Znakomita fabuła. Ciekawie wykreowani bohaterowie. Do rozwiązania intrygujące śledztwo, a liczba podejrzanych robi się coraz dłuższa. Okazuje się, że mamy do czynienia z fanatykami religijnymi. Psychopatyczny morderca wymierza karę za grzechy. Pragnie zemsty i rozgłosu? Fanatyzm i motyw religijny wbijają czytelnika w fotel. Śledziłam losy bohaterów i razem z nimi próbowałam rozwikłać zagadkę. Z każdą przewracaną stroną układanka śledztwa wskakiwała na swoje miejsce. Zakończenie zaskakuje.
Autorka trzymała mnie w napięciu do samego końca więc nie było mowy o nudzie. Książka wciągnęła mnie i przeczytałam ją szybko. Lekkie pióro i przyjemny styl autorki sprawił, że spędziłam niesamowity czas z książką. Chętnie przeczytam inne tytuły spod pióra autorki.
Idealna lektura dla fanów mocnych wrażeń.
Jestem zachwycona! Dajcie znać, czy czytaliście i jakie są Wasze opinie.
Zdecydowanie polecam!

Po świetnym pierwszym tomie cyklu o Zoi, w ręce czytelnika zostaje oddana jeszcze bardziej emocjonująca i wciągająca historia. Obserwowanie tym razem Zoi w pełni śledczych możliwości, z wykorzystaniem wszystkich zasobów i z niezmienną determinacją oraz intuicją, to fantastyczna uczta dla każdego fana kryminału. Główna bohaterka cechuje się przyciągającym uwagę charakterkiem, solidnym pazurem i intrygującą emocjonalnością. Takie silne, wielowymiarowe postaci wprost uwielbiam!

Jakkolwiek by to nie brzmiało, ogromnie lubię kryminały, w których wątkiem głównym są serie morderstw.Tutaj dynamiczne, pełne niewiadomych zdarzenia ukazują fenomenalnie przemyślaną fabułę i przekonującego antagonistę. Do ostatnich wyjaśnień nie brakowało zaskoczeń, czy zwrotów akcji, a finałem byłam w pełni usatysfakcjonowana. Nie brakowało tu również ciekawego rozwinięcia wątków pobocznych, szczególnie życia uczuciowego Zoi, ktore nie dominowały nad całością, a dodawały jej spajającego smaczku autentyczności.

Mam nadzieję, że to nie koniec przygód Zoi i będzie dane jeszcze spędzić trochę hipnotyzujaco wciągających chwil przy lekturze książek z nią w roli głównej. A póki co polecam serdecznie "Nie zabijaj" - kawał solidnej, kryminalnej lektury!

Bardzo czekałam na tą książkę i szczerze mówiąc, spodziewałam się troszkę czegoś innego.

Uwielbiam kryminały i thrillery, gdzie się dzieje, gdzie jest krwawo i obrzydliwie, brutalnie.
Gdzie akcja skupiona jest na toczącym się śledztwie, ofiarach, oprawcy.

Tym razem miałam jednak wrażenie, że jest to bardziej pokręcony romans z kryminałem w tle.
Tak, serio pokręcony biorąc pod uwagę wszystkie postaci - trochę też ich było.

Ciekawy pomysł na fabułę jeśli chodzi o ten wątek kryminalny. Jest konkretny modus operandi, sprawca jest kreatywny i coś chce przekazać.

Giną głównie osoby sławne, influencerzy.

Śledczy nie są idealizowani jak w filmach tylko to ludzie z krwi i kości, którzy swoimi mózgami wypracowują rozwiązania.

Do tego Bambi - tak chorobliwie wpatrzona w Kardasa i pragnąca jego, która ni stąd i zowąd po jednym przesłuchaniu zmienia obiekt zainteresowania.

Troszkę na końcu się zadziało za dużo niepotrzebnych opisów, takich troszkę "od czapy" nawet bym powiedziała.

To było moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i na razie mam mieszane uczucia, bo niby fajnie, dzieje się, czyta płynnie ale zabrakło mi czegoś i sama nie wiem czego.

Do tego brakowało, by rozbudować bardziej i się skupić na śledztwie, ofiarach, motywie i przyczynach tego, dlaczego morderca nim w gołe został.

A tak mamy skupienie na bohaterach, na ich uczuciach, związkach i osobowościach.

Mam mały mętlik w głowie po przeczytaniu tej książki.
Nie stwierdzę jednoznacznie czy mi się podobało czy nie, z pewnością jednak mogę powiedzieć, że jeden raz wystarczy i wracać po tę historię nie będę (w sumie to rzadko wracam więcej niż raz do książki).

Moim zdaniem każdy powinien sam się przekonać, czy mu podpasuje dana książka, jak dla mnie jest taka pomiędzy ale wysoką ocenę dałam jak widać.

To opowieść o dążeniu do prawdy w świecie, gdzie granice dobra i zła zacierają się, a sprawiedliwość przybiera nieoczekiwane formy. Płoszaj z wirtuozerią prowadzi czytelnika przez meandry śledztwa, zaskakując coraz to nowymi zwrotami akcji.

Charakterystyczny dla autorki sposób prowadzenia narracji oraz wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów sprawiają, że książka czyta się jednym tchem. Czytelnik zostaje wciągnięty w świat, w którym każdy krok może prowadzić do przepaści, a jednocześnie nie może się oderwać od tej fascynującej opowieści.

"Nie zabijaj" to kryminał, który powinien znaleźć się na półce każdego fana gatunku. Agnieszka Płoszaj po raz kolejny udowadnia, że potrafi zbudować świat pełen tajemnic i emocji, w którym nic nie jest takie, jak się wydaje.

„Ogolony, ubrany w jutę i wystawiony na widok publiczny"

Z karty tarota spogląda z chytrym uśmiechem diabeł. Kpi z wysiłków ludzi, próbujących przewidzieć przyszłość. Zdaje się mówić: Za kogo się uważacie? Kim jesteście? A może czym? Ukrzyżowanej wróżce Salomei nie pomogła, jak innym naiwnym, szklana kula i karty.

Szokujący kontrast: tania pozłota na stercie śmieci. Tyle warte jest życie, ile w nim wypracujemy, zapędzeni z torebką fast foodu w dłoni. Szybciej, szybciej, szybciej... I koniec. Pozostała zgnilizna. Znana i podziwiana modelka teraz już tylko budzi odrazę.

„Według przekazu ukarana za pychę..."

Z góry spogląda na nich i na nas Zbawca. Umęczony dziwi się naszym słabościom? Jeśli przewidział ostateczne wyjście, jak Ezechiel, dlaczego nie ostrzegł przed życiowymi błędami? Ależ ostrzegał, tylko nieliczni go słuchali. Nie był celebrytą z milionem folołów. Jego fejm też miał inny rozgłos. Potrzebował wieków, by go doceniono.

Posłuch miał Święty, proboszcz jednego z łódzkich kościołów, który z dumą obserwował zastęp Herosów Białej Lilii. Mężczyźni publicznie modlący się z różańcem w ręku wciąż budzą zdziwienie. To walka o wiarę i odrzucenie stereotypów.

Na pokładzie jachtu, żeglującego po Adriatyku, nakręcona pretensjami Fabrizzia wykrzykiwała swoje pretensje.

„Sokrates mówił, że puste worki nadyma wiatr, bezmyślnych ludzi próżność"

Na tym samym jachcie odpoczywała niezdyscyplinowana, arogancka i spostrzegawcza policjantka śledcza Zoja Sterlak. „Przypominała dzikie zwierzę polujące na ofiarę. Zwinne i gotowe do ataku. Przerażająco drapieżne." W wielkim sercu hodowała miłość i pamięć o swoich mężczyznach. „Niektórzy mają dożywotni apartament, inni dostają natychmiastową eksmisję, a jeszcze inni małe miejsce na stryszku"

Ostrzeżenie, prośba, groźba, przestroga - „Nie zabijaj" to tytuł najnowszej powieści, którą napisała pani Agnieszka Płoszaj. W naszej codzienności często za mało jest czasu dla Boga. Wiary nie nabywa się z wiekiem i w wykpiwanym stroju. O stylu życia ludzi aktywnych, rozemocjonowanych napisała Autorka. Ta powieść jest doskonale przygotowana merytorycznie. Pani Agnieszko, doceniam Pani skromność w podziękowaniach konsultantom, ale cała zasługa należy się Pani. Rewelacyjne pomysły oparła Pani na bardzo mocnych podstawach. Wybrała Pani trudny temat, który nie jest wystarczająco popularny. Dynamiczna fabuła porywa ja nurt emocji i rzeka łez z piosenki Dinah Washington. Zaimponowała mi Pani i na pewno będę czytał inne książki, napisane przez Panią.