" [...] Wolontariusze z chyba wszystkich pozostałych bibliotek musieli wybiec na ulice, bo znaleźli się tam wszyscy. Stali, patrzyli i nic nie zrobili. [...] To był dla nich wyrok śmierci. [...]"

Jak tylko przeczytałam opis "Strażniczki Spalonych Książek" Brianny Labuskes, to od razu postanowiłam ją przeczytać. Znalazłam tutaj dobrą akcję, ciekawą fabułę z historią II wojny światowej w tle i wyjątkowe trzy bohaterki, które ostro w tej książce namieszają.
Przeraziły mnie niektóre wątki. Jestem zachwycona tłem historycznym. Cieszę się, że autorka zwróciła uwagę na temat losów książek, bibliotekarzy, autorów i wydawców podczas drugiej wojny światowej. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się co się z nimi działo za czasów śmiercionośnych rządów Hitlera? Dlaczego duża część powieści była zakazana? Czy poprzez literaturę, możliwa była walka z Hitlerowskim faszyzmem? Jeżeli interesują was odpowiedzi na te pytania, to odsyłam was do książki "Strażniczka spalonych książek".
Naszymi bohaterkami są:
Althea James - pisze książki, w grudniu 1932 roku przyjeżdża do Berlina. Jest nim oczarowana. Czy tak samo będzie zachwycona, gdy ktoś jej pokaże prawdziwą twarz Niemiec?
Vivian Childs - tę postać poznajemy w listopadzie 1943 roku w tragicznej dla niej chwili. Jej mąż Edward zginął w walce. Viv mieszka w Nowym Jorku. Dzielnie walczy z systemem i cenzurą. Czy uda jej się uzyskać zgodę na wysyłkę książek wszystkich autorów walczącym żołnierzom? Warto zwrócić uwagę na tę bohaterkę.
Hannah Brecht - poznajemy ją w Paryżu w październiku 1936 roku. Jest przeciwniczką faszyzmu.
Co połączy te trzy kobiety? Co przygotowała dla nich autorka? Tego dowiecie się, podczas czytania.
Jeżeli kochacie książki, uwielbiacie biblioteki, cenicie sobie autorów i wydawnictwa, to zachęcam was do poznania historii ukrytej na kartkach "Strażniczki Spalonych Książek".
Ta powieść jest warta przeczytania. Znajdziecie tutaj mnóstwo emocji, intryg i miłości. Dzięki Briannie Labuskes możemy poznać naprawdę silne, odważne i zdeterminowane kobiety, które walczą w słusznej sprawie.
Autorka pisze językiem zrozumiałym dla każdego czytelnika.
Jestem zadowolona, z tego, że mogłam przeczytać tę wzruszającą historię.
Na uwagę zasługuje również piękna okładka. Ma coś w sobie tajemniczego i magicznego.
Czy miłość do tej samej płci była możliwa podczas drugiej wojny światowej? Po odpowiedź odsyłam was do tej książki.
Chętnie za jakiś czas ponownie wrócę do tej powieści.

Przepiękna opowieść, która niemal w romantyczny sposób wplata wszystkie cudowne uczucia pośród czasu wojny i upadających bomb. Uwielbiałam, kiedy z gracją i precyzją skromnie ale dosadnie opisywała kto w co był ubrany i jakie chciał odnieść wrażenie. Do tego poruszony został temat książek, który miały zostać całkowicie wycofane z pewnych powodów. Aż mnie te słowa zmroziły, tak jak naszą postać. Ale może od początku. Po pierwsze, musicie zerkać na daty, gdyż w opowieści mamy trzy różne czasy i w każdym z nich akcja dotyczy innej kobiety. Gdybym nie zwróciła na to uwagi, to zgubiłabym się od razu, gdyż nie zawsze na początku rozdziału było ukazane o kim jest mowa, a samo słowo kobieta niewiele mi mówiło. Dopiero kiedy zerkałam na przedział czasowy przypominałam sobie o kim mowa i co dzieje się w jej życiu. Tutaj większe nawiązanie było do osoby Hitlera i osób, które żyły w przekonaniu, że był osobą dobrą. Dopiero później znalazł się tu ktoś, kto ukazał bolesną prawdę, nie wymienianą przez innych. W innym czasie spotkamy kobietę zrozpaczoną nieudaną miłością. Mając romantyczną duszę zaaklimatyzowała się z bibliotece, gdzie niektóre egzemplarze musieli wycofać. Był tu również poruszony temat książek politycznych, które nie chciano, by wojsko czytało. Woleli prawdę trzymać w sekrecie, by walczący o swój kraj wiedzieli tylko to, co mieli wiedzieć. Również męskie postacie nie zawsze należały do przyjemnych. W tamtych czasach, począwszy od 1933 roku, nie brano słów kobiet za wartościowe, bez względu na to czy miały rację czy nie, czy znały się na polityce, czy nie. Próbowano umniejszać ich na każdym kroku delikatnie sugerując, że miejsce kobiety jest w domu, a jej wiedza nie powinna wypływać poza obszar swoich obowiązków. Jednak każda z kobiet o której będzie tu mowa nie chce pozwolić się krzywdzić i obrażać. Są silne i odważne. Myślę, że warto z nich brać przykład i to również chciała zasugerować nam autorka. Warta przeczytania w skupieniu, gdyż wtedy to, co pomiędzy wierszami ukryte jest najbardziej widoczne.