Tekst do wystawy powstał kilka miesięcy przed wybuchem pandemii COVID-19. Do wystawowego zestawu chorób dołączyła nowa, wywoływana przez nieznany wcześniej wirus. […] Sytuacja kryzysu tylko pogłębiła istniejące już wykluczenia.
Zmieniamy algorytmy, odwracamy zasady. Zarządzamy chorobowe dla wszystkich! W abstrakcyjnym społeczeństwie na szczycie indeksu wzrostu przypominamy o materii, która nie podlega spekulacji. Domagamy się miejsca dla realności ciała. Wystawą „Kreatywne Stany Chorobowe: AIDS, HIV, RAK” rzucamy urok na rzeczywistość, w której nie przewidziano na nie miejsca, w szczególności na to seropozytywne, po mastektomii, z odróżniającymi się od normy sprawnościami, z zależnościami, bólami, atakami paniki, stanami zapalnymi. Wychodzimy z założenia, że choroba jest tym, co realne, a problemy pacjentów są społecznymi wyzwaniami, z którymi musimy sobie wspólnie radzić. To zdrowie jest fikcją, niemożliwym do osiągnięcia ideałem. Potrzeba nam normalizacji i uspołecznienia choroby, bo zdrowie umarło. A może nigdy go nie było?
[…]

Tekst do wystawy powstał kilka miesięcy przed wybuchem pandemii COVID-19. Do wystawowego zestawu chorób dołączyła nowa, wywoływana przez nieznany wcześniej wirus. […] Sytuacja kryzysu tylko pogłębiła istniejące już wykluczenia. Spowodowała ona, że część społeczeństwa uważająca siebie za większość, kierowana strachem i chęcią znalezienia winnego kryzysu, zwróciła się, jak to już często bywało w przeszłości, przeciwko strukturalnie słabszym, w Polsce – przeciwko kobietom, osobom transpłciowym i mniejszościom seksualnym. Historia lubi się powtarzać. Tym razem nie możemy jednak dopuścić, aby niewinni ludzie zapłacili za błędy systemu. Kryzys musi stać się szansą na zmianę politycznych i gospodarczych paradygmatów, by ludzie przestali wykańczać siebie nawzajem, rujnując przy okazji klimat – żeby dostrzegli problem tam, gdzie leży jego źródło: w kapitalizmie i patriarchacie.

Grupa badawcza: Luiza Kempińska, Paweł Leszkowicz, Zofia nierodzińska, Jacek Zwierzyński