,,Lojalność jest cechą powszechną u psów, lecz rzadką u ludzi. "

,, Król czy wieśniak, wysoko czy nisko urodzony, silny czy słaby, mądry czy głupi. Śmierć czeka każdego".

Przed wami część trzecia ,,Morza drzazg". Oczywiście wciąga chyba najbardziej ze wszystkich, choć nie uważam, by któraś z części była niedostatecznie dobra. Napięcie nie odpuszcza nas ani na chwilę, a wydarzenia stają zawsze w ogniu dwojakiego zakończenia. Jest większa przegrana i mniejsza wygrana na innym polu, zawsze coś za coś. Co nieczęsto spotykam w książkach, to przysłowia i mądrości, którymi tutaj postacie wręcz się przepychają. Jakby wygrał ten, który bardziej drugiemu dogadał. Ktoś, kto tu zginął nawet podkreślił, że wojnę tą mogą wygrać tylko mądrością słowa. Ja bym tu dodała jeszcze szczęście, które towarzyszy im w mniejszym, bądź minimalnym stopniu. Księżniczka Skara co prawda została uratowana, lecz miejsce w którym do tej pory żyła zostało zniszczone i odebrane. Musi uciekać jako niewolnica, choć w głębi duszy powtarza sobie, że musi odzyskać tron, gdyż kazano jej to obiecać. Dla niej słowo warte jest więcej od pieniędzy. Autor podkreślił tutaj, że ten, który czci śmierć nigdy nie będzie szczerym wobec nikogo. Skara i jej rodzina zostały tutaj oszukane przez Babkę Wexen, która odebrała im wszystko. Sama jest jeszcze młoda i niepełnoletnia. Nie spodziewała się, że przyjdzie jej tak szybko dorosnąć. Do tej pory była mocna tylko w słowie wypowiadanym. Czy poradzi sobie zatem z towarzyszem, któremu nie zawsze można ufać?
Ja to odkąd wkręciłam się w część pierwszą, to tak samo wciąga mnie każda następna. Najbardziej podoba mi się to, że nigdy nie wiadomo jak potoczą się ich losy, gdyż nie można tu ufać nikomu. Do tego opisana jakby po to, by po skończeniu książki przemyśleć sobie własne życie i postępowanie, a także priorytety, którymi się kierujemy. Bardzo mi się podobała, więc polecam wam całą serię:-)