Biała jak mleko, czerwona jak krew Alessandro D'Avenia Książka

"Miłość nie daje spokoju. Miłość jest bezsenna. Miłość obdarza siłą. Miłość jest szybka. Miłość jest jutrem. Miłość jest czerwona jak krew." Miłość jest chyba najważniejszą rzeczą, który podtrzymuje nasz świat. Sam autor tej powieści chyba taki sądzi. Alessandro D'Avenia jest debiutującym autorem, jednak jego powieść "Biała jak mleko, czerwona jak krew" jest wysokiej klasy mistrzostwem. Jego styl pisania, niesamowite opisy uczuć i poglądów, wciągają czytelnika od pierwszej strony. Wzrok mamy skierowany na książkę, nie zamartwiamy się niczym, chcemy czytać tylko to co stworzył autor.

"Biała jak mleko, czerwona jak krew" i ... długo, długo nic. Bo jak tu odnajdywać odpowiednie słowa, kiedy przeczytało się coś tak poruszającego, inspirującego, a jednocześnie uderzająco prawdziwego? Historia szesnastoletniego Leonardo, którą stworzył Alessandro D'Avenia, to opowieść pełna zadziwiającej głębi, która w niezwykły sposób nakłania do przemyśleń. Jest ciekawym połączeniem aspektów życia każdego przeciętnego nastolatka, z jednoczesnym uwzględnieniem jego wnętrza. Bogatego, wrażliwego i (odpowiednio do wieku) poszukującego odpowiedzi na wiele pytań.

Nie powinno się oceniać książki po okładce. Jednak to właśnie olśniewająco śliczna okładka „Białej jak mleko, czerwonej jak krew" skłoniła mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Dodatkowy atut to zdjęcie autora na odwrocie. Co też mogło wpaść do tak uroczej cherubinkowatej główki... Ciekawość zwyciężyła.

Kolory... Otaczają nas każdego dnia. Mamy swój ulubiony kolor, każdy z czymś nam się kojarzy. A czy potrafimy przypisać kolory uczuciom? Czy potrafimy w codziennym życiu zwracać uwagę na barwy? Kolory mają wielkie znaczenie dla Leo, bohatera powieści ,,Biała jak mleko, czerwona jak krew" autorstwa Alessandro D'Avenia.

Czym są dla nas kolory? Z reguły nie przywiązujemy do nich zbyt wielkiej wagi. Po prostu są i już. Jednak Leo - główny bohater powieści Alessandra D'Avenii wręcz przeciwnie. On przez pryzmat barw postrzega cały świat. Emocje to kolory. Uczucia to kolory. I wreszcie ludzie - to też kolory. Leo to odważny, włoski szesnastolatek z bujnymi włosami przypominającymi grzywę lwa. Jest nieco bezczelny, zbuntowany, nie lubi szkoły, kocha głośną muzykę, piłkę nożną i jazdę na swoim skuterze, który ma popsute hamulce. Jednak czytając „Białą jak mleko..." zauważamy, że Leo to niezwykle wrażliwy i mądry chłopak.

Miłość nastolatków, choroba i śmierć na końcu. BYŁO. Zapowiada się banalnie, a tu NIESPODZIANKA. Cudowne odzwierciedlanie uczuć kolorami - moje neurony zostały połechtane - bardzo to lubią! Wywołuje nawał emocji i skłania do refleksji. Wchłonęłam, nawet nie wiem kiedy.

Leonard, dla przyjaciół Leo, ma szesnaście lat, chodzi do szkoły, gra na gitarze, jest kapitanem drużyny futbolowej i uwielbia jazdę na swoim skuterze z popsutymi hamulcami. To przeciętny nastolatek zbuntowany wobec świata dorosłych, nie widzący większego sensu w szkolnej rutynie i szukający, trochę podświadomie, swojego miejsca na ziemi.

Leonard, dla przyjaciół Leo, ma szesnaście lat, chodzi do szkoły, gra na gitarze, jest kapitanem drużyny futbolowej i uwielbia jazdę na swoim skuterze z popsutymi hamulcami. To przeciętny nastolatek zbuntowany wobec świata dorosłych, nie widzący większego sensu w szkolnej rutynie i szukający, trochę podświadomie, swojego miejsca na ziemi.

Miłość nastolatków, choroba i śmierć na końcu. BYŁO. Zapowiada się banalnie, a tu NIESPODZIANKA. Cudowne odzwierciedlanie uczuć kolorami - moje neurony zostały połechtane - bardzo to lubią! Wywołuje nawał emocji i skłania do refleksji. Wchłonęłam, nawet nie wiem kiedy.

Czym są dla nas kolory? Z reguły nie przywiązujemy do nich zbyt wielkiej wagi. Po prostu są i już. Jednak Leo - główny bohater powieści Alessandra D'Avenii wręcz przeciwnie. On przez pryzmat barw postrzega cały świat. Emocje to kolory. Uczucia to kolory. I wreszcie ludzie - to też kolory. Leo to odważny, włoski szesnastolatek z bujnymi włosami przypominającymi grzywę lwa. Jest nieco bezczelny, zbuntowany, nie lubi szkoły, kocha głośną muzykę, piłkę nożną i jazdę na swoim skuterze, który ma popsute hamulce. Jednak czytając „Białą jak mleko..." zauważamy, że Leo to niezwykle wrażliwy i mądry chłopak.