Długi płatek morza Isabel Allende Książka

Bardzo lubię ten niebanalny, ale przy tym niewymuszony i nienachalny styl pisania Isabel Allende. W prostocie jej przekazu tkwi niezwykła siła i wrażliwość, którą dzieli się z czytelnikami i która sprawia, że przybliżamy się do niewyobrażalnej tragedii, która towarzyszyła innym przed laty. Pięknie opowiedziana historia o stracie, miłości, poszukiwaniu domu i radości. Nie rozdrapuje ran w nachalny i jawny sposób, a mogłaby. Myślę, że w Polsce niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego jak wygądały chociażby stosunki Hiszpańsko-Francuskie, ani o tym jak wiele naród hiszpański musiał znosić. "Długi płatek morza" to piękna i urzekająca opowieść, opowiedziana w fascynujący i delikatny sposób. Bardzo polecam. 

Książka jak mało która pozwala zatopić się dosłownie w niezwykłym świecie pełnym cierpienia, mroku i przygnębienia, aby następnie odbic się od dna i dowiedzieć się, że są jeszcze na świecie osoby gotowe nieść pomoc i próbujące okiełznać rzeczywistość razem z nami. Pięknie napisana, w sposób naturalny, bez zbędnego wyrachowania i nachalnych, tanich chwytów. Można się w niej dosłownie zatopić i nabrać niezwykłego poczucia blikości z bohaterami, z innym, nieznanym nam i odległym światem, którego nie znamy i nie mamy prawa znać, a dzięki autorce i jej powieści "Długi płatek morza" wreszcie możemy. Piękna, fascynująca i niezwykle pokrzepiająca książka, którą warto przeczytać, bardzo polecam!

Kolejna książka w dorobku Isabel Allende idealnie obrazuje jej wrażliwość i doświadczenie, genialnie pokazuje bardzo newralgiczny moment w historii Hiszpanii, ale i całego świata. Na XX wiek najczęściej patrzymy z perspektywy II wojny światowej oraz komunizmu, często zapominając, że w innych częściach świata dochodziło równoież do tragicznych i niewyobrażalnych tragedii. Książkę, mimo często tragicznej i szokującej treści, czyta się bardzo dobrze. Autorka umiejętnie wciąga czytelnika w historię, którą chce opowiedzieć, ukazuje portret psychologiczny bohaterów, ich uczucia pragnienia, troski i marzenia.  Piękna i poruszjąca opowieść, czyta się dobrze dzięki umiejętnościm autorki i jej precyzji w opisywaniu emocjonalności bohaterów i czasów, w jakich bohaterowie żyją. 

Kolejna książka w dorobku Isabel Allende idealnie obrazuje jej wrażliwość i doświadczenie, genialnie pokazuje bardzo newralgiczny moment w historii Hiszpanii, ale i całego świata. Na XX wiek najczęściej patrzymy z perspektywy II wojny światowej oraz komunizmu, często zapominając, że w innych częściach świata dochodziło równoież do tragicznych i niewyobrażalnych tragedii. Książkę, mimo często tragicznej i szokującej treści, czyta się bardzo dobrze. Autorka umiejętnie wciąga czytelnika w historię, którą chce opowiedzieć, ukazuje portret psychologiczny bohaterów, ich uczucia pragnienia, troski i marzenia.  Piękna i poruszjąca opowieść, czyta się dobrze dzięki umiejętnościm autorki i jej precyzji w opisywaniu emocjonalności bohaterów i czasów, w jakich bohaterowie żyją. 

Książka jak mało która pozwala zatopić się dosłownie w niezwykłym świecie pełnym cierpienia, mroku i przygnębienia, aby następnie odbic się od dna i dowiedzieć się, że są jeszcze na świecie osoby gotowe nieść pomoc i próbujące okiełznać rzeczywistość razem z nami. Pięknie napisana, w sposób naturalny, bez zbędnego wyrachowania i nachalnych, tanich chwytów. Można się w niej dosłownie zatopić i nabrać niezwykłego poczucia blikości z bohaterami, z innym, nieznanym nam i odległym światem, którego nie znamy i nie mamy prawa znać, a dzięki autorce i jej powieści "Długi płatek morza" wreszcie możemy. Piękna, fascynująca i niezwykle pokrzepiająca książka, którą warto przeczytać, bardzo polecam!

Bardzo lubię ten niebanalny, ale przy tym niewymuszony i nienachalny styl pisania Isabel Allende. W prostocie jej przekazu tkwi niezwykła siła i wrażliwość, którą dzieli się z czytelnikami i która sprawia, że przybliżamy się do niewyobrażalnej tragedii, która towarzyszyła innym przed laty. Pięknie opowiedziana historia o stracie, miłości, poszukiwaniu domu i radości. Nie rozdrapuje ran w nachalny i jawny sposób, a mogłaby. Myślę, że w Polsce niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego jak wygądały chociażby stosunki Hiszpańsko-Francuskie, ani o tym jak wiele naród hiszpański musiał znosić. "Długi płatek morza" to piękna i urzekająca opowieść, opowiedziana w fascynujący i delikatny sposób. Bardzo polecam. 

Książki Isabel Allende są niesamowicie napisane. Długi płatek morza to przepiękna historia. Losy bohaterów splatają się ze sobą, postaci dojrzewają, tak jak ich relacje. Widać, że autorka stara się wplatać swoje przeżycia, których doświadczyła we wcześniejszych latach. Jak dla mnie jest to przepiękna historia, która wzruszy nie jedną osobę. 

Na książkę trafiłam całkiem przypadkowo i zakochałam się w niej po pierwszej stronie. Przepiękna historia o reakcjach międzyludzkich, o tym jak warto walczyć o swoje marzenia i szczęście. Gorąco polecam.

Bardzo dobrze napisana książka. Czyta się praktycznie sama. Ciekawa fabuła, która wciąga niemal od razu.  Jak dla mnie jest to jedna z lepszych powieści, która nie tylko wzrusza ale również zapiera dech. 

Książkę, choć to ponad 300 stron i opisuje ucieczkę przed wojną, czyta się lekko i przyjemnie. Autorka posługuje się świetnym językiem. Przytacza historię Hiszpani i Ameryki. Przypomina tragiczne losy obu państw, ból i cierpienie, a także trudy ekonomiczne, które stanowią tło historii dwójki bohaterów, którzy odnajdują radość i szczęście pośród tego wszystkiego.