Kiedy przychodzi moment pisania recenzji książek, jakie przeczytałam to jestem taka podekscytowana, że nie macie pojęcia, ale jak przychodzi moment pisania recenzji swojego patronatu, to już combo uczucie, jakie nie jesteście sobie wyobrazić. Dzisiejsza recenzja patronacka dotyczy jednej z moich ulubionych serii, a mowa Przygodowcach. Dziś spotykamy się przy trzecim tomie pt. „Miasto tajemnic". Tym razem wylądowaliśmy w Anglii, a dokładniej w Londynie według mnie w miejsc, gdzie wszystko zdarzyć się może. Miało być miło i spokojnie, ale w realiach książkowych historii nie m mowy na nudę. Cytując klasyka po lekkiej zmianie „Gdzie człowiek nie może tam Przygodowców pośle", no bo jak wytłumaczyć to, że skradziono cenne rzeczy i nikt nie może sobie poradzić, a nasza złota ekipa szast prast i .... No bez spojlerów Ania. ;p
Ile trzeba zachodu, żeby dorośli nie dowiedzieli się z czym tak naprawdę ich pociechy biorą udział to tylko nasza ekipa wie. Dużo podróży, zagadek, dziwnych sytuacji, a wszystko to zamknięte w tak fantastycznej książce. Serie można czytać oddzielnie, bo każda część to odrębna historia, lecz ja osobiście jestem zwolennikiem czytania od początku, ponieważ są takie małe sytuacje, wątki które tłumaczą daną sytuacje. Książka idealnie sprawdzi się dla młodych odkrywców, dla osób, które lubią niewiadomą, ale i takich którzy przepadają za zdrową rywalizacją, bo muszę przyznać przegrałam z własną córką w rozwiązaniu zagadki. Związku, z tym że sama prowadziłam autobus to tutaj mocno zazdrościłam ekipie prowadzenia tego słynnego, czerwonego, piętowego autobusu. Zastanawiałam się, jakby to było, gdyby w Polsce były takie pojazdy?!
Opisów książki jest pełno, więc zapraszam na stronę np. wydawnictwa w celu poznania co was czeka. Jeżeli zastanawiasz się nad prezentem dla własnych dzieci lub kogoś bliskiego to z całego serca biorę odpowiedzialność za powodzenie tego zakupu. Radość z odkrywania tych wszystkich tajemnic będzie niezłą frajdą nie tylko dla tych najmłodszych, ale i dorośli znajdą coś dla siebie. Ciekawe, kto pierwszy rozwiąże zagadkę dzieci czy dorośli? Czas, jaki spędzicie z dzieckiem zaowocuje w cudowne wspomnienia, które będą z wami na zawsze. Zacznijmy od książek, które powodują, że ciekawość bierze górę i chce się więcej i więcej.

Miasto Tajemnic Jemma Hatt to trzecia część serii Przygodowcy. Jeśli szukacie książki, od której rozpocznie się miłość Waszego dziecka do czytania, oto podsuwam Wam pod nos gotowy pomysł na zakup. Zacznijcie od Przeklętego Zamku, ale zabezpieczcie się na kolejne tomy, żeby nie było próśb o wycieczkę do księgarni - i to natychmiast. Odkrywanie tajemnic, wielka przygoda, ekipa, która nie boi się niczego. Dla mnie ta książkowa wyprawa jest niezwykle sentymentalna, bo przypomina mi ulubioną bajkę z dzieciństwa: Scooby Doo.
„- Wiem, że wy, dzieciaki, lubicie rozwiązywać te wszystkie dziwaczne łamigłówki... ale teraz macie dowód. Czemu nie zaniesiecie tego na policję?
- Bo wtedy nie byłoby zabawy i przygody - odpowiedział Rufus i pokręcił głową."
Miasto Tajemnic skrywa wiele sekretów - w trzeciej części wyjeżdżamy do deszczowego Londynu. Na Przygodowców czeka nie lada wyzwanie: muszą złapać członków gangu, który od lat kradnie i wywozi z kraju skarby. Mroczne podziemia Londynu, niełatwe zagadki do rozwiązania oraz nieubłaganie pędzący czas. W końcu ekipa musi zrobić wszystko, aby nie dopuścić do kolejnego wywozu brytyjskich skarbów! Rufus ma szalone pomysły, wujek Logan może czasem okazać się przydatny, a niezłego zamieszania zrobi też Barney, którego poznamy ukryte talenty.
Przygodowcy pokazują, że nie ma nic piękniejszego niż przyjaźń. Choć dzieciaki pakują się w kłopoty, wiedzą, że robią wszystko w wyższym celu. Nikt tak cudownie nie łączy kropek jak Przygodowcy. Stają się postrachem dla dorosłych, którzy mają coś na sumieniu. Ich marka oraz zacięcie detektywistyczne są coraz bardziej znane na świecie. Miasto Tajemnic nie tylko pokazuje nam, jak ważna jest przyjaźń, ale także że czasami trzeba prosić o pomoc i to żadna ujma!
Na przestrzeni kolejnych przygód obserwujemy, jak zmieniają się członkowie Przygodowców. Dojrzewają, zmieniają czasami spojrzenie na pewne sprawy, a w innych przypadkach odkrywają swoje talenty.
Chwyta mnie za serce przede wszystkim to, że w tym szaleństwie, niezwykłym tempie akcji jest metoda. A dzieciaki wchodzą w komitywę z dorosłymi, bo jeśli już im ufają, to nie boją się wyznać swoich sekretów. Łączy ich cel i troska o dziedzictwo narodowe. Wiedzą, jakie skarby skrywa historia. A co ważniejsze: ich ciekawość do świata oraz nos do tajemnic jest nie do zastąpienia. Przygodowcy uczą, bawią, ale przede wszystkim są gwarancją niesamowitej zabawy z odkrywaniem sekretów i walką dobra ze złem. Czytajcie, dajcie się porwać w tej wir akcji.