Antologia ma na celu przybliżenie polskim czytelnikom problematyki oporu – jego różnorodnych, indywidualnych i zbiorowych, strategii i form – w perspektywie nauk społecznych, w szczególności antropologii społecznej. Choć tematyka ta od kilku dekad cieszy się bardzo dużą popularnością wśród badaczy społecznych na całym świecie, w Polsce znanych i dostępnych jest stosunkowo niewiele prac na ten temat. Dzięki starannemu doborowi tekstów antologia nie tylko przybliża polskim czytelnikom prace wybitnych badaczy, ale i wskazuje możliwości porównań i otwiera perspektywę dialogu pomiędzy różnymi stanowiskami teoretycznymi, metodologicznymi i odmiennymi kontekstami społeczno-politycznymi. Tym, co czyni zebrane w antologii prace szczególnie ważnymi, jest wartość i użyteczność proponowanych przez nich narzędzi analitycznych i koncepcji teoretycznych dla zrozumienia zachodzących w Polsce przemian oraz dla samej refleksji na temat – obarczonego wieloma (niefortunnymi) konotacjami – pojęcia „oporu”.

Książka zawiera piętnaście tekstów, podzielonych na trzy części i poprzedzonych wstępem. Adresatami antologii są pracownicy naukowcy, wykładowcy akademiccy i studenci antropologii kulturowej, socjologii, historii, kulturoznawstwa, literaturoznawstwa. Antologia będzie stanowić doskonały podręcznik podczas kursów poświęconych, między innymi, zagadnieniom: ruchów społecznych, stosunków etnicznych i narodowych, konfliktów, tożsamości klasowej, kwestii gender, a także samej metodologii badań, konstrukcji problemów i kategorii badawczych.

"Antologia jest wysoce pożądana i na czasie. Jak słusznie zauważają redaktorki tomu, rozumienie oporu w polskiej tradycji nie tylko politycznej, lecz także i naukowej jest jednoznacznie kojarzone z oporem czynnym, zorganizowanym czy wręcz z ruchem oporu. Tymczasem w literaturze światowej, w szczególności antropologicznej, pojmowanie oporu jest wiele bardziej złożone, konceptualnie wysublimowane (…) Warta podkreślenia jest także zasada doboru tekstów. Temat oporu ilustrowany jest przykładami pochodzącymi z różnych kontekstów kulturowych; owe studia przypadku analizowane są w kontekście historycznym i społecznym. Daje im to cenny walor bycia badanami konkretu przy zachowaniu cechy ogólności. Studia przypadku stają się podstawą do formułowania wniosków teoretycznych".

Z recenzji prof. dr. hab. Michała Buchowskiego