Detektywi z podstawówki. Tajemnica kierowcy Ogórka Alicja Sinicka Książka

Mała godzinka i bajka została przeczytana. Miała tutaj świetne przesłanie, mianowicie, by nigdy nie osądzać nikogo bezpodstawnie. Według mnie autorka na tym temacie skupiła się najbardziej. Tytułowi bohaterowie to Kasia, Karol i Wojtek. Już z początku czytamy o tym, że dzieciaki czeka wycieczka szkolna, tylko jest jeden problem, bo Karol zgubił gdzieś swój zegarek. Każdy z uczniów znał jego znaki szczególne i dlatego, kiedy pojawia się nowa uczennica, w dodatku mająca na dłoni taki sam zegarek jak ten zaginiony, od razu interesują się tym tematem. Jednak podejrzanych zaczyna przybywać, bo jeden z kolegów ma wgniecione miejsce po zegarku, którego na wycieczkę nie zabrał, oraz kierowca autobusu zaczyna zachowywać się bardzo podejrzanie. Nawet jeden z psów szczeka na niego niemiłosiernie, kiedy w trakcie drogi dochodzi do podejrzanego wyczynu. Chyba ogórki kiszone nie były bardziej ukwaszone niż mina kierowcy autobusu. W ten dzień chyba nic nie poszło po niczyjej myśli. Detektywi bacznie obserwowali każde jego posunięcie, oraz każdego, kto zachowywał się co najmniej dziwnie. Jednak czy powód jego złości, faktycznie mógł się dotyczyć zegarka? Czyżby nowa koleżanka również mogła być złodziejką? A może to Ksawery, który nosił identyczny ślad jak po pasku zguby, tylko nie miał odwagi się do tego przyznać? Czy detektywi odnajdą odpowiedź na to pytanie?Autorka świetnie rozwinęła tą historię pokazując, że nawet jeśli wyraźnie widać kto mógłby zostać winowajcą, to jednak nie przyłapany na gorącym uczynku, nie może być sądzony. Często w życiu dochodzi do różnych okoliczności, kiedy osądzamy innych, bo nam tak się wydaje, bo wszystko na to wskazuje, bo ktoś dziwnie się zachowuje, lub ma, według nas, dziwne wytłumaczenie. Nigdy to jednak nie oznacza, że jest winnym. Na wszystko potrzeba dowodów. Lektura bardzo mi się podobała, miała kilka kolorowych obrazków, które obrazowały niepewność domniemanych oskarżonych, duży druk i na końcu pokazała, że cierpliwość popłaca. Polecam:-)

Mała godzinka i bajka została przeczytana. Miała tutaj świetne przesłanie, mianowicie, by nigdy nie osądzać nikogo bezpodstawnie. Według mnie autorka na tym temacie skupiła się najbardziej. Tytułowi bohaterowie to Kasia, Karol i Wojtek. Już z początku czytamy o tym, że dzieciaki czeka wycieczka szkolna, tylko jest jeden problem, bo Karol zgubił gdzieś swój zegarek. Każdy z uczniów znał jego znaki szczególne i dlatego, kiedy pojawia się nowa uczennica, w dodatku mająca na dłoni taki sam zegarek jak ten zaginiony, od razu interesują się tym tematem. Jednak podejrzanych zaczyna przybywać, bo jeden z kolegów ma wgniecione miejsce po zegarku, którego na wycieczkę nie zabrał, oraz kierowca autobusu zaczyna zachowywać się bardzo podejrzanie. Nawet jeden z psów szczeka na niego niemiłosiernie, kiedy w trakcie drogi dochodzi do podejrzanego wyczynu. Chyba ogórki kiszone nie były bardziej ukwaszone niż mina kierowcy autobusu. W ten dzień chyba nic nie poszło po niczyjej myśli. Detektywi bacznie obserwowali każde jego posunięcie, oraz każdego, kto zachowywał się co najmniej dziwnie. Jednak czy powód jego złości, faktycznie mógł się dotyczyć zegarka? Czyżby nowa koleżanka również mogła być złodziejką? A może to Ksawery, który nosił identyczny ślad jak po pasku zguby, tylko nie miał odwagi się do tego przyznać? Czy detektywi odnajdą odpowiedź na to pytanie?Autorka świetnie rozwinęła tą historię pokazując, że nawet jeśli wyraźnie widać kto mógłby zostać winowajcą, to jednak nie przyłapany na gorącym uczynku, nie może być sądzony. Często w życiu dochodzi do różnych okoliczności, kiedy osądzamy innych, bo nam tak się wydaje, bo wszystko na to wskazuje, bo ktoś dziwnie się zachowuje, lub ma, według nas, dziwne wytłumaczenie. Nigdy to jednak nie oznacza, że jest winnym. Na wszystko potrzeba dowodów. Lektura bardzo mi się podobała, miała kilka kolorowych obrazków, które obrazowały niepewność domniemanych oskarżonych, duży druk i na końcu pokazała, że cierpliwość popłaca. Polecam:-)