Książka zawiera unikalne i w znacznej części nigdzie nie publikowane relacje żołnierzy warszawskiego Kedywu AK m.in.: pomoc dla warszawskiego getta (od I.1940 r.), likwidacja niemieckiego kuriera H. Strangmeyera, udział żołnierzy dywersji AK „Kedyw 22” w Powstaniu w getcie, akcja „Góral”, akcja uwolnienia więźniów z pociągu, podpalenie składu paliw na Pradze, tragiczny przebieg wyprawy po broń ze zrzutów, wysadzenie pociągu „Königsberg” oraz wiele innych. Wspomniane akcje przeprowadzały oddziały dywersyjne związane z grupą „Michał”, pluton 613 z „Kedywu 22” (Praga) oraz 9 Kompania „Kedyw 17” (Żoliborz).

Znaczna część relacji dotyczy Kompanii „Żniwiarz” - 9 Kompanii Dywersji Bojowej, która była oddziałem „Kedywu” II Obwodu („Kedyw 17”). Kompania jako główna siła uderzeniowa Komendanta II Obwodu, złożona z żołnierzy wyszkolonych i zaprawionych w walce zbrojnej, umundurowanych i dobrze uzbrojonych, została przygotowana i przeznaczona do wykonania kluczowych zadań, które mogły rozstrzygnąć nie tylko rezultat walk w dzielnicy Żoliborz, ale być może wpłynąć na przebieg całego Powstania.

Opisane są największe bitwy, w których brała udział Kompania: początek Powstania, bój na Zdobyczy Robotniczej, natarcie na Dworzec Gdański, obrona w ostatnich dniach Powstania i kapitulacja. Wspomnienia obejmują dalsze losy żołnierzy: niemiecką niewolę (lub jej uniknięcie), pobyt w okupowanych Niemczech, prześladowania w kraju.

Powstanie Warszawskie rozpoczęły w dniu 1 sierpnia strzały żołnierzy Kompanii „Żniwiarz” na Żoliborzu i także na Żoliborzu, bój w dniach 29-30 września, był ostatnią walką Powstania. Ci, którzy przeżyli, złożyli broń dopiero na wyraźny rozkaz.