Jako pierwsza podała w wątpliwość oficjalną wersję zabójstwa Pasoliniego w reportażach, które publikowała od 14 listopada 1975 roku na łamach „L’ Europeo”.

„Zostaliśmy od razu przyjaciółmi, chociaż była to niemożliwa przyjaźń. Ja, normalna kobieta i ty, anormalny mężczyzna, przynajmniej według zakłamanych kryteriów tak zwanej przyzwoitości, ja, zakochana w życiu i ty, zakochany w śmierci, ja, taka twarda, i ty, taki łagodny” – Oriana Fallaci.

Związek Oriany i Piera Paola to jedna z najbardziej fascynujących i intensywnych historii miłości -nienawiści we włoskiej literaturze i obyczaju dwudziestego wieku. Wybitni pisarze, bezlitośni polemiści, postaci uwielbiane i obrzucane błotem przez ówczesną opinię publiczną. Te niezwykłe osobowości musiały się spotkać. Być może również dlatego, że w odróżnieniu od ich włoskich kolegów po piórze, Oriana i Pier Paolo poruszali się swobodnie po scenie międzynarodowej; ona dzięki reportażom ze stref wojny i serii niezapomnianych wywiadów z możnymi tego świata, on głównie dzięki swoim filmom, które dezorientują, dzielą i oburzają cenzorów na całym świecie. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych tych dwoje protagonistów życia intelektualnego spotyka się i kłóci, szuka się i odpycha; ona podziwia i nienawidzi jego postawę wiecznej kontestacji, on uwielbia i lekceważy jej spontaniczną witalność. Śmierć Pasoliniego, brutalne morderstwo, skłania Orianę do umocnienia więzi ze swoim przyjacielem-nieprzyjacielem, który odszedł zbyt wcześnie.
Ta książka to zbiór tekstów Oriany poświęconych Pasoliniemu, oddająca sprawiedliwość roli, jaką dziennikarka odegrała w wyjaśnieniu tego tajemniczego i kontrowersyjnego zdarzenia.