Ze wstępu:
Podstawowym zagadnieniem pracy państwowej jest zapewnienie państwu i jego obywatelom bezpieczeństwa – zarówno wewnętrznego, jak zewnętrznego. To ostatnie polega na obronie niepodległości i integralności terytorialnej państwa, a także – w miarę możności – uniknięcie wojny. Gdy to ostatnie okazuje się niemożliwe, obowiązkiem tych, którzy stoją na czele państwa, jest dobre przygotowanie państwa do wojny i prowadzenie jej w sposób ograniczający – w ramach realnie istniejących możliwości – straty ludzkie i materialne.

Zapewnienie bezpieczeństwa narodowego wymaga budowania własnej siły państwa, na którą składają się jego siły zbrojne, potencjał gospodarczy i morale narodu, a także zawieranie sojuszy z innymi państwami. Im państwo jest słabsze, tym te sojusze mają dla niego większe znaczenie, ale nawet najpotężniejsze mocarstwa nie rezygnują z budowania systemów sojuszy.

Siła państwa jest kategorią względną, zależną od relacji, w jakiej znajduje się państwo w stosunku do innych państw. Strategia polityczna musi uwzględniać położenie geopolityczne państwa, gdyż od tego, jakich ma się sąsiadów, zależy w wielkiej mierze bezpieczeństwo narodowe. Położenie geopolityczne nie jest tym samym, co położenie geograficzne. To ostatnie ma charakter całkowicie obiektywny, niezależny od tego, jak sobie swą sytuacje wyobrażają obywatele czy stojący na ich czele politycy. Natomiast położenie geopolityczne jest kategorią złożoną, na którą składają się warunki obiektywne oraz postrzeganie otoczenia politycznego przez ludzi. Z pewną przesadą powiedzieć można, że położenie geopolityczne jest takie, jak je definiują ci, którzy mają szczególnie wielki wpływ na politykę państwa i na świadomość jego obywateli…..