Księga cmentarna Neil Gaiman Książka

Ludzie chcą zapomnieć o tym co niemożliwe. Dzięki temu ich świat staje się bezpieczniejszy.Historie Neila Gaimana są jakimś nowym poziomem fantasy. Niewiele można powiedzieć o tej książce w sposób, który nie zepsułby przyjemności jaką przygotował autor - i co bardzo ważne - dawkuje i odkrywa czytelnikowi stopniowo, z umiarem i systematycznie. Z każdym rozdziałem (które są odrębnymi historiami) zdobywamy coraz większą wiedzę o bohaterach, tle wydarzeń, świecie w którym rozgrywa się historia. I nie jest przesadą, że w perfekcyjnie zaplanowany sposób apetyt czytelnika naprawdę rośnie w miarę jedzenia.Łamanie konwencji i symboli świata nadprzyrodzonego nabiera tu dodatkowo czarownego (niezłe słowo - co?) charakteru. Jest nawet polski (ha ha ha!) akcent.Dla mnie bomba!Doskonała, najwyższa jakość wśród lżejszej (czy jednak na pewno lżejszej?) literatury.https://cyganblog.wordpress.com/2016/01/15/niemozliwe/

Książka jest ciekawa, ale również bardzo dziwna. Dziecko, uciekając przed śmiercią znajduje azyl na cmentarzu? Opieka, którą otrzymał chłopiec nie pochodzi od żywych, ale umarłych? Niezwykła historia dziecka dorastającego jednocześnie w dwóch światach. W pewnych momentach włoski stawały mi dęba na rękach. Książka przeraża, ale jednocześnie wciąga i tak łatwo nie wypuszcza czytelnika. Zdecydowanie polecam ją każdemu!

Zacznijmy może od początku - czyli od okładki. Muszę przyznać, że jest to jedna z niewielu książek, które kupiłam tylko i wyłącznie ze względu na okładkę, nie czytając opisu, opinii ani nawet nazwiska autora. Jeśli mam być szczera to nawet nie zamierzałam jej czytać, bo książka ta miała po prostu uświetniać moją półkę.Jednak pewnego dnia stwierdziłam zaskoczona, że nie mam co czytać. I wtedy właśnie mój wzrok padł na „Księgę cmentarną". Okazało się, że treść książki jest nie równie, ale znakomitsza od okładki! Po prostu cudo! "Księga cmentarna" jest świetną książką, z ciekawą fabułą i mrocznym humorem. Styl pisarza jest niezwykle lekki, co w porównaniu ze stanem życiowym, a właściwie jego brakiem większości bohaterów daje piorunujący efekt. Lektura sama w sobie dostarcza przyjemności dla każdego, kto chce przeczytać po prostu dobrą książkę. Gorąco polecam

"Księga Cmentarna" to makabryczna, lecz zarazem lekka baśń o ludziach, którzy odeszli i duszach, które wciąż są pełne życia. Cała opowieść rozgrywa się na terenie cmentarza, który jest obecnie zamknięty i chroniony jako park narodowy. W fatalną noc, kiedy zamordowano jego rodzinę przez tajemnicze starożytne bractwo, niemowlę cudem uciekło i znalazło schronienie na sąsiednim cmentarzu. Duchy i dobre dusze postanawiają chronić dziecko za pomocą Silasa, który należy do jakiegoś rodzaju nieumarłych. Dziecko, które nazywają Nikim (Nobody), dorasta wśród grobów, przebywając z wszelkiego rodzaju duchami - od starożytnych Rzymian i znamienitych baronów, przez średniowieczne czarownice, po przerażające służące tajemnych skarbów, starożytnego człowieka wrzosu i wiele innych zmarłych, zarówno z dobrą, jak i ze złą aurą pośmiertną. Z biegiem lat, dorastając wśród zmarłych, Nik przyswaja sobie ich zwyczaje i dary. Odwiedza Nekropolię, staje się niewidzialny, doskonale widzi w ciemnościach, włada sztuką wędrówki marzeń sennych i potrafi wzbudzać strach i panikę, gdy jest to konieczne. Nagrobki dla Niego są dachami domów jego sąsiedztwa. Mieszka w ciepłym grobie-domu i nazywa duchy państwa Owensów swoimi rodzicami - para duchów wychowuje go od niemowlęcia. Cmentarz jest jego domem. Dusze zmarłych są jego krewnymi i przyjaciółmi. Jednak Nik jest żywy. Należy do innego rodzaju życia. I tam musi żyć. Problem polega na tym, że poza bezpiecznymi murami cmentarza jego życie jest zagrożone. W prawdziwym świecie czyha Jack i jego organizacja, pragnąca zabić ostatniego żyjącego członka rodziny zamordowanej czternaście lat temu. Niemowlę, które żyje wśród zmarłych, a żywi pragną jego śmierci. Miłej lektury! Pozdrowienia!

"Księga Cmentarna" to makabryczna, lecz zarazem lekka baśń o ludziach, którzy odeszli i duszach, które wciąż są pełne życia. Cała opowieść rozgrywa się na terenie cmentarza, który jest obecnie zamknięty i chroniony jako park narodowy. W fatalną noc, kiedy zamordowano jego rodzinę przez tajemnicze starożytne bractwo, niemowlę cudem uciekło i znalazło schronienie na sąsiednim cmentarzu. Duchy i dobre dusze postanawiają chronić dziecko za pomocą Silasa, który należy do jakiegoś rodzaju nieumarłych. Dziecko, które nazywają Nikim (Nobody), dorasta wśród grobów, przebywając z wszelkiego rodzaju duchami - od starożytnych Rzymian i znamienitych baronów, przez średniowieczne czarownice, po przerażające służące tajemnych skarbów, starożytnego człowieka wrzosu i wiele innych zmarłych, zarówno z dobrą, jak i ze złą aurą pośmiertną. Z biegiem lat, dorastając wśród zmarłych, Nik przyswaja sobie ich zwyczaje i dary. Odwiedza Nekropolię, staje się niewidzialny, doskonale widzi w ciemnościach, włada sztuką wędrówki marzeń sennych i potrafi wzbudzać strach i panikę, gdy jest to konieczne. Nagrobki dla Niego są dachami domów jego sąsiedztwa. Mieszka w ciepłym grobie-domu i nazywa duchy państwa Owensów swoimi rodzicami - para duchów wychowuje go od niemowlęcia. Cmentarz jest jego domem. Dusze zmarłych są jego krewnymi i przyjaciółmi. Jednak Nik jest żywy. Należy do innego rodzaju życia. I tam musi żyć. Problem polega na tym, że poza bezpiecznymi murami cmentarza jego życie jest zagrożone. W prawdziwym świecie czyha Jack i jego organizacja, pragnąca zabić ostatniego żyjącego członka rodziny zamordowanej czternaście lat temu. Niemowlę, które żyje wśród zmarłych, a żywi pragną jego śmierci. Miłej lektury! Pozdrowienia!

Zacznijmy może od początku - czyli od okładki. Muszę przyznać, że jest to jedna z niewielu książek, które kupiłam tylko i wyłącznie ze względu na okładkę, nie czytając opisu, opinii ani nawet nazwiska autora. Jeśli mam być szczera to nawet nie zamierzałam jej czytać, bo książka ta miała po prostu uświetniać moją półkę.Jednak pewnego dnia stwierdziłam zaskoczona, że nie mam co czytać. I wtedy właśnie mój wzrok padł na „Księgę cmentarną". Okazało się, że treść książki jest nie równie, ale znakomitsza od okładki! Po prostu cudo! "Księga cmentarna" jest świetną książką, z ciekawą fabułą i mrocznym humorem. Styl pisarza jest niezwykle lekki, co w porównaniu ze stanem życiowym, a właściwie jego brakiem większości bohaterów daje piorunujący efekt. Lektura sama w sobie dostarcza przyjemności dla każdego, kto chce przeczytać po prostu dobrą książkę. Gorąco polecam

Książka jest ciekawa, ale również bardzo dziwna. Dziecko, uciekając przed śmiercią znajduje azyl na cmentarzu? Opieka, którą otrzymał chłopiec nie pochodzi od żywych, ale umarłych? Niezwykła historia dziecka dorastającego jednocześnie w dwóch światach. W pewnych momentach włoski stawały mi dęba na rękach. Książka przeraża, ale jednocześnie wciąga i tak łatwo nie wypuszcza czytelnika. Zdecydowanie polecam ją każdemu!

Ludzie chcą zapomnieć o tym co niemożliwe. Dzięki temu ich świat staje się bezpieczniejszy.Historie Neila Gaimana są jakimś nowym poziomem fantasy. Niewiele można powiedzieć o tej książce w sposób, który nie zepsułby przyjemności jaką przygotował autor - i co bardzo ważne - dawkuje i odkrywa czytelnikowi stopniowo, z umiarem i systematycznie. Z każdym rozdziałem (które są odrębnymi historiami) zdobywamy coraz większą wiedzę o bohaterach, tle wydarzeń, świecie w którym rozgrywa się historia. I nie jest przesadą, że w perfekcyjnie zaplanowany sposób apetyt czytelnika naprawdę rośnie w miarę jedzenia.Łamanie konwencji i symboli świata nadprzyrodzonego nabiera tu dodatkowo czarownego (niezłe słowo - co?) charakteru. Jest nawet polski (ha ha ha!) akcent.Dla mnie bomba!Doskonała, najwyższa jakość wśród lżejszej (czy jednak na pewno lżejszej?) literatury.https://cyganblog.wordpress.com/2016/01/15/niemozliwe/