Jeden miesiąc na miłość Gabriela Gargaś Książka

Jak sądzicie, czy można w miesiąc odnaleźć miłość? Powiem wam, że to wszystko zależy od ogromnej ilości współczynników, które albo są po naszej stronie, albo delikatnie dają znać, że to nie ten czas. Nie spodziewałam się bowiem, że opowieść wciągnie mnie na tyle, że nie będę chciała przestać ją czytać. Również pojawiła się w moim okresie życiowym zapewne nie bez powodu.Początek opowieści jest bardzo krótki, widzimy, że przyjaciel dziewczyny nie ma się gdzie podziać, więc ona przyjmuje go pod swój dach. Tam robią zakład, choć w moim mniemaniu było to bardziej wyzwanie, by w miesiąc odnaleźć miłość. Następnie reszta wydarzeń przypada na wyjazdy, spotkania i porady kilku przyjaciółek z czego jedna z nich ma wyjść za mąż. Dyskutują o wszystkim, choć w rozmowach przeważa temat miłości i typów mężczyzn, których raczej warto unikać. My widzimy jak usilnie ktoś chce tu kogoś poderwać i w jaki sposób reaguje osoba podrywana. Będą momenty, kiedy dwoje ludzi będzie się unikać w taki sposób, by zawsze na siebie natrafić. Bywa, że żartobliwa rozmowa i kokietkowe zachowanie będzie służyło tylko temu, by pokazać jak bardzo ktoś wie, że jest atrakcyjny i koniec. Nie zawsze miła rozmowa i klejące się zdania muszą prowadzić do głębszej znajomości, bywa, że jedna strona jest zwyczajnie miła, a druga wyciąga z tego pochopne wnioski. Ktoś tutaj zostanie jawnie porzucony i segreguje wydarzenia z przyjaciółmi w których miał wcześniej sygnały niepokojące, ale tak bardzo chciał wszystko utrzymać, że całkowicie je ignorował. Dziewczyny wielokrotnie podkreślają, że miłość jest ślepa i jawnie z niej drwią, choć domyślamy się wraz z jedną osobą, że zwyczajnie boją się zakochać, by nie spotkał ich zawód. Nie zdradzę już nic więcej, ale podkreślam, że ta książka jest chyba dla każdego człowieka powyżej szesnastego roku życia. Nie ma tutaj wulgaryzmów, czasami jest to luźna rozmowa z przeogromną ilością zabawnych sytuacji, kiedy ktoś chciał wyjść perfekcyjnie, a upodlił się od najgorszej strony. Autorka chciała podkreślić tutaj prawdziwość wszystkiego, począwszy od tego jak ktoś wygląda do tego co czuje naprawdę. Zabawnymi sytuacjami przestrzega nas przed złymi wyborami, mężczyznami i tym, by nie być dla kogoś na chwilę. Bardzo, ale to bardzo ją polecam!

Jak sądzicie, czy można w miesiąc odnaleźć miłość? Powiem wam, że to wszystko zależy od ogromnej ilości współczynników, które albo są po naszej stronie, albo delikatnie dają znać, że to nie ten czas. Nie spodziewałam się bowiem, że opowieść wciągnie mnie na tyle, że nie będę chciała przestać ją czytać. Również pojawiła się w moim okresie życiowym zapewne nie bez powodu.Początek opowieści jest bardzo krótki, widzimy, że przyjaciel dziewczyny nie ma się gdzie podziać, więc ona przyjmuje go pod swój dach. Tam robią zakład, choć w moim mniemaniu było to bardziej wyzwanie, by w miesiąc odnaleźć miłość. Następnie reszta wydarzeń przypada na wyjazdy, spotkania i porady kilku przyjaciółek z czego jedna z nich ma wyjść za mąż. Dyskutują o wszystkim, choć w rozmowach przeważa temat miłości i typów mężczyzn, których raczej warto unikać. My widzimy jak usilnie ktoś chce tu kogoś poderwać i w jaki sposób reaguje osoba podrywana. Będą momenty, kiedy dwoje ludzi będzie się unikać w taki sposób, by zawsze na siebie natrafić. Bywa, że żartobliwa rozmowa i kokietkowe zachowanie będzie służyło tylko temu, by pokazać jak bardzo ktoś wie, że jest atrakcyjny i koniec. Nie zawsze miła rozmowa i klejące się zdania muszą prowadzić do głębszej znajomości, bywa, że jedna strona jest zwyczajnie miła, a druga wyciąga z tego pochopne wnioski. Ktoś tutaj zostanie jawnie porzucony i segreguje wydarzenia z przyjaciółmi w których miał wcześniej sygnały niepokojące, ale tak bardzo chciał wszystko utrzymać, że całkowicie je ignorował. Dziewczyny wielokrotnie podkreślają, że miłość jest ślepa i jawnie z niej drwią, choć domyślamy się wraz z jedną osobą, że zwyczajnie boją się zakochać, by nie spotkał ich zawód. Nie zdradzę już nic więcej, ale podkreślam, że ta książka jest chyba dla każdego człowieka powyżej szesnastego roku życia. Nie ma tutaj wulgaryzmów, czasami jest to luźna rozmowa z przeogromną ilością zabawnych sytuacji, kiedy ktoś chciał wyjść perfekcyjnie, a upodlił się od najgorszej strony. Autorka chciała podkreślić tutaj prawdziwość wszystkiego, począwszy od tego jak ktoś wygląda do tego co czuje naprawdę. Zabawnymi sytuacjami przestrzega nas przed złymi wyborami, mężczyznami i tym, by nie być dla kogoś na chwilę. Bardzo, ale to bardzo ją polecam!