Dziewczyna, która kochała kamelie. Życie i legenda Marie Duplessis Julie Kavanagh Książka

Tętent końskich kopyt na bruku paryskich uliczek, szelest halek najprzedniejszych sukien i blask klejnotów błyszczących w świetle kandelabrów francuskich teatrów - to świat, który z pewnością pociągał młode dziewczyny tamtych czasów. Kariery kurtyzan - szybkie i błyskotliwe były niczym trampolina dla dziewcząt o nieprzeciętnej urodzie, ale przeciętnym urodzeniu. Czy jednak warto było być na skinienie palca mężczyzn, aby posiadać tak wiele na tak krótki czas?

Książka ta to z założenia biografia najsłynniejszej w historii kurtyzany. Niemniej można ją też odbierać jako monografię o życiu we Francji pierwszej połowy dziewiętnastego wieku. Na tle dziejów Alphonsine Plessis vel. Marie Duplessis przed oczami czytelnika przewijają się obrazki z różnych miejsc, migawki z życia różnych sfer społecznych ojczyzny „Damy kameliowej".

Na ponad trzystu kartach książki Julie Kavanagh opisała losy jednej z najbardziej znanych kurtyzan świata, żyjącej w XIX wieku Marie Duplessis. Trzeba przyznać, że autorka sprostała powziętemu zadaniu. Po książkę tę sięgnie zarówno czytelnik „wyrobiony" jak i przeciętny „Kowalski". Dlaczego? Spieszę z wyjaśnieniami. Przede wszystkim książka jest bardzo dobrze przygotowana pod względem źródłowym i historycznym. Duża liczba źródeł i przypisów to wielki plus tej książki - widać, że autorka nie próżnowała i swoją pracę wykonała jak najlepiej chciała i potrafiła.

Książka jest barwną biografią jednej z najpopularniejszych kobiet swoich czasów, żyjącej w latach 40. XIX wieku kurtyzany Marie Duplessis. Życie bohaterki zostało wcześniej uwiecznione na kartach powieści „Dama kameliowa " oraz w operze „La Traviata".

Jest to dobra biografia kogoś kto wpłynął swoją osobą na swój czas, operę, balet, sztukę, powieść. Niektórzy mogą zostać zniechęceni poprzez fakt, że biografia zwiera sporo naukowych spekulacji; niemniej taka jest rola historyka, szczególnie w przypadku gdy nie ma wiele źródeł dotyczących życia publicznego I jeszczcze mniej życia prywatnego. Polecam tę książkę szczególnie tym, którzy kochają oryginał Damę Kameliową Dumasa.

Do przeczytania tej książki zabierałam się kilka razy i w sumie zajęło mi to rok. Biografia jest „nierówno" napisana: momentami powieść jest nużąca, kilka stron dalej - przyjemnie się czyta. Autorka z ogromną skrupulatnością przedstawiła drogę i proces przemiany dziewczyny ze wsi w Marie Duplessis, najbardziej znaną kurtyzanę Paryża lat 40' XIX wieku. Lista „opiekunów" Marie jest długa, znajdują się na niej m.in. Aleksander Dumas (syn), Franciszek Liszt, książęta, hrabiowie, pisarze, poeci, itd. Życie Marie, jej urok, umiłowanie kamelii, nieszczęśliwa miłość, śmiertelna choroba i przedwczesna śmierć stały się inspiracją powieści „Dama kameliowa" Dumas'a i opery „Traviata" Verdiego. Coco Chanel, zafascynowana postacią Marie Duplessis, wybrała białą kamelię jako swój emblemat. Ale w tej książce czegoś zabrakło... albo czegoś było za dużo. Być może przytłoczyła mnie ilość odniesień, przypisów, cytatów, mnogość drugoplanowych postaci, a zabrakło samej Marie, psychologicznej strony postaci. Po skończeniu książki przeczytałam gdzieś, że autorka, Julie Kavanagh, poświęciła lata na dotarcie do źródeł, tłumaczenia, czyli szeroko pojęte zbieranie materiałów do biografii. I rzeczywiście widać, że rzetelnie wykonała robotę. Niestety, słowo „robota" bardzo tu pasuje. Podobno Kavanagh była zafascynowana postacią Marie Duplessis, lecz ja tej fascynacji nie dostrzegłam. Były fragmenty, gdy miałam wrażenie, że czytam pracę magisterską na zadany temat, a nie biografię kurtyzany, „która uwiodła Paryż". No cóż, mnie ta książka nie uwiodła.

Do przeczytania tej książki zabierałam się kilka razy i w sumie zajęło mi to rok. Biografia jest „nierówno" napisana: momentami powieść jest nużąca, kilka stron dalej - przyjemnie się czyta. Autorka z ogromną skrupulatnością przedstawiła drogę i proces przemiany dziewczyny ze wsi w Marie Duplessis, najbardziej znaną kurtyzanę Paryża lat 40' XIX wieku. Lista „opiekunów" Marie jest długa, znajdują się na niej m.in. Aleksander Dumas (syn), Franciszek Liszt, książęta, hrabiowie, pisarze, poeci, itd. Życie Marie, jej urok, umiłowanie kamelii, nieszczęśliwa miłość, śmiertelna choroba i przedwczesna śmierć stały się inspiracją powieści „Dama kameliowa" Dumas'a i opery „Traviata" Verdiego. Coco Chanel, zafascynowana postacią Marie Duplessis, wybrała białą kamelię jako swój emblemat. Ale w tej książce czegoś zabrakło... albo czegoś było za dużo. Być może przytłoczyła mnie ilość odniesień, przypisów, cytatów, mnogość drugoplanowych postaci, a zabrakło samej Marie, psychologicznej strony postaci. Po skończeniu książki przeczytałam gdzieś, że autorka, Julie Kavanagh, poświęciła lata na dotarcie do źródeł, tłumaczenia, czyli szeroko pojęte zbieranie materiałów do biografii. I rzeczywiście widać, że rzetelnie wykonała robotę. Niestety, słowo „robota" bardzo tu pasuje. Podobno Kavanagh była zafascynowana postacią Marie Duplessis, lecz ja tej fascynacji nie dostrzegłam. Były fragmenty, gdy miałam wrażenie, że czytam pracę magisterską na zadany temat, a nie biografię kurtyzany, „która uwiodła Paryż". No cóż, mnie ta książka nie uwiodła.

Jest to dobra biografia kogoś kto wpłynął swoją osobą na swój czas, operę, balet, sztukę, powieść. Niektórzy mogą zostać zniechęceni poprzez fakt, że biografia zwiera sporo naukowych spekulacji; niemniej taka jest rola historyka, szczególnie w przypadku gdy nie ma wiele źródeł dotyczących życia publicznego I jeszczcze mniej życia prywatnego. Polecam tę książkę szczególnie tym, którzy kochają oryginał Damę Kameliową Dumasa.

Książka jest barwną biografią jednej z najpopularniejszych kobiet swoich czasów, żyjącej w latach 40. XIX wieku kurtyzany Marie Duplessis. Życie bohaterki zostało wcześniej uwiecznione na kartach powieści „Dama kameliowa " oraz w operze „La Traviata".

Na ponad trzystu kartach książki Julie Kavanagh opisała losy jednej z najbardziej znanych kurtyzan świata, żyjącej w XIX wieku Marie Duplessis. Trzeba przyznać, że autorka sprostała powziętemu zadaniu. Po książkę tę sięgnie zarówno czytelnik „wyrobiony" jak i przeciętny „Kowalski". Dlaczego? Spieszę z wyjaśnieniami. Przede wszystkim książka jest bardzo dobrze przygotowana pod względem źródłowym i historycznym. Duża liczba źródeł i przypisów to wielki plus tej książki - widać, że autorka nie próżnowała i swoją pracę wykonała jak najlepiej chciała i potrafiła.