Rywalizacja podmiotów politycznych o władzę toczy się dzisiaj na kilku płaszczyznach równolegle. W tym kontekście, w porównaniu z innymi mediami, rola odgrywana przez Internet rośnie w ostatnich latach lawinowo. Globalna sieć stała się narzędziem walki o elektorat, ale także ważnym instrumentem rywalizacji propagandowej, programowej i aksjologicznej. Polityka przeniknęła do cyberprzestrzeni, a cyberprzestrzeń zaczyna pełnić funkcję coraz istotniejszej areny dla procesów politycznych.
Prezentowana czytelnikom książka jest próbą przyjrzenia się tym procesom, zarówno w perspektywie globalnej, jak i z punktu widzenia polskiej sceny politycznej.

Do opisu tego aspektu polityki w krajach demokratycznych, który realizowany jest poprzez użycie nowych technologii, przyjęło się zazwyczaj używać określenia elektroniczna demokracja. Jest to pojęcie od wielu lat mocno zakorzenione w literaturze i w świadomości badaczy oraz osób interesujących się miejscem zajmowanym przez ICT w polityce. W tytule tej książki pojawia się jednak termin "polityka 2.0", co jest zabiegiem w pełni świadomym. Przez politykę 2.0 należy bowiem rozumieć ten aspekt elektronicznej demokracji, który wiąże się z typowym dla pierwszych dekad obecnego stulecia rozwojem narzędzi sieciowych stymulujących interaktywność i własną aktywność użytkowników sieci. Można uznać, że polityka 2.0 jest kolejną - zapewne nie ostatnią - fazą rozwoju elektronicznej demokracji, tą której znakiem firmowym jest upowszechnienie serwisów społecznościowych czy mikroblogów. Autorzy chcieli zwrócić uwagę na ten właśnie etap obecności ICT w polityce, mimo że przedmiotem analiz prezentowanych w tej pracy są zarówno tradycyjne narzędzia sieciowe (e-mail, strony internetowe), jak i te, które zdobywają popularność dopiero w ostatnich latach (Facebook, Twitter).