Niestety, ale najpierw trafiłam na film, niczego nie świadoma, że jest on na podstawie książki. Także dopiero po sansie zdecydowałam się na lekturę powieści Iana McEwana, jak zawsze w takich zestawieniach książka i tym razem okazała się być lepsza, niczego nie ujmując filmowi jako takiemu. Książkę czytałam z większym zainteresowaniem niz oglądałam film, stąd właśnie taka moja ocena porównując obie pozycje. 

Historia bardzo ciekawa, napisana bardzo barwnym i pięknym językiem, dokładny opis bohaterów, a cała opowieść widziana oczyma różnych bohaterów. Postawa niektórych bohaterów może rozczarować, zwłaszcza organów ścigania. Z kolei co do najmłodszej bohaterki, czy uda się ja ostatecznie polubić, to już mocno indywidualna kwestia, każdy z pewnością obierze ją na swój sposób i odpowiednio dla siebie zinterpretuje jej zachowanie i późniejsze losy. 

Przeczytanie ksiażki co prawda trochę mi zajęło, początkowo opisy za bardzo mnie nużyły były zyt długie, źle się to czytało, akcja się ciągneła i nieco zniechęcała, dlatego właśie czytałam ją z przerwani na kilka razy.

Historia interesująca, intrygująca, już od poczatku mamy jasno naznaczone, kto jest kim, kogo da się lubić, a których bohaterów znienawidzimy. Najbardziej w całej książce, albo raczej w jej zakończeniu irytowało mnie, że nie znalazłam nigdzie tej tytułowej pokuty. 

Warto przebrnąć przez tę książkę, choć wiem, że nie każdy miał taki problem, aby ją skończyć, może ja nie przywykłam do tego rodzaju literatury. 

Akcja zaczyna się w 1935 roku, gdy w Europie do głosu dochodzą nowe siły polityczne i widmo nowej wojny jest coraz widoczniejsze.

Najstarszy z synów Tallisów, Leon ma właśnie wrócic do domu, wraz z nim pojawić ma się jego przyjaciel Paul. W międzyczasie w domu pojawia się także kuzynostwo, dwóch bliźniaków Jackson i Pierrot oraz ich starsza siostra Lola. Z tej okazji Briony pragnie wystawić przedstawienie wsłanego autorstwa, aby przywitac przybyłą rodzię. Podczas prób młoda Briony rob sobie przerwę i spacerując po okolicy staje się świadkiem wydarzenie, którego nie rozumie, ale interpretuje je opacznie, co skutkuje całą masą niepotrzebnych nikomu zdarzeń. 

Historia momentami bardzo dramatyczna, ale jednocześnie pełna miłości, wiary i mocy marzeń. Niektórym czytelnikom zakończenie nie koniecznie się spodoba, w zależności jakiego rodzaju zakończeń oczekujemy, jak bardzo polubiliśmy konkretnych bohaterów. 

Ksiażka wspaniała, niezwykle opowiedziana, napisana pięknym językiem. 

"Pokuta", książka autorstwa Iana McEwana, zdecydowanie jedna z najlepszych książek jakie miałam okazję czytać. Wspaniała wielowątkowa opowieść, pisana lekkim piórem, z perspektywy kilku bohaterów, fascynuje, oczarowuje, wzrusza - ma w sobie wszystko!

To chyba jedyna tak książka spośród tych, które miałam przyjemność czytać, gdzie bardzo "rozlazły" opis wcale nie przeszkadza w odbiorze książki. Dzięki temu smakujemy w tej książce jak w żadnej innej. Można ją odbierac na wielu różnych poziomach, począwszy od fabuły, przez wszystkich przedstawionych nam bohaterów, opisy wątki obyczajowe czy psychologiczne. 

Ian McEwan w naprawdę umiejętny sposób wrowadza czytelika w świat swoich bohaterów, w przeddzień wybuchu wojny, gdzie nikt nie dopuszcza do siebie takich myśli. Wspaniała książka!

Książki się nie czyta, ją się pochłania, nie pamiętam kiedy ostatni raz jakaś książka była w stanie tak namieszać mi w głowie jak własnie Pokuta Iana McEwana. Jest to pierwza książka tego autora, którą czytałam, ale jestem pewna, że nie ostatnia, bo ta powieść jest absolutnie świetna. Wszytsko mi się w niej podobało (no może poza niektórymi bohaterami ;))

Serdecznie polecam!