To już tom trzeci Sagi Krynickiej, a ja wciąż nie potrafię uwierzyć, że można mieć tak niesamowite pióro. Autorka idealnie porusza się słowami jak na 1908 rok. Postacie potrafią wysławiać się z klasą i mają w sobie takie ciepło, jakby coś co każdemu jest znane jako same przyjemne uczucia. Miewają oczywiście gorsze momenty, jednak potrafią zachowywać się uprzejmie i dostojnie. Nawet trzynastolatka, kiedy się wypowiada, to czujemy, że jest młodą osobą, a jednak ma zachowaną w sobie kulturę wypowiedzi. Czytałam już różne sagi, jednak tutaj nie czuję, by postaciami byli aktorzy, tylko normalni ludzie z problemami, którzy starają się żyć tak jak ich nauczono. Były tu drobne wspominki o ruchu kobiet i ich prawach, jednak dla podkreślenia, że każdy ma prawo myśleć i robić to co chce, a nikt nie powinien do tego życia wchodzić z butami. Mamy tutaj też motyw bycia tym drugim mężem, który czuje się gorzej, gdyż nie ma pewności siebie. Autorka wymieniła tutaj jego kompleksy i jak cudownie postępuje z nim jego małżonka, starająca się by wciąż czuł się na pierwszym miejscu. Ma jednak dziwne wąchania nastroju, lecz tłumaczy to swoim błogosławionym stanem. Osoba do której pójdzie ze swoimi lękami również jest kobietą o wielkim sercu, dlatego nie chce dokładać jej zmartwień, że ma podobne odczucia. Sama przedstawia nam się jako osoba, która miała dobre życie, tylko czuje, że coś zabiera jej siły. I ktokolwiek będzie się tu czymkolwiek przejmował, to poznamy jego myśli, byśmy sami mogli ocenić czy ma prawo do tych zmartwień, czy zwyczajnie coś wyolbrzymia. Co pewien czas mamy opisane sceny historyczne. Niby ich nie lubię, ale tutaj idealnie współgrały z tym co przechodzili bohaterzy. Oczywiście jest też wątek tajemniczości, bo nie wszystko postacie chcą by zostało ujawnione. Ich sekreciki czasami ich przytłaczają, ale czy ujrzą światło dzienne? Co zrobią by je chronić?
Naprawdę świetny tom, chyba najbardziej dynamiczny z dwóch poprzednich. Aż mnie ciekawi co się wydarzy w następnym. Bardzo polecam, ale czytajcie je po kolei, bo tutaj czas płynie i dzieci rosną. Mega polecam!

"W miłości i na wojnie dozwolone są wszystkie chwyty"
Po raz trzeci i mam nadzieję nie ostatni, miałam do czynienia z bardzo interesującą "Sagą Krynicką". Tym razem Edyta Świętek wymyśliła bardzo ciekawy tytuł "Porywy namiętnych serc". Ten tytuł dużo mówi o tym, co znajdziecie w tej historii. Nie mogłam się doczekać tej części. Chciałam znać dalsze losy naszych bohaterów. Po przeczytaniu tej części mam chrapkę na więcej. Bardzo zżyłam się z postaciami tutaj występującymi. Podczas czytania, towarzyszył mi śmiech, radość i niestety również ból, łzy i strach. Autorka zaprezentowała nam tutaj pełną paletę emocji.
Czy mieszkańców Krynicy ominie przewidywana wojna?
Jestem zachwycona postawą pewnej młodej damy. Nie boi się ciężkiej pracy. Na przekór wszystkim zostaje akuszerką. Jest zadowolona ze swojej pracy. Dlaczego porzuciła miłość swojego życia? Co takiego krąży nad jej rodziną?
A co słychać u naszej kochanej Aurelii? Powiem wam tylko tyle, że u niej będzie się dużo działo. Czeka ją mnóstwo zmartwień. Więcej wam nie zdradzę. Warto się jej przyjrzeć z bliska.
Stanisław był bardzo problematycznym dzieckiem. Czy w późniejszych latach się poprawił? Czy dalej trwoni pieniądze, zamiast zająć się czymś pożytecznym? Czy i jego trafi strzała Amora?
Nie podobało mi się zachowanie pewnego mężczyzny, który nie szanował swojej żony. Robił dokładnie wszystko, żeby tylko nie musieć z nią przebywać. Oczywiście na salonach prezentował się zupełnie odwrotnie. Jak zakończy się jego historia, dowiecie się, czytając "Porywy namiętnych serc".
Jestem zachwycona historycznym tłem tej powieści. W tej części poruszamy się w latach 1908-1919. Poznajemy życie kilku bohaterów. Jednych tak jak ja polubicie, a innych znienawidzicie.
Na początku książki znalazłam, krótkie streszczenie poprzedniej części. Jest to bardzo przydatne rozwiązanie. Jestem z tego powodu bardzo zadowolona.
Okładka książki "Porywy namiętnych serc" jest urocza i przyciąga wzrok.
Autorka pisze bardzo ciekawym językiem.
Autorka pisze bardzo ciekawym językiem. Cieszę się z tego, że mogłam przeczytać historię życia między innymi: Aurelii, Teosi, Matyldy i Nikifora.
Jeżeli lubicie obyczajówki i rodzinne sagi, to nie możecie przegapić tego tytułu. Można czytać tę część bez znajomości poprzednich, ale radzę zacząć od początku, czyli "Sekrety kobiecych dusz", "Fantazje niewinnych lat" i dopiero potem "Porywy namiętnych serc". Czytając "Sagę Krynicką" od samego początku lepiej zrozumiecie postępowania niektórych postaci.
Ja odsyłam was do tych trzech części, a sama wypatruję już następnego tomu.
Polecam całą "Sagę Krynicką".