Silence may be born of a wrong and signals that something is in abeyance (Lyotard, 57). What is withheld in silence? Will telling of a suffering that cannot be recounted actually break a silence, or does the (silent) wait continue? The exile's unhoming, from a place but also from themselves, is the condition of creating something new, of starting a new story. The hope is that enabling a silence to be heard carries the work of withholding (that which is held in abeyance) further. This silence is the insistence that history is made of feelings, no matter what the historians say.
(text fragment by Stewart Motha)
Silence Heard Loud is an art documentary which constitutes the second panel of Anna Konik refugee triptych. She met her interviewees, students of the Compass Project, at Birkbeck, University of London.

Silence Heard Loud / Najgłośniej słychać milczenie to dokument artystyczny, który stanowi drugi panel tryptyku uchodźczego Anny Konik. Ze swoimi rozmówcami, studentami Compass Project, spotkała się w Birkbeck, University of London.
Bohaterowie filmu podróżują metrem bądź pojawiają się na dworcach, gdzieś pomiędzy jednym a drugim etapem tułaczki naznaczonej ciągłym dźwiganiem ciężaru milczenia. Takie obrazowanie pozwala widzowi współuczestniczyć w procesie przemieszczania się do innego miejsca i czasu. Przemierzanie przestrzeni, której towarzyszą dźwięki pędzących pociągów sprawia, iż z ciszy wyłaniają się historie pełne bólu i cierpienia. Z całego obrazu emanuje nieodparte pragnienie wyrażenia tego, co ukryte pod zasłoną milczenia; to walka o dostęp do treści, jakie niesie ze sobą i jakie może nam przekazać milczenie.
(Z tekstu „Open Walls Like a Silence Heard“ Stewarta Mothy; profesor prawa na Birkbeck, Uniwersytet Londyński.)