Historia ukryta na kartkach powieści Palomy Sanchez-Garnica „Ostatnie dni w Berlinie" wciągnęła mnie od samego początku. Znalazłam tutaj faszyzm i stalinizm, a wszystko to poprzeplatane pragnieniem miłości i walką o przetrwanie. Przepiękna książka, którą każdy z was powinien przeczytać. Oczywiście przy tej historii nie obeszło się bez łez, dlatego przed czytaniem radzę zaopatrzyć się w chusteczki. Tutaj możecie zobaczyć kto był gorszy Hitler i jego zwolennicy czy raczej Stalin i jego miłośnicy.
Czas akcji to lata 1906-1945. Różne miejsca akcji - Piotrogród, Kołyma, Berlin, Warszawa i Szwajcaria. Także jak widzicie nasi bohaterowie przemieszczają się również po kilku krajach. Ojciec naszego głównego bohatera w 1906 r. przyjechał do carskiej Rosji w celu objęcia stanowiska attaché handlowego w ambasadzie Hiszpanii. Tam poznał swoją przyszłą żonę, z którą doczekali się czterech pociech (trzech synów i jednej córki). Najstarszy z nich to Jurij(nasz główny bohater), potem urodził się Kolia, następna w kolejce była Jekaterina zwana przez wszystkich Katią i na samym końcu urodził się Sasza. Po jego narodzinach wszystko zaczęło się psuć. Obaj starsi bracia biegle władali językami: rosyjskim, hiszpańskim, francuskim i niemieckim. Bolszewicka rewolucja wywołała piekło na ziemi. Jak z nią poradziła sobie nasza rodzinka Santacruz? Jak to się stanie, że nasz bohater Jurij znajdzie się w Berlinie? Czy dla niego to nowe miejsce okaże się szczęśliwe, czy raczej będzie gwoździem do trumny? Czy po dojściu Hitlera do władzy w Berlinie będzie bezpiecznie dla obcokrajowców?
Poznacie również Kolię, który można powiedzieć pracuje dla Stalina. Czy jest dobrym człowiekiem czy raczej maltretuje i zabija niewinnych obywateli? Jaki sekret skrywają bracia? Czy los ich na zawsze rozdzieli?
Bardzo dobra historia umiejscowiona w okrutnych czasach i miejscach. Jeżeli chcecie poznać prawdziwe piekło to zapraszam do przeczytania tej powieści.
Największym kopem do pragnienia życia dla człowieka żyjącego w tamtych czasach była miłość.
Jestem zadowolona z pióra tej autorki. Tematy, które w swojej powieści porusza Paloma Sánchez-Garnica nie są łatwe i proste, mimo wszystko zachęcam do czytania.
Książka „Ostatnie dni w Berlinie" ma cudowną okładkę, która przyciąga wzrok. Jest małym grubaskiem (ponad 500 stron), jednak nie macie się czego bać - szybko się ją czyta. Nie miałam czasu na nudę. Historia braci Santacruz wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo poruszająca powieść.
Czy chcielibyście żyć w czasach Hitlera i Stalina?
Z całego serca polecam „Ostatnie dni w Berlinie" - mommy_and_books

„Jesteście pełni nienawiści... Nienawiści do innych, do tych, którzy myślą inaczej niż wy, nienawiści do osoby, która staje Wam na drodze w kwestiach tak delikatnych, jak miłość..."
„Ostatnie dnie w Berlinie" to historia Jurij Santacruz, która wywołuje wiele emocji. Historia chłopaka, którego życie nie było łatwe. Urodził się w Rosji tuż przed rewolucją Bolszewicką, której skutki sprawiły, że San Petersburg z dnia na dzień stawał się brudnym i ciemnym miastem. Zapanowała w nim niepewność i niedostatek. Wiodąca do tej pory szczęśliwe życie rodzina Santacruz, zaczęła zmagać się z problemami. Wysiedlenie i życie w złych warunkach doprowadziły młodszego brata Jurij do choroby. W takiej sytuacji każda matka, która ma ciężko chore dziecko będzie starać się zrobić wszystko by zdobyć lekarstwo i uratować dziecko. Czy w tym przypadku udało się je zdobyć, czy może wpadła w kłopoty?
W końcu wydaje się, że los postanowił się do nich uśmiechnąć i zdobyli pozwolenie na wyjazd do Berlina a stamtąd do Mińska. Ale niestety, nie było im dane opuścić Rosji razem. Weronika, ich matka i młodszy syn państwa Santacruz zostali. Dlaczego?
Jurij poznaje w Berlinie Claudie. Kobietę, którą szybko obdarzył uczuciem i jak się okazała, uczucie to zostało odwzajemnione. Niestety, ale tym dwojga nie jest pisane być razem. Claudia jest już żoną oficera SS. Nasz bohater poznaje Kriste, ale czy tym razem będzie mu dane zaznać trochę spokoju i szczęścia?
Jurij w przeciwieństwie do jego ojca, nigdy nie porzucił zamiaru by odnaleźć swoich bliskich i sprowadzić ich do siebie. Nie było to jednak łatwe, bo życie w Berlinie również było walką o przetrwanie. Do władzy dochodził Adolf Hitler i warunki w stolicy Niemiec zmieniły się z dnia na dzień.
Książki o II Wojnie Światowej najczęściej opisują los ludzi w Polsce, Francji, Anglii i w innych krajach, ale jeszcze nie trafiłam na taką, która opisuje życie w tym ciężkim dla ludzkości czasie w Niemczech i w Rosji. Książka jest dość pokaźna, ale pomimo to czyta się ją szybko i zapartym tchem. Kolejne jej strony ukazują nam brutalność oficerów SS jak również dowódców armii Rosyjskiej. A wśród tego okrucieństwa rozwija się miłość. Miłość, która niestety choć prawdziwa, nie ma szans na przetrwanie. Powieść Palomy Sanchez-Garnica ukazuje okrutny, brutalny świat pozbawiony człowieczeństwa, w którym przyszło żyć ludziom na początku XX wieku i skłania do myślenia o tym ile człowiek jest w stanie zrobić by przetrwać. Nam dzisiaj jest to trudno sobie nawet wyobrazić. Bohaterowie są barwni i bardzo dobrze wykreowani, a ich losy wywołują u nas dużo emocji. Od smutku i żalu, po złość na tych co sprowadzili piekło na ziemię.
Dla kogo jest ta książka? Myślę, że dla każdego. I dla tych co lubią czytać powieści historyczne jak również dla tych, którzy nie zamykają się w jednym gatunku i lubią czasami przeczytać o czymś innym. Jeśli lubicie książki wielowątkowe, pełne zwrotów akcji i pozostawiające w sercu ślad to właśnie „Ostatnie dni w Berlinie" są lekturą dla Was. Polecam!

Ta książka była dla mnie ciężkim kawałkiem chleba do zgryzienia. Powodem tego, była historia rodziny Miguela Santacruz, która doprowadzała mnie ciągle do łez. To jak cierpieli, zrozumie tylko ta osoba, która to przeżyła. Kiedy rodzina była dla nich najważniejsza i już myśleli, że uwolnią się i wyjadą z żelaznymi listami, los znów kładzie im pod nogi kłody i rozdziela, w okrutny sposób. Ta pozycja pokazuje nam, że w czasie kiedy faszyzm i stalinizm królował, nie liczył się pieniądz i człowiek. Życie w takich czasach było podłe. Aby coś załatwić czy otrzymać liczyły się tylko cenne dobra materialne. Człowiek był jak śmieć, tracił wszystko. Tracił dom, pozycje, tracił rodzinę przez głód i niesprawiedliwość. Śmierć małego Saszy wycisnęła ze mnie tysiące łez.
Jednak to tylko początek. Historia toczy się dalej i dalszy jej ciąg przeznaczony jest dla Jurija, syna Miguela, który jako dziecko wsiadł do pociągu i uratowałowało go to przed najgorszym.
Jurij dorastał, a wraz z wiekiem jego priorytetem stało się odnalezienie matki i brata w Rosji. Czy mu się uda? Jakich wydarzeń będzie świadkiem? Czy skryta wielka miłość do żony dowódcy SS nie będzie dla niego sądem ostatecznym? Wszystkiego dowiecie się w trakcie czytania.

Czasami nasze priorytety zmieniają się pod wpływem sytuacji. Tutaj najważniejsza była walka o przetrwanie. Kolejna walka w życiu Jurija, a w międzyczasie kolejne ciosy zadawane w jego serce.

Książka jest odzwierciedleniem zła jakie może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi,brutalności, obsesji, ale jest też książką o wielkiej, zakazanej miłości, o szukaniu szczęścia, o miłości dziecka do matki i odwrotnie. Nie należy do łatwych, gdyż wyciska łzy. Jednak to książka, która pozostawia w sercu ślad na zawsze.

Pozycja, którą czyta się z zapartym tchem. Mimo, że jest grubaskiem, wcale tego nie odczuwamy. Już od pierwszych stron daje nam ogromne emocje, aż po ostatnie kartki. Ukazuje, jak życie człowieka może zmienić się w sekundzie. Jak sam człowiek może niewyobrażalnie zamienić się w potwora.
Można byłoby pisać o tej książce mnóstwo. Jednak to trzeba przeczytać.
Nasuwa mi się wiele refleksji po przeczytaniu, jednak pozwólcie, że zachowam je dla siebie. Koniecznie przeczytajcie tę pozycję.