Pożeracz snów Bettina Belitz Książka

Wyobraź sobie, że ktoś zabiera ci sny. W brutalny sposób wyrywa z ciebie wszystkie szczęśliwe wspomnienia i marzenia, które w nocy układają się w piękne obrazy. Wyobraź sobie, że porzuca cię przygnębioną, smutną i bez sił do przebrnięcia przez kolejny dzień. Wyobraź sobie, że przychodzi każdej nocy, a ty nie możesz się bronić. Nie chcesz. Taką wizję roztacza przed nami niemiecka pisarka Bettina Belitz w swojej najnowszej książce  Pożeracz snów. Jest to jednocześnie jej debiut na polskim rynku wydawniczym.

Sny odchodzą wraz przebudzeniem, czasem pamiętamy je trochę dłużej, gdy były przyjemne uśmiechamy się w momencie gdy wypłyną wśród wspomnień, a odganiamy od siebie, gdy są koszmarem. Niektórzy mają sny prorocze lub wracają w nich do ważnych chwil ze swego życia. Co jednak, gdy to, co pojawia się w naszym umyśle, niepokoi, powtarza się i staje się rzeczywistością?

Pożeracz snów autorstwa Bettiny Belitz, to opowieść o Elisabeth - miastowej dziewczynie, która wyrwana ze swojego idealnego świata, trafia do domku na wsi, a konkretnie do Kaulenfeld. Miasteczko to, ''oblężone'' przez starców, okryte legendą o jeźdźcu bez głowy, dla bohaterki staje się przekleństwem, a dąb skazańców, stojący przed jej domem, gwoździem do trumny. Zaszywając się w pokoju na poddaszu opracowuje plan ucieczki do miasta, który ma zamiar zrealizować tuż po maturze.

Kiedy jakiś czas temu w zapowiedziach zobaczyłam książkę „Pożeracz snów" Bettiny Belitz, od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Przede wszystkim zasugerowałam się okładką, która bardzo mnie zaintrygowała. Wiem, że nie powinno to mieć miejsca, ale cóż na to poradzę? Po prostu czasami wystarczy jeden szczegół, aby coś mnie do przeczytania książki zachęciło i tym razem padło na okładkę.

Czytelników z każdej strony nawiedzają książki o wampirach i innych stworach, których normalni śmiertelnicy nie są w stanie sobie wyobrazić. Sięgając po powieść Bettiny Belitz: „Pożeracz snów" bałam się, że trafię na schematyczną opowieść o nastolatce - śmiertelniczce oraz mężczyźnie, który nie jest do końca człowiekiem. Nie wiedziałam jednak, czy ta pozycja literacka przypadnie mi do gustu, ale warto nieraz zaryzykować, aby przeżyć owianą tajemnicą przygodę razem z głównymi bohaterami.

"Pożeracz snów" jest kolejną z powieści typu paranormal romance. Jej nietypowa tematyka i język, jakim jest napisana wciąga od samego początku. Rozterki życiowe głównej bohaterki zaciekawiają od pierwszej chwili, a jej relacje z tajemniczym Colinem absorbują bez reszty. Zakazana miłość z dwóch różnych światów sprawia, że nie sposób oderwać się od tej książki. Książka dla każdego fana gatunku paranormal romance.

"Pożeracz snów" jest kolejną z powieści typu paranormal romance. Jej nietypowa tematyka i język, jakim jest napisana wciąga od samego początku. Rozterki życiowe głównej bohaterki zaciekawiają od pierwszej chwili, a jej relacje z tajemniczym Colinem absorbują bez reszty. Zakazana miłość z dwóch różnych światów sprawia, że nie sposób oderwać się od tej książki. Książka dla każdego fana gatunku paranormal romance.

Czytelników z każdej strony nawiedzają książki o wampirach i innych stworach, których normalni śmiertelnicy nie są w stanie sobie wyobrazić. Sięgając po powieść Bettiny Belitz: „Pożeracz snów" bałam się, że trafię na schematyczną opowieść o nastolatce - śmiertelniczce oraz mężczyźnie, który nie jest do końca człowiekiem. Nie wiedziałam jednak, czy ta pozycja literacka przypadnie mi do gustu, ale warto nieraz zaryzykować, aby przeżyć owianą tajemnicą przygodę razem z głównymi bohaterami.

Kiedy jakiś czas temu w zapowiedziach zobaczyłam książkę „Pożeracz snów" Bettiny Belitz, od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Przede wszystkim zasugerowałam się okładką, która bardzo mnie zaintrygowała. Wiem, że nie powinno to mieć miejsca, ale cóż na to poradzę? Po prostu czasami wystarczy jeden szczegół, aby coś mnie do przeczytania książki zachęciło i tym razem padło na okładkę.

Pożeracz snów autorstwa Bettiny Belitz, to opowieść o Elisabeth - miastowej dziewczynie, która wyrwana ze swojego idealnego świata, trafia do domku na wsi, a konkretnie do Kaulenfeld. Miasteczko to, ''oblężone'' przez starców, okryte legendą o jeźdźcu bez głowy, dla bohaterki staje się przekleństwem, a dąb skazańców, stojący przed jej domem, gwoździem do trumny. Zaszywając się w pokoju na poddaszu opracowuje plan ucieczki do miasta, który ma zamiar zrealizować tuż po maturze.