Celem niniejszej monografii jest próba odpowiedzi na następujące pytania: 1) jakie miejsce w komunikacji językowej zajmują interiekcje; 2) w jakim stopniu można mówić o nich jako o pełnoprawnych jednostkach leksykalnych, które mają znaczenie semantyczne i szerokie możliwości pragmatyczne; 3) na ile kontekst językowy i pozajęzykowy pozwala na interpretację intencji i znaczeń wypowie­dzi. Odpowiedzi na te pytania udzieli analiza materiału badawczego w ujęciu pragmalingwistycznym. Warunkiem opisu będzie również interpretacja leksy­kalno-semantycznych wykładników interiekcji. Takie całościowe leksykalno­-semantyczne i pragmatyczne ujęcie pozwoli, jak sądzę, ukazać wielobarwność interiekcji i ich wieloznaczność. Innymi słowy – oddać zarówno specyfikę inter­iekcji, jej semantycznych i pragmatycznych uwarunkowań, jak i roli w komuni­kacji językowej. Przyjęcie takiego sposobu analizy danego materiału wydaje się nowatorskie i otwiera swym zasięgiem metodologicznym i tematycznym drogę do dalszych opisów w tym zakresie. Ponadto wśród prac porównawczych doty­czących interiekcji brakuje monografii uwzględniającej w aspekcie konfrontacji językowej trzy języki: polski, rosyjski i niemiecki. Niniejsza praca wypełnia tę lukę, a ponadto ujmuje zagadnienie interiekcji z dwóch punktów widzenia: lek­sykalno-semantycznego i pragmatycznego. Natomiast materiał trzech języków, dwóch słowiańskich i germańskiego, umożliwia wykazanie podobieństw wystę­powania i funkcjonowania interiekcji oraz różnorodności wyrażanych przez nie znaczeń.





Ze wstępu