Czemu piłkarze Barçy noszą granatowo-szkarłatne stroje, a jej prezes był męczennikiem? Dlaczego Sagrada Familia od ponad 140 lat nie jest skończona? Gdzie Picasso przychodził rysować? Joan de Déu Prats, rodowity Katalończyk, w swoim niecodziennym przewodniku zabierze cię w ekscytującą podróż po Barcelonie. Podczas tej fascynującej wędrówki dowiesz się, m.in. czym jest krwawy deszcz oraz gdzie powstał jogurt Danone i napój Cacaolat. Zakosztujesz tradycyjnej bomby i zatańczysz katalońską rumbę. Książkę można czytać na różne sposoby. Otwierać w dowolnych miejscu i odkrywać barcelońskie anegdoty albo śledzić chronologię miasta, którego nazwa wzięła się od… Herkulesa. Zatracisz się w nowoczesnych formach i odkryjesz zapierającą dech w piersiach architekturę. Pełne kolorów, kształtów i słońca miasto czeka na ciebie.

„Czy państwo Tajwan w ogóle istnieje? Nie, jeśli będziemy go szukać na liście państw członkowskich ONZ. Nie, jeśli będziemy szukać tajwańskiej flagi na ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich. Nie, jeśli będziemy lecieć samolotem do jego stolicy, Tajpej, ponieważ większość przewoźników będzie twierdziła, że zmierzamy właśnie do jednej z chińskich prowincji”. Polityczna narracja kłóci się jednak z rzeczywistością – Tajwańczycy wytworzyli odrębną kulturę, mają tajwańskie paszporty, obchodzą własne święta narodowe. Co więcej, mogą cieszyć się swobodami demokratycznymi, które są stale zagrożone przez imperialistyczne Chiny. Losy Tajwanu nie są tylko sprawą lokalną, ponieważ to właśnie na tej wyspie krzyżują się wpływy wielkich mocarstw. Tajwańską demokrację w tajemnicy wspierają Europa i Stany Zjednoczone, bo Chiny nie dopuszczają do utrzymywania oficjalnych stosunków dyplomatycznych z tym państwem. Każdy polityczny ruch może skutkować eskalacją konfliktu, a nawet wybuchem wojny światowej. Książka Kristoffera Rønneberga to inspirujący punkt wyjścia do rozważań o stanie współczesnej demokracji i polityce mocarstw. Z zebranych przez autora świadectw dowiesz się więcej o rzeczywistości mieszkańców Tajwanu i spojrzysz na wyspę jak na oko cyklonu. Dlaczego Tajwańczycy bronią się przed chińskim naporem, a jednocześnie nie chcą walczyć o pełną niepodległość? Jaka jest rola Zachodu w obronie tajwańskiej demokracji oraz praw człowieka? Kristoffer Rønneberg jest norweskim dziennikarzem i pisarzem. Od 2005 roku pracuje dla jednego z głównych norweskich dzienników, czyli „Aftenposten”. Był korespondentem zagranicznym w Chinach (2005-2007) i USA (2013-2017). Od 2018 pracuje w dziale zagranicznym tego samego dziennika. Dorastał m.in. w Kuwejcie. Do liceum chodził w Singapurze, natomiast studia licencjackie z dziennikarstwa i socjologii odbył na City University w Londynie.  

Jest słoneczny dzień, 6 sierpnia 1945 roku. Piętnaście minut po godzinie ósmej rano. Panna Sasaki z działu kadr odwraca głowę do koleżanki. Pani Nakamura, wdowa po krawcu, stoi przy kuchennym oknie. Terufumi Sasaki, chirurg w szpitalu Czerwonego Krzyża, idzie korytarzem, trzymając w ręku próbkę krwi. I wtedy oślepiający błysk uderza w ich miasto. Huk wybuchu nadchodzi po zaskakująco wielu sekundach. Tak zaczyna się era atomowa. Gdy II wojna światowa się skończyła, nikt nie zdawał sobie sprawy z tego, co tak naprawdę wydarzyło się w Hiroszimie i Nagasaki. Młody reporter John Hersey postanowił odnaleźć tych, którzy przeżyli. Jego reportaż ukazał się 31 sierpnia 1946 roku w wyjątkowym wydaniu „New Yorkera” – z numeru usunięto wszystkie inne artykuły, felietony i rubryki, a okładka nie zapowiadała opowieści o apokalipsie. Hersey w niezwykle oszczędny i poruszający sposób pokazuje godzina po godzinie rzeczywistość osób, które znalazły się w sercu atomowego piekła. Tekst został uznany za najważniejszy reportaż XX wieku. Nie ma w tej książce nic na temat tego, czy decyzja prezydenta Trumana była lepszą czy gorszą decyzją niż decyzja o konwencjonalnej inwazji na Japonię. Nie ma w niej żadnej publicystyki, którą uwielbia wielu reporterów, którzy jakby się obawiali, że zostaną odebrani tylko jako rekonstruktorzy wydarzeń. Nie dane i opinie, ale przeżycia i sceny są siłą Hiroszimy. Mariusz Szczygieł fragment książki „Fakty muszą zatańczyć” "Uważam, że p. Hersey nakreślił prawdziwy obraz zatrważających skutków użycia niewyobrażalnej siły niszczącej bomby atomowej na współczesne społeczeństwo," pisał Albert Einstein szóstego września 1946 r., w liście do członków Emergency Committee of Atomic Scientists. Reportaż Hersey'a był w mniemaniu Einsteina przełomowy. Jego autor opisywał szczegółowo skutki zrzucenia przez wojsko amerykańskie bomby atomowej, nad której budową przez trzy lata pracowały setki naukowców w ramach Projektu Manhattan. Moc nowej technologii została wykorzystana, by siać zniszczenie o apokaliptycznej skali. Cały świat nieodwracalnie wszedł tym samym w odmęty ery atomowej. Przeprowadzając w zdewastowanej Hiroszimie ponad pięćdziesiąt wywiadów z osobami, które były świadkami wybuchu bomby dziennikarz Hersey utwierdził się w przekonaniu, że to ich świadectwa musi uczynić centrum swojej opowieści. Chciał pisać o ludzkiej tragedii, a nie o zniszczonych budynkach. Dziś Hiroszima pozostaje niekwestionowanym klasykiem. W 1999 roku została ogłoszona najważniejszym amerykańskim tekstem dziennikarskim XX wieku. Michał Choiński, fragment przedmowy

Dlaczego płacimy za oszukiwanie samych siebie? Czy robot może emocjonalnie złamać człowieka? Jak wielkie firmy wykorzystują naszą samotność? Natalia Hatalska pozwala inaczej niż dotychczas spojrzeć na to, czym jest życie w XXI wieku, odkryć i zrozumieć mechanizmy kierujące relacjami, technologią i polityką. Jej książka zmusza do tego, byśmy się zatrzymali i zadali sobie najważniejsze pytania: Czy można powstrzymać rozwój technologii? Co nas czeka, gdy inżynieria genetyczna pozwoli na hodowanie ludzi na szeroką skalę? Gdzie jest granica postępu technologicznego, o ile w ogóle taka granica istnieje? To ostatni moment na zadanie niektórych z tych pytań i szukanie na nie odpowiedzi. Natalia Hatalska mówi o najważniejszych problemach współczesnego świata: o samotności, manipulacji, dezinformacji, a także o technologii, która może przejąć nad nami kontrolę. Nie daje gotowych odpowiedzi, lecz poszerza perspektywę. Prowokuje do tego, byśmy gruntownie przemyśleli nasz stosunek do rzeczywistości XXI wieku. Natalia Hatalska – analityczka trendów, publicystka, założycielka i prezeska instytutu badań nad przyszłością infuture.institute. Zaliczana do dziesięciu najważniejszych autorytetów polskiego biznesu. Nagrodzona tytułem Digital Shaper w kategorii wizjoner – przyznawanym osobom, które mają ponadprzeciętny wkład w rozwój gospodarki cyfrowej w Polsce. „Financial Times” umieścił ją na liście New Europe 100 – stu osób z Europy Środkowo-Wschodniej, które zmieniają społeczeństwo, politykę i biznes, prezentując nowe podejście do dominujących problemów. Zachęta do odważnego spojrzenia w przyszłość. Hanna Wróblewska, dyrektorka Zachęty  Uderzająca szczerość. Intymna podróż w głąb własnej relacji z najnowszymi technologiami. Prof. Aleksandra Przegalińska, badaczka sztucznej inteligencji  To jest drugi Harari i pierwsza Hatalska. Przemek Staroń, Nauczyciel Roku 2018  Humanistycznie o technologii i technologicznie o humanizmie. Kasia Wierzbowska, CEO FOSTER CLINIC, przychodni przyszłości To książka osobista o problemie kalibru cywilizacyjnego. Dr. hab. Andrzej Zybertowicz, socjolog Książka Natalii Hatalskiej powinna być dyskutowana na połączonych lekcjach: wychowawczej, historii, religii, etyki i informatyki. Anna Streżyńska, prezes MC2 Innovations, minister cyfryzacji w latach 2015–2018 Tej książki nie trzeba czytać jednym tchem, choć mnie trudno było ją odłożyć. Dla mnie kluczowe było ujęcie technologii jako nieodłącznej części naszej kultury. Aleksandra Szymańska, dyrektorka Instytutu Kultury Miejskiej Fantastyczna książka, utkana myślami pełnymi troski i głębokiej wiedzy. Katarzyna Gierczak-Grupińska, prezeska Fundacji Firmy Rodzinne Zaproszenie do uporczywego poszukiwania prawdy w tej technologicznej i naukowej rewolucji. Artur Nowak-Gocławski, prezes Grupy ANG i Fundacji Nienieodpowiedzialni Jestem pod wrażeniem tego, jak pisze Natalia Hatalska. Bartłomiej Gola, partner generalny w SpeedUp Venture Capital Group

Jak s. Feliksa, której objawienia porównywano do s. Faustyny, została pierwszą w historii imiennie ekskomunikowaną przez papieża kobietą heretyczką, która doprowadziła do rozłamu w Kościele? *** Tomasz P. Terlikowski w porywającym niczym kryminał dziennikarskim śledztwie przedstawia jedną z najbardziej kontrowersyjnych, a jednocześnie nieznanych postaci w polskim Kościele. Szuka odpowiedzi, czemu dali jej się uwieść świetnie wykształceni księża. Dlaczego widzieli w niej duchową kierowniczkę, która odmieni ich życie i zreformuje Kościół? Spojrzałem uważnie na Mateczkę i zrozumiałem, że to jest jakby nic, ale to nic jest jakby Tabernakulum, w którym Sam Bóg mieszka. By zrozumieć fenomen Mateczki, Terlikowski patrzy na jej życie z wielu stron, cierpliwie studiuje setki tekstów, świadectw bliskich, a także tych, którzy odrzucili jej nauki. Zabiera czytelnika do świata ludowych praktyk religijnych, seksualnych obsesji i lęku przed cielesnością. Co łączyło Feliksę Kozłowską z ks. Janem Kowalskim? Na czym polegały mistyczne małżeństwa? Ile prawdy było w objawieniach Mateczki?

Niepozorny rolnik, którego zbrodnie zszokowały całą Polskę. Tadeusz Grzesik, oddany rodzinie, przywiązany do żony i dzieci. Niski, spokojny, bez nałogów, wtapiający się w otoczenie. Nie obnosił się ze swoim bogactwem. Plantator truskawek z Górna miał jednak drugą twarz – bezwzględnego szefa gangu kantorowców, który swoją zbrodniczą działalność rozpoczął w latach 90. Sam rzadko pociągał za spust. Planował, obserwował, zdobywał broń – bicie, krępowanie i zabijanie zostawiał innym. Czasem „kończył” robotę, kiedy jego ludziom nie udało się wykonać zadania. Maciej Kuciel, reporter i dziennikarz TVN-u, przez 15 lat badał akta czterech procesów wytoczonych Tadeuszowi Grzesikowi. Rozmawiał z uczestnikami wydarzeń, prokuratorami, profilerami i policjantami, by zbadać sposób działania szefa gangu kantorowców. Prześledził wszystkie zbrodnie, z którymi był wiązany „morderca w gumiakach”, tworząc szczegółowy obraz Grzesika, jak i wymiaru sprawiedliwości w Polsce lat 90. i dwutysięcznych. Poznaj historię największego polskiego seryjnego mordercy! Maciej Kuciel – dziennikarz śledczy, od ponad 20 lat związany z telewizją TVN i jej programami interwencyjnymi oraz śledczymi Uwaga! i Superwizjer. W 2009 roku wspólnie z Szymonem Jadczakiem zdobył Grand Press w kategorii „news” za reportaż „Dobre, bo szwedzkie”, w 2012 roku wspólnie z Danielem Liszkiewiczem nagrodzony przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za cykl reportaży ujawniających przywiezienie do Polski z Ukrainy tysięcy ton rakotwórczych odpadów chemicznych. Przeprowadził wieloletnie śledztwo w sprawie Tadeusza Grzesika, wydobywając nowe fakty i analizując wszystkie przestępstwa, z którymi morderca był wiązany. Książka wstrząsająca i wciągająca. Maciej Kuciel zabiera nas w podróż w czasie, do okrutnych i szalonych lat 90., by dowieść, że historia największego polskiego seryjnego zabójcy to w istocie dzieje wiejskiego chłopka-roztropka, który – stosując kilka prostych zasad – przez kilkanaście lat mordował i skutecznie wodził za nos państwo z kartonu. Tomasz Patora, dziennikarz śledczy, autor reportażu „Łowcy skór” „Morderca w gumiakach” opowiada o jednej z tych spraw, która już zawsze będzie postrzegana jako fiasko polskiego wymiaru sprawiedliwości. Jaki jest limit uchybień przypadających na jedno śledztwo? Dlaczego nie podjęto wszystkich niezbędnych działań? Czemu śledczym brakowało pieniędzy na niezbędne ekspertyzy? Czy ktokolwiek przyznał się do błędów? Maciej Kuciel z wprawą przeprowadza nas przez zawiłe śledztwo – nie boi się stawiać trudnych pytań, bezlitośnie wytyka błędy. To piekielnie dobry reportaż o jednym z najbardziej nieuchwytnych polskich zabójców. Lektura zdecydowanie warta uwagi. Polecam serdecznie! Diana Brzezińska, pisarka, prawniczka, mediatorka, autorka bestsellerowych kryminałów

MAŁY KSIĄŻĘ * WIELKI KRÓL Władca, który utracił wszystko. Wygnaniec, który zjednoczył Królestwo. Wiek XIII. Polska już dawno utraciła godność królestwa. Rozbite na dzielnice państwo czeka na wybrańca, który przełamie klątwę św. Stanisława i sięgnie po koronę. Nikt nie podejrzewa, że zostanie nim Władysław, zwany Łokietkiem. Mały książę z małego księstwa, krzywoprzysięzca, dwukrotnie obłożony klątwą. Władca, który nie jest w stanie utrzymać nawet niewielkiej ojcowizny. Zdradzony, wygnany i zapomniany. Nieoczekiwanie wraca, by zjednoczyć Królestwo Polskie podzielone na wiele dzielnic. Jeden, by wszystkimi rządzić. * Najnowsza biografia jednego z najważniejszych polskich królów. Łączy w sobie aktualną wiedzę naukową z epicką opowieścią o czasach rozbicia dzielnicowego i peryferyjnym księciu, który sięgnął po królewską koronę. KOLEJNA KSIĄŻKA W BESTSELLEROWEJ SERII O POLSKICH MONARCHACH. * Michael Morys-Twarowski – autor bestsellerów takich jak Chrobry Rex, Barbarica oraz Polskie imperium, a także książki Dzieje Księstwa Cieszyńskiego. Obronił doktorat z historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Finalista konkursu scenopisarskiego Script Pro. Przekłada aktualną wiedzę naukową na epickie opowieści o polskiej historii.

Jak przygotować się na życie w świecie, który jeszcze nie istnieje? Czy nadejdzie czas, gdy pracować będzie tylko 20 procent ludzi? A co będzie robić pozostałe 80 procent – cieszyć się życiem czy rozpaczliwie szukać pracy? Mateusz Madejski pyta ekspertów o naszą przyszłość w świecie sztucznej inteligencji. Jakie perspektywy mamy w nim my: pracownicy, fachowcy, ludzie? Czy AI faktycznie ukradnie nam pracę? Czy jednak pomoże rozwinąć skrzydła w nowym świecie? Bo może AI to wcale nie zagrożenie, a szansa? Co zrobić, żeby ją wykorzystać? Aby jutro się nie martwić, dziś trzeba się przygotować. W jakie zawody warto inwestować, a które nie mają przyszłości? Czego się uczyć? I wreszcie – czego uczyć nasze dzieci? Języki, programowanie, a może sporty zespołowe – co będzie receptą na sukces? Jaki świat czeka nas wszystkich? Przyszłość nadejdzie szybciej, niż myślimy. Czy robisz wszystko, żeby się na nią przygotować?

Od Fiata po Juventus, media i władzę Prawdziwa historia rodziny, która ukształtowała Włochy XX wieku!   Dynastia. Władza. Upadek. Agnelli – rodzina, która nie tylko stworzyła motoryzacyjne imperium, lecz także przez stulecie trzymała w rękach ekonomiczne i polityczne losy całych Włoch. Za kulisami największych włoskich marek – Fiata, Ferrari, Juventusu – stała jedna rodzina, której ambicje wykraczały daleko poza biznes. Od wizjonerskiego Giovanniego, twórcy pierwszej włoskiej potęgi motoryzacyjnej, przez legendarnego Gianniego, symbol włoskiego stylu i la dolce vita, po współczesnego spadkobiercę Johna Elkanna – ich decyzje kształtowały losy narodu. Ale za fasadą bogactwa i władzy kryje się historia namiętności, zdrady i osobistych tragedii. Charyzmatyczne kobiety: Virginia – arystokratka, która walcząc o opiekę nad dziećmi, nie wahała się interweniować u Mussoliniego; olśniewająca Marella – muza Capotego i ikona stylu; oraz Margherita, której bunt doprowadził do rozbicia rodzinnego imperium. Przetrwali wojny światowe, faszyzm i terror Czerwonych Brygad, ale czy zdołali ocalić samych siebie? Nagłe śmierci, samobójstwa, uzależnienia i bezwzględna walka o władzę – oto prawdziwa cena za potęgę. Imperium Agnellich to porywająca opowieść o jednej z najpotężniejszych europejskich dynastii, której historia jest równie fascynująca, co mroczna.

Jedyna taka książka o serialu „Ted Lasso”, który podbił serca widzów na całym świecie. Kiedy w 2020 roku „Ted Lasso” pojawił się na ekranach, mało kto się spodziewał, że historia o trenerze, który nie zna zasad piłki nożnej, stanie się jednym z największych fenomenów popkultury. Serial zainspirowany reklamą telewizyjną, z nieznanymi aktorami, ukazujący dobroć w czasach cynizmu zdobył 2 Złote Globy oraz 13 nagród Emmy i zmienił na zawsze oblicze telewizyjnej komedii. To opowieść o pracy zespołowej, odkrywaniu ukrytych talentów i odwadze, by w czasach podziałów postawić na coś tak prostego jak życzliwość. Czy wiesz, że twórcy serialu inspirowali się także „Gwiezdnymi wojnami”, a drugi sezon nawiązuje do filmu „Imperium kontratakuje”? I że przejście Nate’a na „ciemną stronę” to nowoczesna wersja upadku Anakina Skywalkera? Ta książka pełna jest zakulisowych anegdot, ciekawych wywiadów i głębokich analiz. Jeremy Egner dzięki swojej wnikliwości idealnie uchwycił ducha i komizm serialu i stworzył książkę, którą każdy prawdziwy fan powinien mieć. Odkryj, jak powstawał serial, który miał być lekką komedią, a okazał się manifestem życzliwości, optymizmu i wiary w ludzi. „Zagorzali fani „Teda Lasso” i zwykli widzowie, i wszyscy inni będą pod wrażeniem spojrzenia Jeremy’ego Egnera na historię tego serialu.” Andy Greene, autor książki „The Office. Opowieść o kultowym serialu” „Ta książka to znakomity wgląd w tworzenie „Teda Lasso” – serialu, który widzowie pokochali. Jeremy Egner idealnie oddał serce i duszę tej produkcji. Jego książka jest naprawdę fascynująca i satysfakcjonująca, pozwala czytelnikowi doświadczyć tego serialu na zupełnie innym poziomie.” Anthony Head, aktor grający w serialu „Ted Lasso” Ruperta Manniona „Ta książka to prawdziwy klejnot. Oddaje nastroje i emocje, jakie towarzyszyły tworzeniu „Teda Lasso”, i szczegółowo opisuje prace nad trzema niesamowitymi sezonami tego serialu.” Adam Colborne, aktor grający w serialu „Ted Lasso” Baza Primrose’a „Gra w serialu „Ted Lasso” to dla mnie doświadczenie życia i spełnienie marzeń, a książka Jeremy’ego Egnera pozwala przeżyć to wszystko jeszcze raz. Mam nadzieję, że ludzie potraktują serial i książkę jako inspirację do zmieniania siebie i świata.” David Elsendoorn, aktor grający w serialu „Ted Lasso” Jana Maasa Jeremy Egner jest weteranem dziennikarstwa popkulturowego z Nowego Jorku. Obecnie pracuje jako redaktor telewizyjny w „The New York Timesie”, gdzie przez lata pisał o serialach definiujących epokę, takich jak „Rodzina Soprano”, „Prawo ulicy”, „Breaking Bad”, „Mad Men”, „Gra o tron” i oczywiście „Ted Lasso”. Urodził się i wychował w okolicach Dallas, ukończył University of Texas. Zaczął pisać o muzyce i kulturze w „Austin American-Statesman” w Austin w Teksasie. Mieszka na Brooklynie z żoną i córką. Nie jest ekspertem od piłki nożnej, ale rozumie zasadę gry na spalonym. Tak naprawdę nie jest to aż tak skomplikowane.

KAŻDY NIESIE SWOJĄ PRAWDĘ NA OSTRZU MIECZA Crucesignati – oznaczeni krzyżem – to średniowieczne określenie uczestników wojen pokutnych, starsze niż idea krucjat. Każdy mógł zapewnić sobie duchowe zbawienie, walcząc z wrogami Chrystusa i Kościoła rzymskiego, wystarczyło, że wziął do ręki broń i ruszył do Ziemi Świętej. Dan Jones wsłuchuje się w zgiełk tamtych bitew i oddaje głos wszystkim stronom konfliktu. Zrywa z eurocentryczną narracją i rozszerza pole widzenia – pokazuje krucjaty nie tylko jako starcie chrześcijan z muzułmanami na Bliskim Wschodzie, ale także jako serię wojen, które toczyły się w Hiszpanii i Afryce Północnej, nad Bałtykiem i na Bałkanach. W jego ujęciu to także mechanizm ekspansji, wykorzystywany przez władzę i ideologię. Opowiada o mnichach i najemnikach, królowych i kalifach, kupcach, prorokach i pielgrzymach. Ich świat nie jest czarno-biały – nieustannie przeplatają się w nim wiara i ambicja, chciwość i nadzieja, brutalność i transcendencja. Krzyżowcy to opowieść o wojnie, ale jeszcze bardziej o tym, kto i jak ją pamięta.

Niemożliwe? Nie znam takiego słowa. Nic nie jest niemożliwe dla moich Polaków! Napoleon Bonaparte Dał nam przykład Bonaparte, jak zwyciężać mamy! Mazurek Dąbrowskiego, pieśń z 1797 r., od 26 lutego 1927 r. oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej 220 lat temu zwyciężył pod Austerlitz. 210 lat temu przegrał pod Waterloo. Pierwsza z tych bitew uczyniła go Bogiem Wojny. Druga odebrała mu władzę, lecz unieśmiertelniła jego legendę. Najwierniejsi z wiernych – Polacy, stali u jego boku w chwilach triumfów i klęsk. Do końca lojalni wobec człowieka, który obiecywał im odzyskanie ojczyzny. Wsłuchajmy się w głos tych, którzy stali z Napoleonem ramię w ramię. Prawdziwych żołnierzy Napoleona i prawdziwych Polaków. Po ponad dwustu latach oddajmy im głos. Piotr Korczyński sięga po relacje i wspomnienia wiarusów i po raz pierwszy w takiej formie opowiada niezwykłą historię wojen napoleońskich widzianą z siodeł szwoleżerów z orłem na czakach.

Czy wiesz, gdzie naprawdę trafiają twoje śmieci? Oğuz Taşkın miał trzydzieści lat, gdy po raz pierwszy zobaczył morze. Przyjechał do tureckiej stoczni, by zarobić na utrzymanie rodziny. Myślał, że będzie zajmować się recyklingiem – zamiast tego rozbierał na części luksusowe statki wycieczkowe. Kiedy pewnego dnia wszedł do maszynowni monumentalnego Carnival Inspiration, nastąpiła eksplozja. Oğuz został spalony żywcem. Dwudziestotrzyletni Awal z Ghany nigdy nie miał wakacji. Na wysypisku Agbogbloshie na przedmieściach Akry, wśród dymów palonego plastiku, szuka elektroniki. Razem z innymi chłopakami układają śmieci w stosy, które nazywają bola, a następnie podpalają je, sprawiając, że niebo nad miastem zasnuwają ogromne kłęby dymu. Nie wiedzą, że wdychają truciznę, która w przyszłości może ich zabić. Alexander Clapp przez kilka lat śledził brudny handel odpadami. Zaczął od zielonych fabryk szczycących się recyklingiem, a dotarł do nielegalnych wysypisk na pięciu kontynentach. Przedzierał się przez toksyczne składowiska, rozmawiał z przemytnikami, odkrył tajne szlaki mafii śmieciowej. Przeczytaj „Wojnę o śmieci” i dowiedz się, kto naprawdę płaci za twoją wygodę. A kto na tym zarabia. ALEXANDER CLAPP jest dziennikarzem i pisarzem mieszkającym w Grecji. Jego reportaże ukazywały się m.in. w „New York Times”, „The Economist”, „London Review of Book”s i „The Guardian Long Read”. Jest laureatem wielu nagród dziennikarskich, w tym Whiting Creative Nonfiction Grant, Matthew Power Literary Reporting Award, Robert B. Silvers Foundation Grant i Pulitzer Center Breakthrough Journalism Award. Otrzymał również stypendium Alistair Horne Visiting Fellowship w Oksfordzie i Berggruen Fellowship w Los Angeles.  

Kompletna historia największej operacji desantowej w dziejach świata Osiemdziesiąt lat temu sześć tysięcy alianckich okrętów przewiozło ponad milion żołnierzy przez kanał La Manche na okupowane przez Niemców wybrzeże Normandii. D-Day rozpoczął nowy rozdział w historii drugiej wojny światowej. Dla tysięcy żołnierzy okazał się tragiczny. Była to największa w historii ludzkości operacja desantowa. O jej koszcie przypomina dziś morze krzyży położonego na szczycie urwiska wojskowego cmentarza. Większość opisów tego epickiego starcia zaczyna się od lądowania aliantów na plażach rankiem 6 czerwca 1944 roku. Ta historia jednak ma swój początek dużo wcześniej, w mrocznych dniach po ewakuacji Dunkierki latem 1940 roku. Poziom skomplikowania tego przedsięwzięcia był trudny do wyobrażenia. Wszystko mogło pójść źle. Craig Symonds przedstawia pełny obraz operacji Neptun, charakteryzuje kluczowe postacie dowódców i porywająco relacjonuje sam moment desantu. Udowadnia też, że sukces zależał głównie od młodszych oficerów i szeregowców, którzy dotarli na wybrzeże w barkach desantowych, rozbrajali miny, zajmowali plaże i szturmowali obsadzone niemieckimi żołnierzami urwiska, by zabezpieczyć przyczółki dla przyszłej kampanii, której celem był Berlin i zakończenie najkrwawszej wojny, jaką widział świat.

„Gdy wojna raz przyjdzie do twojego domu, już nie chce z niego wyjść. Jest jak uciążliwy pasożyt, którego nie da się pozbyć. Zazwyczaj, gdy cichną działa i stygną lufy karabinów, nie zostawia nic z dawnego życia. Wojny trwają długo, ludzie uczą się z nimi żyć, mają złudną nadzieję, że momenty ciszy oznaczają lepsze jutro. Ono jednak nie nadchodzi, chwila spokoju to najczęściej tylko zapowiedź, że ich świat znowu się wywróci”. - Paweł Pieniążek Paweł Pieniążek, doświadczony reporter, dziennikarz i korespondent wojenny. Zjeździł Ukrainę, Afganistan, Górski Karabach. Przez kilka lat śledził losy jedenaściorga bohaterów złapanych w pułapkę konfliktu, który nie chce się zakończyć. Opowiedziana przez Pieniążka historia pokazuje przerażającą codzienność wojny widzianej oczami zwyczajnych ludzi. 11 bohaterów, 3 państwa, 3 miasta, 3 konflikty – jedna wojna. Wojna, która nie chce odejść „Wojny – jak sugeruje autor tego tomu – są czasem jak rośliny. Zapuszczają korzenie i pączkują. Wyrastają jednak z różnych nasion – ludzkiej chciwości, uprzedzeń, żądzy władzy, negatywnych emocji i złych idei. Zatruwają życia, a potem przejmują nad nimi władzę. Niemal zawsze zaskakują, bo nikt naprawdę nie jest na nie gotowy. Jak już raz wybuchną – lubią wracać. O tym wszystkim przeczytacie w znakomitym reportażu Pawła Pieniążka o Afgańczykach, Ukraińcach i Ormianach. To historie przede wszystkim o doli człowieka. O utracie bliskich i miejsca na Ziemi, o przesiedleniach i pragnieniu odrobiny normalności. Być może najgorsze w życiu bohaterów tej książki jest to, że wojna zapuszcza korzenie w ludzkich głowach. Że pozostaje w nich na zawsze – a przez to staje się czymś „normalnym”. - Artur Domosławski „Wojna nadciąga. Ludzie to czują. Pytają, czy będzie, i nie mogą uwierzyć w żadną odpowiedź. Czekają na nią tam, gdzie dotąd byli bezpieczni: we własnych domach. Pieniążek jest z nimi w Afganistanie, Ukrainie i Górskim Karabachu. Składa wielką historię ze zwykłej codzienności. Daje swoim bohaterom czas: na zawahanie, pocałowanie drzwi, pożegnanie z dawnym życiem. Wie, że z wojną łatwo się nie rozstaną”. - Anna Goc „Jasne, wiele razy słyszeliśmy wytarty frazes, że jakąś książkę „czyta się jak dobry thriller” – na ogół to nie była prawda. Ale z Wojną w moim domu tak właśnie jest. Pieniążek spędził dekadę w rejonach objętych konfliktem. Autor zbliżył się do tego zapewne najstraszniejszego wynalazku ludzkości. Opisał wojnę, ale też wszystko, co dzieje się zaraz obok niej, w tym to, co mnie samego najbardziej w niej intryguje: jej koniec, godzinę zero, te momenty, które na ogół nie mają swoich kronikarzy – gdy już nie ma „tych”, a jeszcze nie ma „tamtych”, gdy znika państwo i zostaje jedynie człowiek ze swoją naturą. Bo tak, korespondent wojenny relacjonuje fakty. Niektórzy zmieniają fakty w wiedzę, a nieliczni ową wiedzę w mądrość. Pieniążkowi udało się zrobić to wszystko i jeszcze więcej: mądrość zmienił na końcu w literaturę. Przeczytajcie jego reportaż. A samemu autorowi, korespondentowi wojennemu, po tej książce życzę, aby pewnego dnia nie miał już nic do roboty i musiał znaleźć sobie inne zajęcie. Dychnij sie synek”. - Zbigniew Rokita

„Gdyby Tokio było facetem, wzięłabym ślub z Tokio”. Dziennikarka Marie Machytková kreśliła znaki hiragany, szukając metody na odstresowanie, tymczasem dość nieoczekiwanie… znalazła miłość: zakochała się w kulturze Japonii – i ta fascynacja wywróciła jej życie do góry nogami. Jak daleko może zaprowadzić niewinna decyzja o nauce kaligrafii? Dlaczego Japonia ma moc niszczenia i ratowania jednocześnie? I jak to jest być zupełnie samą w obcym świecie, w którym nawet uścisk dłoni jest intymnym gestem? To bardzo osobista opowieść o japońskich tradycjach i obyczajach, codziennym życiu w Tokio i pułapkach czyhających na turystów w Kraju Kwitnącej Wiśni. Autorka nie unika tematów trudnych, pisze otwarcie o podejściu Japończyków do seksualność, a także o problemach młodego pokolenia, rozdartego pomiędzy kulturą Wschodu i Zachodu. Wspaniała historia – nie tylko o Japonii! „Serdecznie polecam – nie tylko osobom ciekawym świata i Dalekiego Wschodu, ale też po prostu miłośnikom dobrej literatury”. Marcin Bruczkowski, autor bestsellera „Bezsenność w Tokio”

– O czym jest ta książka? – Najkrócej rzecz ujmując: o nieuchronnym końcu analogowej Polski. Kraju pełnego pozostałości po PRL-u, wszystkich tych starych dworców, barów, restauracji, bibliotek i ośrodków, które w pewnym momencie zaczęły znikać z krajobrazu, co na początku było niemal niezauważalne, ale w pewnym momencie nabrało takiego tempa, że to, co niegdyś powszechne, stało się unikatem. Stąd też między innymi tytuł książki. – To znaczy? – Przez lata, szukając miejsc do sfotografowania, zwracałem uwagę na to, czy w opisie budynku przewija się określenie „jak za Gierka”. To był dla mnie znak, że warto tam pojechać: „Wystrój jak za Gierka”, „Standard pokoi jak za Gierka”, „Lampy, krzesła jak za Gierka”. Gierek był wszędzie. Teraz ten slogan niemal zniknął z opisów. Era peerelowskiego krajobrazu dobiega końca. Dokonuje się długo odwlekany koniec pewnej epoki. Marcin Wojdak – fotograf i debiutujący (po raz drugi!) pisarz. Twórca instagramowego profilu Cosmoderna o lekkim zabarwieniu architektonicznym. Publikuje na nim teksty inspirowane zdjęciami ostatnich materialnych pozostałości po minionej epoce. Od lat podróżuje po Polsce i krajach byłego ZSRR, poszukując miejsc zanurzonych w socjalistycznej formalinie. Mimo upływu trzech lat od napisania swojego ostatniego biogramu wciąż nie umie pisać o sobie w trzeciej osobie, za to bardzo lubi psy. I morze! Marcin Wojdak dokonuje niemożliwego – pakuje nas do kapsuły czasu i zabiera w podróż na ląd bynajmniej nie odległy, choć mityczny: do wnętrz zapomnianych PRL-owskich hoteli, barów, ośrodków wypoczynkowych, dworców, urzędów czy przedsiębiorstw. Polska epoki Gierka w takim wydaniu okazuje się Atlantydą pełną skarbów architektury i designu, które pod spojrzeniem autora nabierają barw i odzyskują blask. A że ta fotograficzno‑literacka wyprawa jest zarazem pożegnaniem z niektórymi przedstawicielami tamtego świata, skazanymi na rozpad i zapomnienie, wkrada się też w nią szczypta nostalgii. Beata Chomątowska pisarka, dziennikarka, antropolożka Goodbye Gierek to zamknięty w twardej okładce postmodernistyczny odlot pełen pięknych zdjęć. Kolega Marcin niby opowiada o odchodzącej w szybkim tempie postpeerelowskiej Polsce: o jej architekturze, o sentymentalnym klimacie i popkulturze, a tak naprawdę cały czas gra z nami w ironiczne skojarzenia i skłania do refleksji nad współczesnością. Jest zabawnie, jest ciekawie i zaskakująco. Bardzo dobre pożegnanie. Piotr Kędzierski dziennikarz radiowy i telewizyjny  

Zakulisowe informacje o amerykańskiej polityce w obliczu najbardziej dramatycznych wydarzeń Bob Woodward - dwukrotny laureat Nagrody Pulitzera - odsłania kulisy trzech kluczowych wojen – w Ukrainie, na Bliskim Wschodzie oraz o amerykańską demokrację. Dowiadujemy się szczegółów o pełnych napięcia rozmowach Joe Bidena i jego najbliższych doradców z Władimirem Putinem, Benjaminem Netanjahu oraz Wołodymyrem Zełenskim. Doświadczamy złożoność dyplomacji wojennej i konieczność podjęcia dramatycznych decyzji mających zapobiec użyciu broni nuklearnej oraz wybuchowi III wojny światowej. Z drugiej strony obserwujemy Donalda Trumpa, który stara się odzyskać swoją rolę w amerykańskiej polityce. A wreszcie – pełną zwrotów kampanię wyborczą i rywalizację Bidena z Trumpem zakończoną nominacją wiceprezydent Kamali Harris jako kandydatki Partii Demokratycznej na prezydenta. To z jednej strony kronika najbardziej dramatycznych wydarzeń na świecie od II wojny światowej, a z drugiej – książka o byciu przywódcą postawionym w fatalnej sytuacji. O trudzie podejmowania dramatycznych decyzji, kiedy trzeba wybierać między złym, a gorszym. Bob Woodward ponownie wyznacza standard najbardziej rzetelnego i przełomowego dziennikarstwa.

Świat na pewno się skończy. To przecież tylko kwestia czasu. Ludzie fantazjują o końcu świata od niemal samego jego początku. Jedna z najstarszych przepowiedni w tej sprawie pochodzi od Asyryjczyków – z tablic kamiennych datowanych na okres między 2800 a 2500 r p.n.e. Nie byli oni jednak pierwsi – kto wie, czy już żyjący dwa miliony lat temu homo habilis nie wzdychał ciężko z myślą „kiedyś to były czasy”, zastanawiając się nad kondycją świata zmierzającego nieuchronnie ku katastrofie. To książka o tym, jak świat może się skończyć. I jak kilka razy już prawie się skończył. O tym jak przygotować się do końca świata. Jak go przetrwać. A jeśli się nie da – gdzie najlepiej będzie go obserwować. Wojciech Brzeziński i Agata Kaźmierska – laureaci Grand Press Digital And Technology – w brawurowy sposób i z ogromną dawką humoru analizują możliwe scenariusze końca świata. Od zagrożeń płynących ku nam z kosmosu, epoki lodowcowe, przez superwulkany, pandemie, zombie, aż po przypadkowe stworzenie czarnej dziury, bunt robotów, czy… wyłączenie internetu. Jaki będzie nasz koniec?

Najdłuższe fallusy, srogie miny i duma z bycia Sarmatą Poznaj swojego wewnętrznego Sarmatę! Dowiedz się, czemu jesteśmy lepsi niż reszta świata! Sprawdź, czy na pewno to Ty (a nie Twój sąsiad) jesteś potomkiem dumnego herbowego rodu! I kto tak naprawdę po cichu włada Polską! Artur Wójcik, autor najbardziej kontrowersyjnego bloga historycznego w polskim internecie, sięga po najgorętszy temat ostatnich setek lat na ziemiach polskich – SARMACJĘ. Odpowiada na wszystkie pytania, jakie mogą nam się nasunąć, gdy podziwiamy szlacheckiego wąsa, ćwiczymy walkę szablą lub rozkoszujemy się postacią Jana Pawła Adamczewskiego z serialu 1670. Podczas gdy jedni z nas uważają się za Sarmatów z krwi i kości, inni sarmatyzm wyśmiewają, widząc w nim zacofanie i przyczynę upadku Rzeczypospolitej. Książka Artura Wójcika ma szansę pogodzić wszystkich, udowadniając, że nikt nie miał racji. Sarmacja jest bliżej, niż nam się wydaje.

ROK 1346 CHYLI SIĘ KU KOŃCOWI. ROZGRZANY PIACH I CIAŁA NA POLU BITWY OSTYGŁY – TYLKO KREW BRYZGA RÓWNIE GORĄCO CO ZAWSZE. ŻEBY PRZETRWAĆ ZIMĘ, PSY MUSZĄ ZMIENIĆ SIĘ W WILKI. Bitwa pod Crécy stępiła ich kły. Drużyna Lovedaya powoli się rozpada, zapłaty nie widać, a obietnice dowódców okazują się bez pokrycia. Za to niezdobyte mury Calais szczerzą blanki nawet pod ciężkim angielskim ostrzałem.  Psy, ranne i chore, imają się najróżniejszych zajęć, byle przeżyć oblężenie. Coraz bardziej rozczarowane służbą, stopniowo tracą wiarę w dowódcę, który goni za cieniem z przeszłości, zamiast szukać wyjścia z sytuacji. Gorzka ironia losu sprawia, że to nie Loveday stanie twarzą w twarz z tajemniczym zdrajcą. Drużynę czeka zguba czy przeciwnie – wreszcie nadejdzie pomoc?  * Dan Jones, autor bestsellerowych Krzyżowców, Templariuszy i Świtu królestw, kontynuuje przygody drużyny najemników, opisując je równie realistycznie i brutalnie jak w pierwszej części. Zimowe Wilki to środkowy tom trylogii. Psy z Essex do kupienia w księgarniach, a Lwie serca już wkrótce.

Carlo Ginzburg (ur. 1939 r.), profesor historii nowożytnej na Uniwersytecie w Bolonii, należy do pionierów mikrohistorii, a "Ser i robaki" jest mistrzowskim przykładem wykorzystania tej metody w praktyce. Na podstawie akt procesów inkwizycyjnych wytoczonych pod koniec XVI wieku pewnemu młynarzowi z prowincji Friuli w północnych Włoszech, oskarżonemu o herezję rekonstruuje interesujący i w inny sposób nieuchwytny światopogląd prostego człowieka oraz jego wizję świata. Autor stara się odkryć źródła interesujących poglądów swojego bohatera, osadzając go w konkretnym tle historycznym.

Graham Hancock przedstawia zdumiewające nowe dowody podważające oficjalną historię. Ludzie paleolitu wykorzystywali elektromagnetyzm, znali podstawy fizyki kwantowej i budowali pierwsze miasta 30 000 lat p.n.e.! Pierwsza cywilizacja nie powstała w Sumerze, tylko 30 000 lat p.n.e. na Półwyspie Indyjskim! Nasi przodkowie sprzed kilkudziesięciu tysięcy lat dysponowali imponującą wiedzą. To fakt, który odrzuca konwencjonalna nauka! Udowadniają to fascynujące i prowokacyjne eseje czternastu wybitnych kontrowersyjnych badaczy najdawniejszej historii ludzkości, wybrane przez autora „Śladów palców bogów” Grahama Hancocka. • Koncepcja wielkiego cyklu czasowego, czyli na przemian wzlotów i upadków cywilizacji, jest obecna we wszystkich mitologiach i religiach świata od tysięcy lat, jako spadek po zaginionych kulturach, i zaprzecza obowiązującej teorii linearnego rozwoju ludzkości. • Na Marsie istniała wysoko rozwinięta, potężna cywilizacja. Dowody na jej istnienie od 60 lat ukrywa NASA. • Wyrzut plazmy z pobliskiego blazara w erze paleolitu sprawił, że Homo sapiens stworzył religię i stał się bardziej kreatywny. • Na dnie Zatoki Kambajskiej znaleziono niezbite dowody na to, że tam właśnie leżała kolebka jednej z pierwszych cywilizacji, której początki datowane są na 30 000 lat p.n.e. • Nasi praprzodkowie znali zjawisko elektromagnetyzmu i wykorzystywali je m.in. przy budowie megalitycznych konstrukcji. • Wyższe stany świadomości i inne zjawiska paranormalne, których nie akceptuje współczesna nauka, pozwalały starożytnym wznosić ogromne budowle bez użycia pisma (czynnika, bez którego cywilizacja nie może istnieć). • Gwałtowne przesunięcie biegunów spowodowało zagładę kwitnącej cywilizacji, której ruiny spoczywają teraz pod czapą lodową Antarktydy. „Utracona wiedza przeszłości” tworzy wyjątkowy obraz nowych odkryć badaczy wizjonerów, świadczący, że wiele współczesnych dokonań naukowych to w istocie odnalezione elementy zaginionej wiedzy prehistorii i starożytności.

Historię budzących grozę wikingów znamy głównie z relacji przerażonych ich agresją średniowiecznych kronikarzy anglosaskich i frankijskich. Neil Price podjął próbę opisania społeczności skandynawskiej niejako od wewnątrz, chcąc zrozumieć ich motywacje, a także ich świat i duchowość. Wiele uwagi poświęcił szczególnie źródłom niepisanym – odkryciom archeologicznym i informacjom uzyskanym dzięki nowoczesnym technologiom, w tym przede wszystkim badaniom DNA. Obraz wikingów ukształtowany przez kulturę masową równoważy wiedzą opartą na interdyscyplinarnych badaniach naukowych. Wnioski skłoniły go do postawienia śmiałej, ale mocno uargumentowanej tezy o etnicznym, a nie tylko kulturowym charakterze społeczności wikińskiej. W publikacji zebrał całość wiedzy, jaką dysponujemy o ludziach, którzy wywołali ważne zmiany w wielu częściach Europy – od wysp północnego Atlantyku do basenu Morza Śródziemnego i od lrlandii do Powołża. Jest to wiedza kluczowa dla zrozumienia początków Europy, takiej jaką znamy dzisiaj.

Zniszczyć maszynę, by ocalić człowieka Proces industrializacji i związane z nim kontrowersje rozpoczynają się dwieście lat temu na angielskiej prowincji. To właśnie tam robotnicy znani jako luddyści wystąpili przeciwko właścicielom fabryk, wprowadzającym zautomatyzowane urządzenia, które pozbawiały ich pracy i środków do życia. Mimo groźby kary śmierci członkowie ruchu pisali listy z pogróżkami i organizowali partyzanckie ataki. Pod osłoną nocy, zamaskowani, rozbijali mechaniczne krosna, a niekiedy podpalali całe budynki. Ich bunt zyskał nieoczekiwanych sojuszników, w tym lorda Byrona, wywołał gniew samego księcia regenta i dał początek związkom zawodowym. Ta niezwykła rebelia zainicjowała debatę, która trwa do dziś. W XXI wieku, gdy sztuczna inteligencja wkracza w nasze życie, pytania o relacje między technologią, pracą a wyzyskiem powracają ze zdwojoną siłą. Brian Merchant przedstawia historię luddystów, ukazując, jak automatyzacja zmieniła świat i kształtuje przyszłość ludzkości. Krew w maszynie została uznana za jedną z najlepszych książek roku przez „The New Yorker”, „Wired” i „Financial Times” A co, jeśli angielscy luddyści mieli rację? Znakomita książka Merchanta zburzy wiele waszych przekonań, mitów i świętości. Opowie o niezwykłej epoce i jej zapomnianych bohaterach, którzy okazują się zaskakująco współcześni. Przemysław Wielgosz, eseista, redaktor naczelny „Le Monde diplomatique” – edycja polska Wciągająca opowieść o jednym z najbardziej niezrozumiałych rozdziałów historii. Odnajdujemy w nim podobieństwa z teraźniejszością szczególnie dziś, gdy po raz kolejny próbujemy przemyśleć naszą relację z maszynami. Naomi Klein, autorka To zmienia wszystko. Kapitalizm kontra klimat Automatyzacja od dawna zmieniała ludzi w maszyny: bezwolne i poddańcze. Być luddystą oznacza mieć głos w sprawach przyszłości. Nie wystarczy pytać, co maszyna robi – musimy zapytać, dla kogo pracuje i kogo zastępuje. Cory Doctorow, autor książek Mały Brat i The Internet ConZapomnijcie o wszystkim, co wiedzieliście o luddystach. Po lekturze Krwi w maszynie spojrzycie zupełnie inaczej zarówno na ekran komputera, jak i na młotek, który mógłby go rozbić. Malcolm Harris, autor Palo Alto: A History of California, Capitalism, and the World

Nieznana cywilizacja legendarnego kontynentu Lemurii i Mu. Kim byli mieszkańcy gigantycznej wyspy? Czy ślady ich kultury przetrwały do naszych czasów? W mitach, legendach i religiach z całego świata znajdujemy dowody na istnienie w zamierzchłej przeszłości wspaniałych cywilizacji, które uległy zagładzie na skutek globalnych kataklizmów lub wewnętrznych konfliktów. Najstarszą i najbardziej enigmatyczną z nich jest cywilizacja Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku, zagadkowa kraina zwana Lemurią, Pacyfiką lub Mu. Dlaczego ten kontynent przestał istnieć? DAVID HATCHER CHILDRESS, niezależny archeolog i podróżnik, jeden z najsławniejszych – obok Ericha von Dänikena i Grahama Hancocka – kontrowersyjnych badaczy historii ludzkości, tropi pozostałości tajemniczych budowli i megalitów na wyspach Oceanu Indyjskiego, Pacyfiku, Australii i Nowej Zelandii, starając się odpowiedzieć na pytania: • Kto zbudował Nan Madol na maleńkiej wysepce Pohnpei na Pacyfiku, miasto z tysięcy bazaltowych bloków, o wadze często ponad 20 ton? • Jak powstały na Markizach ułożone z idealnie dopasowanych olbrzymich kamieni platformy – marae – o długości sięgającej setek metrów? • Skąd przybyli twórcy tysięcy olbrzymich (o wadze do 80 ton) posągów – moai – na Wyspie Wielkanocnej i na Hawajach? • Czy budowniczowie piramid i starożytnych megalitów w Australii, Nowej Zelandii i na wyspie Rarotonga w Polinezji pochodzili z Lemurii? • Przed kim miały bronić potężne mury mikronezyjskiej wyspy Kosrae? Wędrówka Childressa od Seszeli przez Fidżi do Hawajów przynosi zaskakujące fakty i zdjęcia oraz nowe dowody na istnienie zaginionego kontynentu. David Hatcher Childress jest wydawcą książek alternatywnych badaczy prehistorii i autorem wielu bestsellerów (m.in. „Tajemnice zaginionych miast Ameryki Południowej”, „Geniusz techniki bogów”, „Latające bronie imperium Ramy i Atlantydy”, „Archeologia pozaziemska”, „Olmekowie”) i częstym gościem programów telewizyjnych i radiowych: NBC, CNN, Discovery, History Channel. Childress nazywany jest prawdziwym Indianą Jonesem.

Co zrobisz, kiedy usłyszysz w nocy wycie syreny? Skąd będziesz czerpać informacje, jeśli internet przestanie działać? Czy masz w domu zapas wody, jedzenia i gotówki? Paraliżujący strach przed wojną sprawia, że staramy się o niej nie myśleć. Tymczasem przygotowane i odporne społeczeństwo jest równie ważne jak dobrze uzbrojona armia. Każdy z nas może dołożyć swoją cegiełkę, by zwiększyć bezpieczeństwo Polski. W tej książce trzynastu ekspertów opowiada dziennikarce Agnieszce Lichnerowicz o tym, jakie działania możemy wdrożyć już dziś, żeby w kryzysowym momencie być przygotowanym. Tomasz Piotrowski, generał broni – o możliwych scenariuszach wojny i dlaczego nie warto uciekać na Costa Brava. Weronika Grzebalska, socjolożka – o tym, jak wszystkich przygotować do obrony. Jan Oleszczuk-Zygmuntowski, ekonomista – o budowaniu gospodarki odpornej na wojnę i kryzysy. Krystyna Marcinek, ekspertka do spraw bezpieczeństwa międzynarodowego – o sposobach odstraszania Rosjan. Andrzej Leder, filozof – o nadziei radykalnej i o tym, jak wyobrażamy sobie wojnę i czy ma to coś wspólnego z rzeczywistością. A do tego praktyczny poradnik wojenny dla cywilów. Dowiedz się, co robić, by spać spokojniej i wzmocnić obronę kraju. Tylko gdy będziemy świadomym, dobrze zorganizowanym społeczeństwem, wojsko będzie w stanie nas obronić. Aby działać skutecznie, żołnierz musi mieć pewność, że jego rodzina jest bezpieczna. Warto przyjrzeć się strategiom krajów, które już wiedzą, jak to robić. Przeczytajcie koniecznie, to bardzo ważna lektura! – Vincent V. Severski