Czerwień jarzębin Katarzyna Michalak Książka

Pełna uroku okładka zapowiada typowo kobiecą powieść poświęconą miłości. Chociaż z reguły nie powinno oceniać się książki po okładce, w przypadku "Czerwieni jarzębin" Katarzyny Michalak ocena ta okazuje się niezwykle trafna.Autorka na .... stronach przedstawia dalsze losy bohaterów znanych z jej poprzedniej powieści "...". Głównym wątkiem niewątpliwie jest skomplikowana relacja pomiędzy Wiktorem a Gabrielą. Ich związek nie przetrwał próby czasu i zakochani rozstali się, jednak po latach okazuje się, że czas nie zatarł tego uczucia i każde z nich wciąż nie może pogodzić się z rozstaniem. Oczywiście, jak to bywa w tego typu literaturze, bycie razem nie jest takie proste, jakby się wydawało.Poza główną parą bohaterów w powieści prym wiodą jeszcze dwie inne pary, które stworzyli bracia Wiktora - bliźniacy Marcin i Patryk oraz przyjaciółki Gabrieli - Majka i Julia. Ich losy również są pogmatwane przez los, który niesamowicie doświadcza trzech braci już od dzieciństwa.Cała fabuła przesiąknięta jest demonami przeszłości, które nieustannie wywierają ogromny wpływ na życie i decyzje głównych bohaterów. Powieść czytana w oderwaniu od poprzedniej części może wzbudzić ciekawość, jednak pozostawi pełen niedosyt i sporą dawkę niedomówień związanych z tym, co wydarzyło się wcześniej. Autorka starała się przybliżyć sytuację z poprzednich lat życia postaci, jednak nie pokusiła się o krótki, lecz dogłębny opis ich poprzednich losów. Czytelnikowi pozostaje się jedynie domyślać, co działo się wcześniej i jaki miało to wpływ na obecne życie bohaterów.Książka napisana jest językiem przystępnym, łatwo i szybko się czyta. Jednak nie jest to żadne wybitne dzieło literackie, bardziej zaliczyłabym ją do grona kobiecych czytadeł na długie, nudne, zimowe wieczory. Lektura "Czerwieni jarzębin" nie sprowokowała mnie do żadnych głębszych refleksji, nie sprawiła nawet, że poczułam się żądna wiedzy co było przedtem i potem i nie zachęciła po sięgnięcia po inne powieści Katarzyny Michalak.Jednak dwie kwestie zapadły mi w pamięci - po pierwsze tytuł, który wg mnie jest zupełnie nieadekwatny do treści powieści i do tej pory zachodzę w głowę, o co chodzi z tymi jarzębinami (być może nie wychwyciłam tego wątku w trakcie lektury, bądź zaważyła na tym moja niewiedza wynikająca z nieprzeczytania poprzedniej książki, w której opisane zostały wcześniejsze losy bohaterów). Druga kwestia to bardzo infantylny, momentami wręcz prostacki sposób budowania napięcia - np. poprzez wtrącenia typu "ale jeszcze nie wiedzieli, że coś ich czeka". Nie, Droga Autorko, nie tak się buduje suspens w powieści. Dla mnie jako czytelnika było to na tyle irytujące, że miałam nie raz ochotę porzucić lekturę właśnie z tego powodu.

"Czerwień jarzębin" to historia, która opowiada o braciach naznaczonych mroczną przeszłością. Ich losy łączą przyjaciółki kiedyś przebywające w szpitalu psychiatrycznym. Gdy wydaje się nam, że bieg zdarzeń rozkwita sielanką wszystko się zmienia, a przeszłość jeszcze nie raz da o sobie znać. Książka charakteryzuje się mieszanką wszelakich uczuć i brutalnych zdarzeń. Miłość pląta się z gniewem, a on z krwią i dramatycznymi wspomnieniami.Na początku powiedzieć trzeba, że wygląd książki jest bardzo subtelny, delikatny, a przede wszystkim kobiecy. Gdybym nie przeczyta jej powiedzieć by można, że jest ona o pięknej miłości oraz przyjaźni przezwyciężającej wszelkie zło. Niestety oprócz całej tej anielskiej sielanki obok stoi strach, ból i walka o to, co właściwe. Mimo, że często wydarzenia są naprawdę mało prawdopodobne to ich opis oraz konstrukcja wpływają na przyjemny odbiór. Pani Kasia zabiera nas w świat różnorodny, emocjonalny, gdzie razem z bohaterami możemy przeżywać każde drobnostki i wielkie fale. Z całą pewnością książka przepadnie do gusty kobietą na pozór twardym, które w swoim sercu skrywają kruchość.Pani Katarzyna Michalak piszę w swój własny, odrębny styl, co nadaje jej odmienności od pozostałych autorów. Posiada lekkie pióro i szeroki zakres wyobraźni mimo, że czasem czytelnikowi wydaje się, że nie ma pojęcia, co tak naprawdę autorka miała na myśli. Chociaż Pani Kasia ma wiele wrogów to dla mnie spotkanie z jej twórczością było miłe i chętnie poznam inne dzieła.Głównym bohaterom życzę powodzenia w dalszej części i mam nadzieję, że będzie mi dane poznać i końcowe losy. Książkę polecam każdemu myślę, że warto dać szanse naszym polskim autorom, którzy z biegiem czasu piszą coraz piękniejsze historie.Autor: Katarzyna MichalakTytuł: "Czerwień jarzębin"Wydawnictwo: ZnakKategoria: Literatura obyczajowa, romansLiczba stron: 304Moja ocena: 8/10

Czerwień jarzębin to 2 książka z serii Leśna Trylogia. Mimo że nie czytałam część pierwszej łatwo odnalazłam się w sytuacji głównych bohaterów, którymi są trzej braci Prado i trzy przyjaciółki tworzące swego rodzaju rodzinę. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, bohaterzy walczą z kolejnymi przeciwnościami losu, dążą do życiowej stabilizacji. Niektóre zwroty akcji są aż nieprawdopodobne. Z chęcią wrócę do części pierwszej by nadrobić zaległości i przeczytam także kolejną część losów młodych bohaterów.

Czerwień Jarzębin to drugi tom leśnej trylogii opowiadającej historię trzech przyjaciółek i trzech braci, których losy ciągle się przeplatają. Wartka akcja pełna, emocji i uczuć. Romans i kryminał zarazem. Od książki nie można się oderwać. Po przeczytaniu książki czeka się z niecierpliwością na ostatnią część.

Czerwień Jarzębin to drugi tom leśnej trylogii opowiadającej historię trzech przyjaciółek i trzech braci, których losy ciągle się przeplatają. Wartka akcja pełna, emocji i uczuć. Romans i kryminał zarazem. Od książki nie można się oderwać. Po przeczytaniu książki czeka się z niecierpliwością na ostatnią część.

Czerwień jarzębin to 2 książka z serii Leśna Trylogia. Mimo że nie czytałam część pierwszej łatwo odnalazłam się w sytuacji głównych bohaterów, którymi są trzej braci Prado i trzy przyjaciółki tworzące swego rodzaju rodzinę. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, bohaterzy walczą z kolejnymi przeciwnościami losu, dążą do życiowej stabilizacji. Niektóre zwroty akcji są aż nieprawdopodobne. Z chęcią wrócę do części pierwszej by nadrobić zaległości i przeczytam także kolejną część losów młodych bohaterów.

"Czerwień jarzębin" to historia, która opowiada o braciach naznaczonych mroczną przeszłością. Ich losy łączą przyjaciółki kiedyś przebywające w szpitalu psychiatrycznym. Gdy wydaje się nam, że bieg zdarzeń rozkwita sielanką wszystko się zmienia, a przeszłość jeszcze nie raz da o sobie znać. Książka charakteryzuje się mieszanką wszelakich uczuć i brutalnych zdarzeń. Miłość pląta się z gniewem, a on z krwią i dramatycznymi wspomnieniami.Na początku powiedzieć trzeba, że wygląd książki jest bardzo subtelny, delikatny, a przede wszystkim kobiecy. Gdybym nie przeczyta jej powiedzieć by można, że jest ona o pięknej miłości oraz przyjaźni przezwyciężającej wszelkie zło. Niestety oprócz całej tej anielskiej sielanki obok stoi strach, ból i walka o to, co właściwe. Mimo, że często wydarzenia są naprawdę mało prawdopodobne to ich opis oraz konstrukcja wpływają na przyjemny odbiór. Pani Kasia zabiera nas w świat różnorodny, emocjonalny, gdzie razem z bohaterami możemy przeżywać każde drobnostki i wielkie fale. Z całą pewnością książka przepadnie do gusty kobietą na pozór twardym, które w swoim sercu skrywają kruchość.Pani Katarzyna Michalak piszę w swój własny, odrębny styl, co nadaje jej odmienności od pozostałych autorów. Posiada lekkie pióro i szeroki zakres wyobraźni mimo, że czasem czytelnikowi wydaje się, że nie ma pojęcia, co tak naprawdę autorka miała na myśli. Chociaż Pani Kasia ma wiele wrogów to dla mnie spotkanie z jej twórczością było miłe i chętnie poznam inne dzieła.Głównym bohaterom życzę powodzenia w dalszej części i mam nadzieję, że będzie mi dane poznać i końcowe losy. Książkę polecam każdemu myślę, że warto dać szanse naszym polskim autorom, którzy z biegiem czasu piszą coraz piękniejsze historie.Autor: Katarzyna MichalakTytuł: "Czerwień jarzębin"Wydawnictwo: ZnakKategoria: Literatura obyczajowa, romansLiczba stron: 304Moja ocena: 8/10

Pełna uroku okładka zapowiada typowo kobiecą powieść poświęconą miłości. Chociaż z reguły nie powinno oceniać się książki po okładce, w przypadku "Czerwieni jarzębin" Katarzyny Michalak ocena ta okazuje się niezwykle trafna.Autorka na .... stronach przedstawia dalsze losy bohaterów znanych z jej poprzedniej powieści "...". Głównym wątkiem niewątpliwie jest skomplikowana relacja pomiędzy Wiktorem a Gabrielą. Ich związek nie przetrwał próby czasu i zakochani rozstali się, jednak po latach okazuje się, że czas nie zatarł tego uczucia i każde z nich wciąż nie może pogodzić się z rozstaniem. Oczywiście, jak to bywa w tego typu literaturze, bycie razem nie jest takie proste, jakby się wydawało.Poza główną parą bohaterów w powieści prym wiodą jeszcze dwie inne pary, które stworzyli bracia Wiktora - bliźniacy Marcin i Patryk oraz przyjaciółki Gabrieli - Majka i Julia. Ich losy również są pogmatwane przez los, który niesamowicie doświadcza trzech braci już od dzieciństwa.Cała fabuła przesiąknięta jest demonami przeszłości, które nieustannie wywierają ogromny wpływ na życie i decyzje głównych bohaterów. Powieść czytana w oderwaniu od poprzedniej części może wzbudzić ciekawość, jednak pozostawi pełen niedosyt i sporą dawkę niedomówień związanych z tym, co wydarzyło się wcześniej. Autorka starała się przybliżyć sytuację z poprzednich lat życia postaci, jednak nie pokusiła się o krótki, lecz dogłębny opis ich poprzednich losów. Czytelnikowi pozostaje się jedynie domyślać, co działo się wcześniej i jaki miało to wpływ na obecne życie bohaterów.Książka napisana jest językiem przystępnym, łatwo i szybko się czyta. Jednak nie jest to żadne wybitne dzieło literackie, bardziej zaliczyłabym ją do grona kobiecych czytadeł na długie, nudne, zimowe wieczory. Lektura "Czerwieni jarzębin" nie sprowokowała mnie do żadnych głębszych refleksji, nie sprawiła nawet, że poczułam się żądna wiedzy co było przedtem i potem i nie zachęciła po sięgnięcia po inne powieści Katarzyny Michalak.Jednak dwie kwestie zapadły mi w pamięci - po pierwsze tytuł, który wg mnie jest zupełnie nieadekwatny do treści powieści i do tej pory zachodzę w głowę, o co chodzi z tymi jarzębinami (być może nie wychwyciłam tego wątku w trakcie lektury, bądź zaważyła na tym moja niewiedza wynikająca z nieprzeczytania poprzedniej książki, w której opisane zostały wcześniejsze losy bohaterów). Druga kwestia to bardzo infantylny, momentami wręcz prostacki sposób budowania napięcia - np. poprzez wtrącenia typu "ale jeszcze nie wiedzieli, że coś ich czeka". Nie, Droga Autorko, nie tak się buduje suspens w powieści. Dla mnie jako czytelnika było to na tyle irytujące, że miałam nie raz ochotę porzucić lekturę właśnie z tego powodu.