Zapowiadana trzecia część cyklu kryminalnego z komisarz Marią Herman przyniosła obawę, że Autor poprzestanie na trylogii, ale na szczęście tak się nie stało i cieszę się, że nadal będę mogła towarzyszyć bydgoskiemu Archiwum X w odkrywaniu tajemnic zakopanych głęboko w przeszłości.

Wraz z „Zapadliną" udajemy się do niewielkiego Wapna, gdzie prace górnicze wyrządziły wiele szkód i gdzie przed dwudziestu laty zniknął bez śladu młody chłopak. Zmiana zeznań przez jednego ze świadków, ale i dziwne poczucie bliskości z zaginionym jest dla Herman impulsem do przyjrzenia się dawno zapomnianej sprawie. Czy po tylu latach uda się ustalić cokolwiek nowego?

Herman patrzy tam, gdzie w jej ocenie coś przeoczono, zatajono lub pozostawiono niedomkniętą furtkę. Przechodząc przez nią stąpa po niepewnym gruncie nieraz nadeptując komuś na odcisk, dociekając i wyciągając wnioski. Niespodziewanie aktualne zdarzenie związane z parą lokalnych lekarzy może mieć swoje przyczyny w przeszłości, a z mgły domysłów zaczyna wyłaniać się coraz bardziej bolesna historia ludzkich relacji.

Wątek kryminalny, w który początkowo we własnym interesie angażuje się pozostający na zwolnieniu lekarskim Olgierd Borewicz, zaczyna z czasem zyskiwać na tej współpracy, podobnie jak ich wzajemna, podszyta nieufnością relacja. Autor nie zawiesza jednak prowadzonego śledztwa w próżni wypełniając otaczającą je przestrzeń życiem osobistym bohaterów, z których jeden każdego dnia podejmuje żmudną walkę ze swoimi demonami, a drugi poddaje im się nie bacząc na konsekwencje.

Autor zapewnia nam niespieszną, ale intrygującą i spowitą mrokiem przeszłości i ludzkich serc rozrywkę kryminalną na wysokim poziomie. Na jej klimat składa się specyfika małej miejscowości, gdzie wszyscy się znają, a wiele spraw trafia pod dywan, ale i tak często spotykany tam brak tolerancji i niezrozumienia dla jakiejkolwiek odmienności.

Zakończenie tym razem nie okazało się dla mnie zaskoczeniem, a motywu domyśliłam się sporo wcześniej niż śledczy, ale przecież nie sam cel się liczy, a fascynująca droga do niego. Poza tym w tej serii równie mocno przyciąga mnie wątek osobisty bohaterów, ich tak podobne demony i tak odmienne wybory, i ciekawi, w jakim kierunku potoczą się ich dalsze losy. Kolejna część będzie czytana obowiązkowo.

"Zapadlina" to tom trzeci serii z Marią Herman i Olgierdem Borewiczem - można po niego sięgnąć bez znajomości tomów poprzednich, choć wtedy trochę rozmyją się te świetne kreacje dwójki głównych bohaterów - z jednej strony dobrze wpisujących się w kreacje skomplikowanych śledczych z nałogami, z drugiej bardzo nieszablonowych, bo walczących z demonami, których raczej w polskiej literaturze kryminalnej jeszcze nie było. Jednak zagadka kryminalna dla każdego z tomów jest oddzielna, a ta z "Zapadliny" dotyczy zaginięcia - sprzed prawie dwudziestu lat, osiemnastoletniego chłopaka, syna policjanta. Dziwne więc, że do tej pory nie została rozwiązana, prawda? Czy więc po tylu latach jest jeszcze szansa na nowe dowody? Mała miejscowość, społeczność, w której wszyscy dobrze się znają i mają własne tajemnice, społeczność walcząca nie tylko o prywatność, ale i przeżycie - pod ich nogami fizycznie rozstępuje się ziemia, gdyż mieszkają na terenie narażonym na szkody górnicze powstałe przez okoliczną nieczynną już kopalnię. To przez tę społeczność przyjdzie się śledczym przedzierać, aby znaleźć nowy punkt zaczepienia muszą wykazać się sprytem i spostrzegawczością podczas rozmów z potencjalnymi świadkami. Akcja toczy się tempem spokojnym, skupionym na bardzo zwyczajnym ludzkim pierwiastku, dzięki czemu jest bardzo bliska emocjom, które sam czytelnik dobrze zna. Intryga składa się z wielu kawałków puzzli, które z uwagą trzeba znaleźć i dopasować, a to jest niezwykle zajmujące. Do tego dochodzi jeszcze doskonała warstwa językowa - tu czuć, że autor nie pisze, co mu myśl w palce przyniesie, a nad każdym zdaniem się zastanawia. Czuć poszanowanie i miłość do języka, co przeradza się w bardzo płynną, melodyjną wręcz lekturę. To powieść kryminalna na wysokim poziomie - gorąco polecam!