Wojna i miłość od całych stuleci pozostają w literaturze idealnym połączeniem. Czytelnicy w takiej konfiguracji otrzymują na kartach powieści zarówno opisy bohaterstwa, dehumanizacji w obliczu wojny, strachu i bólu, jak i miłosne historie, które podczas wojennej zawieruchy nabierają siły i dramatyzmu. Literatura tego typu wydaje się być już na wiele sposobów opowiedziana, wyeksploatowana i trudno znaleźć pozycję, która wniosłaby coś świeżego i podczas czytania pozostała lekturą wymagającą, pobudzającą a także potrafiącą trafić we wrażliwość czytelnika.

Rochard Flanagan w swej bogatej fabularnie opowieści dotyczącej obozu jenieckiego w Birmie, nie stroni od mnogości wątków, które nadają przedstawionej historii szczególny charakter. Niejednoznaczność i dbałość o ciągłe zadziwianie odbiorcy to niewątpliwe zalety publikacji tego australijskiego pisarza.

Richard Flanagan jest z wykształcenia historykiem, dzięki czemu nadaje swym powieściom charakterystyczny sznyt; rozległa wiedza o minionych dziejach pozwala mu tworzyć fascynujące obrazy z nienaganną dbałością o historyczną autentyczność.

Także „Ścieżki północy” zachwyciły czytelników, ale i krytykę – Flanagan został za tę przepiękną powieść uhoronowany nagrodą Booker Prize, a decyzja została poparta następującym argumentem: „za ponadczasowe przedstawienie wojny; wspaniałą powieść o miłości i wojnie”.

„Ścieżki Północy” Australijczyka Richarda Flanagana, autora kilkunastu książek, w tym sześciu powieści, bardzo dosadnie pokazują, że zło jest nieustanną częścią ludzkiej natury i tylko ono rządzi naszym światem.

Flanagan to syn byłego więźnia wojennego, który podczas II wojny światowej przeżył bestialską budowę linii kolejowej łączącej Tajlandię z Birmą. Kolej Śmierci, bo tak nazwano ponad 400 kilometrów torów,  została wymyślona przez zdesperowanych, przegrywających wojnę Japończyków w 1943 roku i wykonana nie tylko ze stali i drewna, ale także kosztem życia setek tysięcy ludzi.

Powieść „Ścieżki północy” Richarda Flanagana w Polsce pojawiła się w październiku. Fabuła opowiada  historie chirurga, Dorrigo Evansa, który znajduje się w japońskim obozie jenieckim, którego więźniowie są wykorzystywani do pracy przy budowie kolei. Bohater myślami wciąż powraca do romansu z żoną swojego wuja. Jest to książka o wojnie, śmierci, ale również o miłości i nadziei. W 2014 roku pisarz otrzymał za nią prestiżową nagrodę literacką Bookera, przyznawaną corocznie w Wielkiej Brytanii. Książka została nazwana Australijską odpowiedzią na „Wojnę i Pokój”.

Richard Flanagan to australijski pisarz, filmowiec i historyk. Na całym świecie, najlepiej rozpoznawalną książką jego autorstwa jest „Williama Goulda księga ryb. Powieść w dwunastu rybach” z 2001 roku. Powieść rozgrywa się w latach 20. XIX wieku i umiejscowiona jest w kolonii karnej zbudowanej na jednej z wysepek Tasmanii. Książka stylizowana jest na dziennik jednego z zesłańców, tytułowego Williama Goulda. Fabuła opowiada o próbie stworzenia idealnego, utopijnego społeczeństwa, jednak prowadzi jedynie do przemocy wśród skazańców. Pisarz obrazuje trudne początki osadnictwa Brytyjczyków na terenach Australii. Niestety, tylko te dwie opisane w artykule książki Flanagana zostały przetłumaczone na język polski. Być może prestiżowa nagroda zachęci wydawnictwa do wydania jego innych dzieł.