Minęło już kilka lat od pierwszego wydania księgi Pro Memoria. Z każdym wznowieniem poznajemy lub przypominamy sobie kolejne ważne dla uniwersyteckiej historii postaci Profesorów. Tylko w dwóch ostatnich latach udało się bowiem dzięki staraniom Komitetu odnowić między innymi nagrobki Profesora Józefa Chojnackiego i jego żony Janiny, Profesora Adama Stefana Miodońskiego, Profesora Ludwika Teichmanna czy Profesor Jadwigi Dyakowskiej. Wszyscy oni jako przedstawiciele naszej uniwersyteckiej wspólnoty zasłużyli na pamięć. Ufamy, że są i pozostaną stale obecni we wspomnieniach i sercach członków akademickiej społeczności Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pamiętajmy tak, jak chcielibyśmy, aby o nas pamiętano.
Szanowni Państwo, serdecznie zapraszam do lektury.
Prof. dr hab. Jacel Popiel, Rektor UJ
O STAŁEJ POTRZEBIE PRZYPOMINANIA O NASZYCH ZMARŁYCH PROFESORACH W znanym powszechnie wyimku poetyckim Cypriana Kamila Norwida „Ojczyzna to ziemia i groby. Narody, tracąc pamięć, tracą życie” można – bez obawy o utratę sensu owego przesłania – zastąpić słowa „ojczyzna” i „narody” innym, równie uniwersalnym wyrazem. Jest nim słowo „uniwersytet”. Każda uczelnia stanowi bowiem z definicji nie tylko wspólnotę żywych, ale i międzypokoleniowy most łączący przeszłość oraz przyszłość. Miejsce wreszcie, w którym nie dałoby się bez utraty jego charakteru republiki uczonych podmienić uniwersalizmu na unifikację. Na takim przyciasnym poletku dla naszych myśli i działań zwiędną bowiem nawet najwięksi herosi nauki. Tylko zatem jako zbiorowość wolnych duchem ludzi możemy przetrwać najcięższe terminy i dać – gdy zajdzie tego potrzeba – świadectwo naszej odwagi. Tego uczą nas mężne życiorysy zmarłych poprzedników. Prof. dr hab. Jan Wiktor Tkaczyński, Przewodniczący Komitetu ds. Opieki nad Grobami Profesorów UJ