Orkan Depresja Ewa Nowak Książka

Temat depresji jest poruszany na forum coraz częściej i bardzo dobrze. Ta konkretna książka, skupia się na depresji nastolatków. Napisana prostym językiem, bez naukowego bełkotu, dzięki czemu można wczuć się w postać, odnieść niektóre elementy do własnego życia i zastanowić się nad nimi. Warto czytać dobre książki, a ta taka jest! Polecam

Czytałam książki Ewy Nowak już wcześniej, dlatego przed sięgnięciem po „Orkan. Depresja" nie musiałam się długo zastanawiać. Autorka jak mało kto potrafi opisać emocje i uczucia w taki sposób, aby faktycznie oddać ich istotę. W tej książce przedstawia historię Borysa, którego poznajemy jako zazdrośnika bardzo niemiłego dla innych. Wszystko to jest jednak przykrywką do jego wewnętrznego smutku. Wpada w depresję i trafia do psychiatryka. Potem w jego głowie pojawiają się myśli samobójcze i już nic nie jest w stanie ich wypędzić. Smutna książka, która daje dużo do myślenia. Tak łatwo oceniamy ludzi, których zupełnie nie znamy i nie wiemy dlaczego zachowują się właśnie w taki, a nie inny sposób.

Ewa Nowak mierzy się poważnym tematem choroby jaką jest depresja. Pokazuje na przykładzie Borysa na czym polega i jakie są pierwsze oznaki, które często są lekceważone. W sposób bardzo przystępny opowiada historię młodego chłopaka, chcąc w ten sposób uświadomić szczególnie młodych ludzi. Problem ten nie dotyczy tylko i wyłącznie dorosłych, jakby się wydawało, ale także i dorastających, w których życiu wszystko szybko się zmienia. Warto przeczytać w każdym wieku i zdać sobie sprawę z powagi sprawy, a przede wszystkim w odpowiednim momencie zareagować.

Książka porusza bardzo ważny temat depresji, z którą w dzisiejszych czasach zmaga się coraz wiecej ludzi.Borys to szesnastoletni chłopak, który również zmaga się z tą okropną chorobą. Ciągle czuje presję ze strony świata i nie potrafi zauważyć i docenić miłości jaką darzą go bliscy. Z czasem wręcz zaczyna dostrzegać życie jako pasmo nieszczęść.Borys ma wiele problemów, ale w jego głowie stają się one olbrzymie i niemożliwe do rozwiązania.Pewnego dnia chłopak trafia na oddział psychiatryczny. Jednak nie jest w stanie przyznać się do choroby, ponieważ uważa, że przez to każdy zacznie myśleć o nim jako o dziwaku. Po opuszczeniu oddziału Borys podtrzymuje kontakt z poznanym tam Miszą. Znajomość ta jednak nie jest normalna. Toksyczny kolega sprawia, że główny bohater zaczyna fascynować się śmiercią. Sprawy nie ułatwia samobójstwo sąsiada Borysa, do którego chłopak często wraca myślami.Z czasem bohater zamyka się w sobie i pogrąża w smutku i samotności.Bardzo ważnym tematem jest pokazany tu wpływ innych na głównego bohatera, który jest niezwykle ważny, dlatego też każdy powinien pamiętać, jak bardzo słowa i czyny potrafią ranić. Do tego możemy zauważyć, że problemy te dotykają nie tylko osób samotnych, ale także tych, którzy na codzień mogą wydawać się ogromnie szczęśliwi.O książce, a szczególnie jej zakończeniu, nie będzie się dało łatwo zapomnieć. Daje czytelnikowi naprawdę dużo do myślenia. Pokazuje, że warto skorzystać z oferowanej pomocy i podzielić się ze swoimi problemami z najbliższymi lub ze specjalistami. Bardzo dobrym zabiegiem jest również podanie kontaktów do specjalnych organizacji, które pomagają osobom chorym na depresję.Jednak książka nie jest idealna. Często podczas czytania czułam zagubienie i chaos. Do tego nie do końca pasuje mi styl autorki.Historia wprowadza też wiele postaci, których zwyczajnie nie byłam w stanie zapamiętać, a przez to moje zagubienie było jeszcze większe.Sama postać Borysa wzbudzała we mnie różnorodne, wręcz skrajne uczucia. Potrafił mnie strasznie denerwować, ale z drugiej strony starałam się go zrozumieć i niesamowicie mu współczułam. Chłopak nie zmagał się jedynie z problemami w domu (rozwód rodziców), ale także wśród znajomych. Szczególnie wpłynął na niego zawód miłosny oraz toksyczne towarzystwo.Mimo, że w jego otoczeniu temat depresji był podejmowany, to chłopak nadal się bał i nie chciał wyjawić prawdy o sobie i swoich uczuciach.Uważam, że książka jest bardzo ważną lekturą. Choć nie do końca trafił do mnie styl i sposób pisania, to jestem w stanie polecić tę historię, głównie właśnie ze względu na tak znaczącą tematykę.

"Orkan depresja" to historia o 16-letnim Borysie, który cierpi na depresję. Mimo tego, że obdarzony jest miłością, ma wielu przyjaciół widzi wszystko w czarnych barwach. W dodatku gdy sąsiad popełnia samobójstwo i Borys poznaje toksycznego kolegę na oddziale psychiatrycznym staje się zafascynowany samobójstwem. Otoczony rodziną, przyjaciółmi i dziewczyną odpycha wszystkich i pogrąża się w samotności. Niestety dochodzi do tragedii, a on staje się kaleką.Ta książka pokazuje objawy depresji, która jest bardzo podstępną chorobą.Dobrze, że powstają takie książki, które pokazują jakim problemem staje się ta choroba. Szczególnie doskwiera młodym osobom. Z depresją mierzy się wiele osób. Autorka pokazuje, że nawet jak ktoś ma dobrze w życiu i jest kochany to nawet taką osobę może dopaść ta podstępna choroba.To nie jest lekka lektura, przy której rozerwiecie się. To historia bardzo smutna i przygnębiająca.Uważam, że warto przeczytać tę książkę. Zdecydowanie daje do myślenia i otwiera oczy na różne sprawy.Polecam!

"Orkan depresja" to historia o 16-letnim Borysie, który cierpi na depresję. Mimo tego, że obdarzony jest miłością, ma wielu przyjaciół widzi wszystko w czarnych barwach. W dodatku gdy sąsiad popełnia samobójstwo i Borys poznaje toksycznego kolegę na oddziale psychiatrycznym staje się zafascynowany samobójstwem. Otoczony rodziną, przyjaciółmi i dziewczyną odpycha wszystkich i pogrąża się w samotności. Niestety dochodzi do tragedii, a on staje się kaleką.Ta książka pokazuje objawy depresji, która jest bardzo podstępną chorobą.Dobrze, że powstają takie książki, które pokazują jakim problemem staje się ta choroba. Szczególnie doskwiera młodym osobom. Z depresją mierzy się wiele osób. Autorka pokazuje, że nawet jak ktoś ma dobrze w życiu i jest kochany to nawet taką osobę może dopaść ta podstępna choroba.To nie jest lekka lektura, przy której rozerwiecie się. To historia bardzo smutna i przygnębiająca.Uważam, że warto przeczytać tę książkę. Zdecydowanie daje do myślenia i otwiera oczy na różne sprawy.Polecam!

Książka porusza bardzo ważny temat depresji, z którą w dzisiejszych czasach zmaga się coraz wiecej ludzi.Borys to szesnastoletni chłopak, który również zmaga się z tą okropną chorobą. Ciągle czuje presję ze strony świata i nie potrafi zauważyć i docenić miłości jaką darzą go bliscy. Z czasem wręcz zaczyna dostrzegać życie jako pasmo nieszczęść.Borys ma wiele problemów, ale w jego głowie stają się one olbrzymie i niemożliwe do rozwiązania.Pewnego dnia chłopak trafia na oddział psychiatryczny. Jednak nie jest w stanie przyznać się do choroby, ponieważ uważa, że przez to każdy zacznie myśleć o nim jako o dziwaku. Po opuszczeniu oddziału Borys podtrzymuje kontakt z poznanym tam Miszą. Znajomość ta jednak nie jest normalna. Toksyczny kolega sprawia, że główny bohater zaczyna fascynować się śmiercią. Sprawy nie ułatwia samobójstwo sąsiada Borysa, do którego chłopak często wraca myślami.Z czasem bohater zamyka się w sobie i pogrąża w smutku i samotności.Bardzo ważnym tematem jest pokazany tu wpływ innych na głównego bohatera, który jest niezwykle ważny, dlatego też każdy powinien pamiętać, jak bardzo słowa i czyny potrafią ranić. Do tego możemy zauważyć, że problemy te dotykają nie tylko osób samotnych, ale także tych, którzy na codzień mogą wydawać się ogromnie szczęśliwi.O książce, a szczególnie jej zakończeniu, nie będzie się dało łatwo zapomnieć. Daje czytelnikowi naprawdę dużo do myślenia. Pokazuje, że warto skorzystać z oferowanej pomocy i podzielić się ze swoimi problemami z najbliższymi lub ze specjalistami. Bardzo dobrym zabiegiem jest również podanie kontaktów do specjalnych organizacji, które pomagają osobom chorym na depresję.Jednak książka nie jest idealna. Często podczas czytania czułam zagubienie i chaos. Do tego nie do końca pasuje mi styl autorki.Historia wprowadza też wiele postaci, których zwyczajnie nie byłam w stanie zapamiętać, a przez to moje zagubienie było jeszcze większe.Sama postać Borysa wzbudzała we mnie różnorodne, wręcz skrajne uczucia. Potrafił mnie strasznie denerwować, ale z drugiej strony starałam się go zrozumieć i niesamowicie mu współczułam. Chłopak nie zmagał się jedynie z problemami w domu (rozwód rodziców), ale także wśród znajomych. Szczególnie wpłynął na niego zawód miłosny oraz toksyczne towarzystwo.Mimo, że w jego otoczeniu temat depresji był podejmowany, to chłopak nadal się bał i nie chciał wyjawić prawdy o sobie i swoich uczuciach.Uważam, że książka jest bardzo ważną lekturą. Choć nie do końca trafił do mnie styl i sposób pisania, to jestem w stanie polecić tę historię, głównie właśnie ze względu na tak znaczącą tematykę.

Ewa Nowak mierzy się poważnym tematem choroby jaką jest depresja. Pokazuje na przykładzie Borysa na czym polega i jakie są pierwsze oznaki, które często są lekceważone. W sposób bardzo przystępny opowiada historię młodego chłopaka, chcąc w ten sposób uświadomić szczególnie młodych ludzi. Problem ten nie dotyczy tylko i wyłącznie dorosłych, jakby się wydawało, ale także i dorastających, w których życiu wszystko szybko się zmienia. Warto przeczytać w każdym wieku i zdać sobie sprawę z powagi sprawy, a przede wszystkim w odpowiednim momencie zareagować.

Temat depresji jest poruszany na forum coraz częściej i bardzo dobrze. Ta konkretna książka, skupia się na depresji nastolatków. Napisana prostym językiem, bez naukowego bełkotu, dzięki czemu można wczuć się w postać, odnieść niektóre elementy do własnego życia i zastanowić się nad nimi. Warto czytać dobre książki, a ta taka jest! Polecam

Czytałam książki Ewy Nowak już wcześniej, dlatego przed sięgnięciem po „Orkan. Depresja" nie musiałam się długo zastanawiać. Autorka jak mało kto potrafi opisać emocje i uczucia w taki sposób, aby faktycznie oddać ich istotę. W tej książce przedstawia historię Borysa, którego poznajemy jako zazdrośnika bardzo niemiłego dla innych. Wszystko to jest jednak przykrywką do jego wewnętrznego smutku. Wpada w depresję i trafia do psychiatryka. Potem w jego głowie pojawiają się myśli samobójcze i już nic nie jest w stanie ich wypędzić. Smutna książka, która daje dużo do myślenia. Tak łatwo oceniamy ludzi, których zupełnie nie znamy i nie wiemy dlaczego zachowują się właśnie w taki, a nie inny sposób.