„Światło i cień" to drugi tom sagi rodzinnej, która skradła moje serce. Tom pierwszy zakończył się postrzałem Karola i jego śmiercią. Ludzie tłumaczą, że czyścił broń i strzelił sobie w oko. Tom drugi zaczyna się od tej tragedii i od Zofii, która z tego powodu rozchorowała się. Dlaczego? Przecież można powiedzieć, że nienawidziła swojego dawnego pracodawcy.
W tej części autorka skupia się na opisie losów dzieci Zofii. Moją ulubienicą stała się Klima, która trzeba przyznać, że miała charakterek. Mogła wyjść za mąż za bogatego sąsiada, ale ją pociągał świat a nie bycie pierwszą gospodynią we wsi. Miała również dwóch adoratorów i oboma na swój sposób była zainteresowana. Jeden z nich to Piotrek, a drugi to przyszły lekarz Olek. Ale czy wybierając tego drugiego nie popełniłaby mezaliansu? I jak myślicie? Komu złamała serce?
Klimę pociągał świat i fotografia, co w tamtych czasach było dość dziwne, by panienka miała takie pasje i, żeby w ogóle jakieś miała. W końcu nasza młoda buntowniczka, postanawia wyjechać do Pragi.
Drugą ciekawą postacią jest Franciszka, która również postanawia poznać trochę świat i ruszyła do Londynu. W czasie swojego pobytu za granicą miała ciekawą przygodę. W jej przypadku znajomość języka angielskiego trochę zaszkodziła w przekazie telegramu. Sytuacja to trochę mnie rozbawiła.
Autorka posiada lekko pióro co już można była zauważyć czytając część pierwszą sagi „Grę pozorów". Postacie, występujące w tym tomie są barwne i dobrze wykreowane. Zwłaszcza Klima, która miała swój pomysł na siebie. Autorka dostarcza nam wielu emocji. Bardzo kibicowałam Olkowi, który był zakochany w Klimie i musiał przejść długą drogę by zbliżyć się do swojej wybranki. Jednak coś stanęło na ich drodze. A co? To już musicie sami przekonać się.
„Światło i ceń" to powieść o kobietach, które dążyły do realizacji swoich marzeń i chciały wyjść poza panujące wtedy schematy. To historia o młodych kobietach, które pomimo przeciwności losu potrafiły postawić na swoim. Ich dzieje z jednej strony bawią, a z drugiej wzruszają. Pani Kasia oprócz świetnie wykreowanych postaci, również bardzo dobrze oddała ducha Krakowa z początku XX wieku. Plastyczny opis miejsc i zwyczajów ludności mieszkającej zarówno w Krakowie jak i okolicznych wioskach w pełni mnie usatysfakcjonował.
Jeżeli lubicie sagi rodzinne to koniecznie na Waszych półkach musi znaleźć saga „Kuchennymi drzwiami"