka na podstawie, której ten znany film powstał. Ciekawość wzięła nade mną górę (zresztą tak jak zawsze) i musiałam przeczytać tę książkę.

Nie lubię oglądać ekranizacji. Nienawidzę czytać książek po uprzednim obejrzeniu filmowego odpowiednika. Tak miałam dopóki w moje łapencje nie trafił "Poradnika pozytywnego myślenia". Film oglądałam z polecenia, zatem poświęciłam temu sporo uwagi i zaangażowania. Pewnie nawet zbyt dużo, bo odchorowałam oglądanie mocno. Bo podobał się, ale wkurzył, zdenerwował, wzruszył. Znaczy dobry był. Dlatego do książki podchodziłam z pewną taką nieśmiałością i powątpiewaniem. Jak się okazało zupełnie niepotrzebnie.

Poznajcie Pata. Pat jest nie tylko głównym bohaterem „Poradnika pozytywnego myślenia" Matthew Quick'a - jest każdym z nas.Nasze pierwsze spotkania - to moment jego wyjścia z „niedobrego miejsca". Nie wiemy, dlaczego tam trafił. Wiemy, że jest niestabilny psychicznie i nie może się doczekać końca rozłąki ze swoją żoną. Powraca powoli do starego świata i próbuje sobie przypomnieć, co się działo przez te pięć lat jego niebycia. Każdego dnia robi wszystko, co w jego mocy, by stać się lepszym, by Nikki do niego wróciła.

O czym jest ,,Poradnik pozytywnego myślenia"? O nadziei. O nadziei, która czasem zwodzi na manowce, o nadziei, która pozwala dotrzeć do kolejnego dnia i w końcu o tej nadziei, która gasi światło i wychodzi ostatnia.Okazuje się, moi drodzy, że odmian nadziei jest wiele. Najlepiej wie o tym Pat, główny bohater książki ,,Poradnik pozytywnego myślenia". Po pobycie w ,,niedobrym miejscu" chce odzyskać swoje dawne życie, z ukochaną żoną Nikki na czele. Jednak przewrotny los postanawia wcielić się w sabotażystę i układa własny plan dla Pata. Co z tego wyniknie?