Georgi Gospodinow – jeden z najbardziej cenionych pisarzy bułgarskich po 1989 roku. Wydał zbiory wierszy: Lapidarium (1992), Czereśnia pewnego ludu (1996), Listy do Gaustina (2003), Ballady i rozpady (2007, wybór) oraz Tam, gdzie nie jesteśmy (2016). W prozie zadebiutował Powieścią naturalną (1999), wydaną jako nagroda w konkursie na najlepszy rękopis współczesnej powieści bułgarskiej. Książka doczekała się dwunastu wznowień w języku bułgarskim i została przetłumaczona na ponad dwadzieścia języków, w tym na język polski przez Martę Hożewską-Todorow (2009). Za powieść Fizyka smutku (2012, tłum. Magdalena Pytlak) otrzymał wiele bułgarskich nagród m.in. „Hristo Danow” (2012), Nagrodę Czytelników dla najlepiej sprzedającej się książki „Kwiat Helikonu” (2013), Państwową Nagrodę za Powieść Roku „13 wieków Bułgarii” (2013) oraz szwajcarską nagrodę literacką im. Jana Michalskiego (2016). Był finalistą nagród: „Premio Strega Europeo”, „Gregor von Rezzori”, „Haus der Kulturen der Welt Preis” oraz „Brücke Berlin Preis”.

Wydał zbiory opowiadań: I inne historie (2001, w Polsce 2011, tłum. Magdalena Pytlak), I wszystko stało się księżycem (2013), O, Henry (2007), wzbogacone o eseje Niewidzialne kryzysy (2013) oraz zbiór ultrakrótkich historii Wszystkie nasze ciała (2018), Jego opowiadania znalazły się w światowych antologiach m.in. w amerykańskiej „Best European Fiction” (2010). Wydanie anglojęzyczne książki I inne historie zostało nominowane do Nagrody im. Franka O’Connora. Na podstawie opowiadania Ślepa Wajsza z tegoż zbioru został zrealizowany film w reż. Teodora Uszewa, nominowany do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej Oscara w kategorii „Krótkometrażowy film animowany” (2017).

Ponadto wydał: zbiór opowiadań: Żyłem socjalizm. 171 osobistych historii (2006), Księga inwentaryzacyjna socjalizmu (2006, z Janą Genową), okrzykniętą rewolucyjną powieścią graficzną (tragikomiksem) Wieczna mucha (2011, z malarzem Nikołem Toromanowem) oraz Wesela zwierząt i rzeczy (2015, z córką Rają).

Autor sztuk teatralnych: D.J. (laureat Nagrody „Ikar” Związku Artystów Bułgarskich za najlepszy tekst dramaturgiczny (2004), Apokalipsa przychodzi o szóstej wieczorem (laureat Nagrody „Askeer” za najlepszy tekst dramaturgiczny (2010), Sztuka została wystawiona m.in. w Nowym Jorku.