Książka jest napisana z perspektywy postaci i znajdziecie w niej każdą scenę, która bezpośrednio lub pośrednio będzie związana z tańcem. Czujemy miłość Willow do wszystkiego, co jej o nim przypomina. Całym sercem oddaje słowne piękno przez co uważamy ją za wybitnie doskonałą w każdej kwestii. Jej nadzieja nieco się rozpada w momencie, kiedy odwiedza swojego najlepszego przyjaciela w szpitalu. On sam jest wściekły, gdyż mieli za pół roku spełnić jej największe marzenie, a obecnie z powodu wypadku jest pogruchotany nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Swój gniew wyraża nerwowym zachowaniem i nie słucha pocieszeń dziewczyny. Czuje, że zawiódł ją na całej linii. Postać Willow jest niby delikatna, ale ma w sobie spore zaparcie, gdyż próbuje spełnić się w czymś, co sprawia jej największą radość. Dużą rolę odgrywa tutaj jej ojciec, który nigdy nie uważał, by cokolwiek w życiu jej wyszło. Był tutaj niczym stara brudna skarpetka, która gdy tylko była o nim wzmianka, osaczała swoim odorem i zabierała pewność siebie. Szukając innego wyjścia, dziewczyna musi zmierzyć się z niechęcią do partnera z którym ma powrócić do tańca. Będzie tam sporo zgrzytów, gdyż ciężko jest okazać tańcu miłość, gdy nienawiści patrzy się w oczy. Zapewniam was jednak, że warto przekonać się ile siły można włożyć w szczęście, by uzyskać go choć odrobinę.
Naprawdę wspaniała opowieść. Emocje i rozdarcia są tu obecne już od samego początku książki. Pojawiają się niecenzurowane słowa, które są przykrywką bezsilności. Postacie czasami ukrywają swoje prawdziwe uczucia, gdyż przeszłość pozwoliła im uwierzyć w to, że tylko tak przetrwają. Według nich maska obojętności potrafi ich najlepiej ochronić. Znamy jednak ich myśli, więc widzimy z jakim trudem się borykają, by zachować pozory. Nie było tutaj momentu, który by się dłużył. Mimo iż ma mały druk, to jednak przekaz i historia sprawiają, że nic więcej się nie liczy. Z zachłannością oczekuję kolejnego tomu:-)